Wiesław Czermiński
 Wiesław Czermiński (1925) | |
| Data i miejsce urodzenia |
16 czerwca 1889 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
agronom |
| Miejsce zamieszkania |
Warszawa |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater |
Wyższe Kursy Handlowe im. Augusta Zielińskiego w Warszawie i Kursy Przemysłowo-Rolnicze w Warszawie |
| Stanowisko |
dyrektor biura zarządu głównego |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Wiesław Mieczysław Czermiński (ur. 16 czerwca 1889 w Piotrkowie Trybunalskim[1], zm. ?) – polski działacz niepodległościowy i społeczny, agronom, dyrektor biura zarządu głównego Ligi Morskiej i Kolonialnej, członek Rady Głównej Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych od 1934 roku[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wiesław Czermiński urodził się w rodzinie Stanisława i Marii z Szelągowskich. W 1909 roku ukończył polskie gimnazjum filologiczne w Piotrkowie Trybunalskim, następnie Wyższe Kursy Handlowe im. Augusta Zielińskiego (w 1912 roku) i Kursy Przemysłowo-Rolnicze w Warszawie (w 1916 roku). Uczestniczył w strajku szkolnym w 1905 roku. W 1908 roku za działalność niepodległościową został uwięziony przez władze rosyjskie. W 1914 roku służył w Wolnej Szkole Wojskowej Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1915 roku zgłosił się do Batalionu Warszawskiego POW. W czasie okupacji niemieckiej Warszawy organizował szereg akcji przeciwko okupantom. M.in. uczestniczył w akcjach sabotażowych na „Wieczorze Trzech Wieszczów” w Teatrze Wielkim, na balu łamistrajków w sali Stowarzyszenia Techników przy ul. Włodzimierskiej w Warszawie, na balu łamistrajków w Dolinie Szwajcarskiej, na przedstawieniu „Eugeniusza Oniegina” ze względu na występ bojkotowanej aktorki Wohlówny[3][4].
W gimnazjum działał w organizacjach niepodległościowych: należał do Organizacji Młodzieży Narodowej, od około 1915 roku był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”[3]. W 1918 roku, będąc starszym bratem zetowym, został jednym z założycieli Związku Patriotycznego[5]. W latach 1917–1924 pracował w Lublinie, z ramienia Związku Patriotyczengo[6] był kierownikiem okręgów kółek rolniczych w województwie lubelskim i wołyńskim oraz Związku Młodzieży Wiejskiej[4].
Po traktacie brzeskim pracował jako jeden z organizatorów Straży Kresowej i kierował jej działalnością na terenie Lubelszczyzny i Podlasia[4].
W 1920 roku był członkiem Prezydium Wojewódzkiego Komitetu Obrony Narodowej w Lublinie, kierując propagandą w województwach lubelskim i wołyńskim[4].
W latach 1924–1931 piastował stanowisko dyrektora Centralnego Związku Kółek Rolniczych. Od 1931 roku pracował w Lidze Morskiej i Kolonialnej. Od 1 marca 1932 roku był sekretarzem generalnym, a następnie dyrektorem biura zarządu głównego Ligi Morskiej i Kolonialnej[4]. Po 1926 roku, również z ramienia Związku Patriotycznego został członkiem Związku Naprawy Rzeczypospolitej[7], około 1937 roku przystąpił do Obozu Zjednoczenia Narodowego[8].
10 kwietnia 1926 roku ożenił się z Kazimierą Załuską. Przez większość dwudziestolecia międzywojennego mieszkali w Warszawie, przy ulicy Chocimskiej 15[4].
Dalsze jego losy są nieznane.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości (12 marca 1931)[9]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1927)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Krzyż Komandorski Orderu Białej Róży Finlandii (Finlandia)[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich: podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci – pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 653.
- ↑ Sprawozdanie Centralnego Towarzystwa Organizacyj i Kółek Rolniczych w Warszawie za 1934/5 Rok, Warszawa 1935, s. 17.
- ↑ a b Nowacki 1996 ↓, s. 70.
- ↑ a b c d e f g Czermiński Wiesław Mieczysław, [w:] Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania – przedruk z odbitki korektowej niewydanej książki udostępnionej przez Bibliotekę Narodową, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1984, s. 48.
- ↑ Nowacki 1996 ↓, s. 189, 200.
- ↑ Nowacki 1996 ↓, s. 189, 245.
- ↑ Nowacki 1996 ↓, s. 206.
- ↑ Tomasz Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 394 (1938), Archiwum Akt Nowych, 2019.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 708 „za zasługi na polu narodowem i oświatowem oraz w dziedzinie organizacji kółek rolniczych”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Wacław Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. ISBN 83-01-12142-4.
- Członkowie Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych
- Członkowie Ligi Morskiej i Kolonialnej (1930–1939)
- Członkowie Organizacji Młodzieży Narodowej
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Członkowie Związku Młodzieży Polskiej „Zet”
- Członkowie Związku Patriotycznego
- Ludzie urodzeni w Piotrkowie Trybunalskim
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Polacy odznaczeni Orderem Białej Róży Finlandii
- Politycy Obozu Zjednoczenia Narodowego
- Politycy Związku Naprawy Rzeczypospolitej
- Polscy agronomowie
- Urodzeni w 1889
- Zmarli w XX wieku
- Żołnierze Batalionu Warszawskiego POW