Wiesław Machejko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Andrzej Machejko
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1931
Częstochowa

Data i miejsce śmierci

26 maja 2004
Łódź

Miejsce spoczynku

cmentarz Doły w Łodzi

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta, satyryk

Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976-2016) Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Wiesław Andrzej Machejko (ur. 22 listopada 1931 Częstochowie, zm. 26 maja 2004 w Łodzi[1]) – polski dziennikarz, publicysta i satyryk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wiesław Machejko urodził się w 1931 w Częstochowie. W 1950 zdał maturę w Liceum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie. Następnie ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim, na którym stworzył zespół estradowy „Dyliżans”. Podczas występów Machejko prezentował tematy związane z życiem studenckim oraz krytykujące imperializm i kapitalizm[2]. Założył również Studencki Teatr Satyry „Pstrąg”[2][3] wraz z Piotrem Hertelem[4], Leszkiem Skrzydło[5] i Ryszardem Czubaczyńskim. Następnie Machejko rozpoczął karierę dziennikarską - publikował w „Głosie Robotniczym”, „Expresie Ilustrowanym[2][3] oraz „Odgłosach[6], a także pracował w telewizji, gdzie prowadził magazyny żeglarskie, medyczne i modowe oraz był reporterem i wydawcą Łódzkich Wiadomości Dnia. Był współzałożycielem Łódzkiego Ośrodka Telewizyjnego, w którym pracował od 1963. Wykładał również w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej w Łodzi[2][3].

Był działaczem Zrzeszenia Studentów Polskich i Stowarzyszenia „Ordynacka”. Jest autorem tekstów programów radiowych: „Wesoły autobus i „Programu z dywanikiem”[7] ponadto napisał książkę opisującą działalność STS Pstrąg pt. „Pstrąg Studencki Teatr Satyry”, wydaną po jego śmierci[2]. Zmarł w wyniku trzeciego zawału[8].

Został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi (kwartał 28, rząd 30, grób 22)[9].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • „Uważaj co robisz!” (1962) - komentarz,
  • „Kiedy nastaje lato” (1962) - komentarz,
  • „Dwa oblicza miasta” (1962) - komentarz,
  • „Było nie było”, nr 1/62 (1962) - komentarz,
  • „Było nie było”, nr 3/62 (1962) - komentarz,
  • „Raz... dwa... trzy...” (1963) - komentarz,
  • „I znowu lato...” (1964) - komentarz,
  • „Śladami «Błyskawicy»” (1978) - scenariusz i reżyseria[1].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda w Studenckiej Piosence Roku za piosenkę „Koci twist” (1964),
  • „Srebrny Pierścień” - Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu za piosenkę „Kochajmy orkiestry wojskowe” (1974),
  • II nagroda w konkursie na scenariusz telewizyjnych programów rozrywkowych (1975),
  • III nagroda w konkursie na scenariusz telewizyjnych programów rozrywkowych (1977)
  • Nagroda Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia Telewizji za pracę reportera TV (1986),
  • Nagrody Redakcji Publicystyki i Informacji TV Warszawa za reportaże z Wietnamu i Kambodży (1988),
  • I nagroda za najlepszy program telewizyjny o zdrowiu, za magazyn Na zdrowie (1994),
  • Nagrody i wyróżnienia w konkursach „Yacht – Film”[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wiesław Machejko [online], FilmPolski [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  2. a b c d e f g Helena Ochocka, Wiesław Machejko - dziennikarz, publicysta, satyryk [online], www.art.intv.pl, 26 września 2007 [dostęp 2022-04-08].
  3. a b c Almanach Absolwentów Sienkiewicza [online], absolwenci.sieniu.czest.pl [dostęp 2022-04-08].
  4. Anna Pawłowska: Łódź: pożegnanie Piotra Hertla. Dziennik Łódzki, 22 listopada 2010. [dostęp 2018-03-22]. (pol.).
  5. Leszek Skrzydło. Biografia. Miastograf.pl. [dostęp 2018-03-22]. (pol.).
  6. Jerzy Wilmański, Dzieje prasy łódzkiej (z Płatków sadzy) [online], art.intv.pl, 1993 [dostęp 2022-04-07].
  7. Redakcja, Zmarł redaktor Wiesław Machejko [online], Łódź Nasze Miasto, 27 maja 2004 [dostęp 2022-04-08] (pol.).
  8. Leszek Skrzydło, Pożegnanie [online], www.art.intv.pl [dostęp 2022-04-09].
  9. Szlakiem pamięci. Wydanie II uzupełnione, Łódź, październik 2015.