Witold Grabowski (radiolog)

Witold Grabowski
Data i miejsce urodzenia	30 czerwca 1902 ; Łódź
Data śmierci	9 lipca 1963
	profesor nauk medycznych
	Specjalność: radiologia
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Habilitacja	1934
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Lwowski; Akademia Medyczna we Wrocławiu; Akademia Medyczna w Gdańsku
	Odznaczenia

Witold Grabowski (ur. 30 czerwca 1902 w Łodzi, zm. 9 lipca 1963 w Gdańsku) – polski radiolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Uzyskał stopień doktora wszech nauk lekarskich na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1934 otrzymał tytuł docenta radiologii na podstawie rozprawy Wpływ naświetlań promieniami Roentgena na przebieg zapalenia urazowego i proces gojenia. Był kierownikiem zorganizowanego przez siebie oddziału rentgenodiagnostyki i radioterapii uniwersyteckiej Kliniki Chorób Wewnętrznych. W czasie okupacji hitlerowskiej udzielał schronienia Żydom. W 1945 objął kierownictwo Klinikę Radiologii i Radioterapii w Akademii Medycznej we Wrocławiu^[1], która korzystała z uratowanego przez niego we Lwowie radu. W latach 1951-1963 kierował Zakładem Radiologii Akademii Medycznej w Gdańsku. Sprawował także funkcję prorektora tej uczelni. W tym okresie opublikował m.in. podręcznik dla techników elektroradiologii, skrypt Anatomia radiologiczna i monografię Zmiany fizjopatologiczne i kliniczne po wycięciu żołądka w chorobie wrzodowej. Ogółem napisał ponad 40 prac naukowych. Do jego zainteresowań naukowych należały diagnostyka patologii dróg żółciowych, badania przewodu pokarmowego, histerosalpingografia, rentgenodiagnostyka laryngologiczna, diagnostyka pylicy płuc, wpływ promieniowania RTG na gojenie się złamań kości i stanów zapalnych i leczenie chorób tarczycy. W latach 1949-1951 pełnił obowiązki prezesa Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego^[2]. Przewodniczył obradom jego zjazdów w 1937, 1948 i 1962. Zasiadał w komitecie redakcyjnym Polskiego Przeglądu Radiologicznego^[3].

Zmarł na zawał serca. Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IX, kwatera profesorów, rząd 2)^[4]. Jest patronem ulicy w Gdańsku-Chełmie^[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Mistrzowie wrocławskiej medycyny – szkice do portretów – ZBIGNIEW KUBRAKIEWICZ. medium.dilnet.wroc.pl. [dostęp 2021-02-23].
↑ Historia Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego. pltr.pl. [dostęp 2021-02-23].
↑ Zielonko Joanna. 70-LECIE ZAKŁADU RADIOLOGII GDAŃSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO – HISTORIA I OSIĄGNIĘCIA. „Annales Academiae Medicae Gedanensis”. 46, s. 330-44, 2016.
↑ Witold Grabowski. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2021-02-23].
↑ Wykaz ulic Miasta Gdańska z podziałem na sektory i dzielnice. czystemiasto.gdansk.pl. [dostęp 2021-02-23].

[1] Mistrzowie wrocławskiej medycyny – szkice do portretów – ZBIGNIEW KUBRAKIEWICZ. medium.dilnet.wroc.pl. [dostęp 2021-02-23].

[2] Historia Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego. pltr.pl. [dostęp 2021-02-23].

[3] Zielonko Joanna. 70-LECIE ZAKŁADU RADIOLOGII GDAŃSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO – HISTORIA I OSIĄGNIĘCIA. „Annales Academiae Medicae Gedanensis”. 46, s. 330-44, 2016.

[4] Witold Grabowski. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2021-02-23].

[5] Wykaz ulic Miasta Gdańska z podziałem na sektory i dzielnice. czystemiasto.gdansk.pl. [dostęp 2021-02-23].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]