Wodnicha leszczynowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wodnicha leszczynowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

wodnichowate

Rodzaj

wodnicha

Gatunek

wodnicha leszczynowa

Nazwa systematyczna
Hygrophorus lindtneri M.M. Moser
Z. Pilzk. 33: 3 (1967)

Wodnicha leszczynowa, wodnicha Lindtnera (Hygrophorus lindtneri M.M. Moser) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrophorus, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy[2]:

  • Hygrophorus carpini Gröger 1980
  • Hygrophorus lindtneri var. carpini (Gröger) Bon 1989

Nazwę polską zaproponował w 2003 r. Władysław Wojewoda, Barbara Gumińska w 1967 r, opisywała ten gatunek pod nazwą wodnicha Lindtnera[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 2,5–6 cm, za młodu półkulisty, później szeroko rozpostarty z płaskim lub nieco wypukłym szczytem. Brzeg początkowo podwinięty, potem prosty. Powierzchnia w stanie wilgotnym silnie śluzowata, gładka, w stanie suchym jedwabista, na środku kapelusza pomarańczowobrązowa, ku brzegowi jaśniejsza, blado-ochrowo-pomarańczowa[4].

Blaszki

Słabo zbiegające, dość rzadkie, z blaszeczkami, początkowo bladoochrowe, potem ciemniejsze, z kremowożółtym lub pomarańczowym odcieniem. Ostrza równe[4].

Trzon

Wysokość 4–10 cm, grubość 0,7–1,5 cm, cylindryczny, czasami zwężający się ku podstawie. Powierzchnia pod kapeluszem oszroniona, w dolnej części śluzowata, blado-ochrowo-pomarańczowa[4].

Miąższ

Białawy lub z ochrowym odcieniem, nie zmieniający barwy po uszkodzeniu. Bez wyraźnego zapachu, o łagodnym smaku[4].

Cechy mikroskopijne

Zarodniki 6,5 do 9 × 4,2–6,0 μm, eliptyczne, jajowate, półcylindryczne, czasami sferyczne z dobrze zaznaczonymi dzióbkiem. Podstawki 32–55 × 6–9 μm, z 4 zarodnikami i sprzążkami u podstawy. We wszystkich strzępkach sprzążki[5]. Często w zarodnikach występuje duża gutula[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Podobne są wodnicha tarczowata (Hygrophorus discoideus)[4], wodnicha pomarańczowopłowa (Hygrophorus unicolor)[5] oraz niewystępująca w Polsce wodnicha Hygrophorus spodoleucus[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Wodnicha leszczynowa znana jest tylko w niektórych krajach Europy[6]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. notowana tylko na dwóch stanowiskach: w Babiogórskim i Pienińskim Parku Narodowym. Jej rozprzestrzenienie i stopień zagrożenia nie są znane[3].

Siedlisko: lasy i zarośla liściaste, jak dotąd opisano jej występowanie tylko pod leszczyną pospolitą (Corylus avellana). Owocniki od września do października[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2019-02-22].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2019-02-22].
  3. a b c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
  4. a b c d e f g B. Gumińska, Flora Polska (Flora of Poland). Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae), Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, 1997, ISBN 83-7052-949-6
  5. a b A.M.I.M.T. Hygrophorus lindtneri [online] [dostęp 2019-02-22].
  6. Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-02-22].