Wojciech Gniadek
podpułkownik | |
Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1891 |
---|---|
Data śmierci |
? |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
77 pułk piechoty, |
Stanowiska |
dowódca batalionu |
Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka, |
Odznaczenia | |
Wojciech Antoni Gniadek (ur. 2 listopada 1891 w Brzozowej, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego II RP i podpułkownik ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 2 listopada 1891 w Brzozowej jako syn Jana[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3], następnie do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[4][5]. W latach 20. był przydzielony do 77 pułku piechoty w garnizonie Lida[6]. W październiku 1924 został przydzielony do Batalionu Szkolnego Piechoty Okręgu Korpusu Nr III na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej podchorążych rezerwy piechoty[7][8][9], a w 1928 był w kadrze Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów[10]. W 1932 był w kadrze Szkoły Podchorążych dla Oficerów w Bydgoszczy[11].
Awansowany do stopnia majora został dowódcą II batalionu 62 pułku piechoty w Bydgoszczy[12]. Na tym stanowisku po wybuchu II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej i 18 września 1939 został ciężko ranny. Po wojnie był podpułkownikiem ludowego Wojska Polskiego[13]. Mundur Wojciecha Gniadka został wyeksponowany na wystawie stałej w Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy[14].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1 października 1946)[13]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[15]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[16]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[16]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[16]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wojciech Antoni Gniadek [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-12-29] .
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 433.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 372.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 213.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 56.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 346.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 647.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 303, 1377.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 73.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 137.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 806.
- ↑ Tablica pamięci ze szlaku bojowego 62 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. grant.zse.bydgoszcz.pl. [dostęp 2019-05-19].
- ↑ a b M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 121 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wykonywanie obowiązków służbowych”.
- ↑ Polskie wojska lądowe od 1945 roku. Wojsko Polskie po II wojnie światowej. muzeumwl.pl. [dostęp 2016-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-19)].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ a b c Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Dowódcy batalionów 62 Pułku Piechoty (II RP)
- Ludzie związani z Bydgoszczą
- Ludzie związani z Lidą
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje
- Podpułkownicy ludowego Wojska Polskiego
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1891