Zadnie Jagnięce Kopki
 Zadnie Jagnięce Kopki na bliższym planie po prawej (przed Poślednią Turnią, Durnym Szczytem i Spiską Grzędą) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′06,7″N 20°12′39,1″E/49,218528 20,210861
| |
Zadnie Jagnięce Kopki (słow. Zadné jahňacie kôpky[1]) – drobna turnia w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w górnym fragmencie Koziej Grani – południowo-wschodniej grani Jagnięcego Szczytu. Od kopuły szczytowej Jagnięcego Szczytu na północnym zachodzie oddziela je Zadnia Jagnięca Szczerbina, natomiast od Skrajnej Jagnięcej Kopki na południowym wschodzie są oddzielone Skrajną Jagnięcą Szczerbiną[2]. Wzniesienie ma silnie pozębioną grań[3].
Stoki północno-wschodnie opadają z turni do Doliny Białych Stawów, południowe – do Doliny Jagnięcej[2].
Na Zadnie Jagnięce Kopki, podobnie jak na inne obiekty w Koziej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na szczyt z Zadniej Jagnięcej Szczerbiny[2].
Pierwsze wejścia:
- letnie – Imre Barcza i Tihamér Szaffka, 10 lipca 1910 r.,
- zimowe – László Jurán, V. Jurán i Ernő Piovarcsy, 24 marca 1929 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-22].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 185–186. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 435. ISBN 83-01-13184-5.