Zamach na redakcję Charlie Hebdo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 18:18, 9 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Zamach na redakcję Charlie Hebdo w Paryżu
Ilustracja
Państwo

 Francja

Miejsce

Paryż

Data

7 stycznia 2015

Godzina

11:30

Liczba zabitych

12 osób[1][2]

Liczba rannych

11 osób[2]

Typ ataku

strzelanina
"użyto:"

Sprawca

Chérif Kouachi
Saïd Kouachi[3][4]

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
48°51′33″N 2°22′13″E/48,859167 2,370278
Multimedia w Wikimedia Commons

Zamach w siedzibie tygodnika „Charlie Hebdo” w Paryżu – atak terrorystyczny, który miał miejsce 7 stycznia 2015 roku w siedzibie magazynu satyrycznego „Charlie Hebdo”. W zamachu zginęło 12 osób[1]. Rozpoczął on serię kilku ataków terrorystycznych, które miały miejsce do 9 stycznia.

Tło

Tygodnik satyryczny Charlie Hebdo założono w Paryżu w 1970 roku i ukazuje się co środę. Jest on bogato ilustrowany, składa się z licznych felietonów, zamieszcza również reportaże na temat sekt, skrajnej prawicy, katolicyzmu, islamizmu, judaizmu, polityki, kultury, etc. Cytując Charba, dyrektora wydawnictwa, redakcja gazety reprezentuje „wszelkie odłamy szeroko rozumianej lewicy, a nawet absenteistów[5]. Tytuł znany jest z ciągłego publikowania zjadliwych karykatur, nieoszczędzających żadnego wyznania religijnego, kpiących z religijnych i politycznych ekstremizmów, pomimo licznych pogróżek ze strony religijnych ekstremistów (zarówno chrześcijańskich, jak i islamskich i judaistycznych) czy też skrajnej prawicy. To na łamach tego tygodnika ironista Philippe Val po raz pierwszy użył ośmieszającego stereotyp określenia „polski hydraulik”, prowokując liczne dyskusje, czym przyczynił się do jego przezwyciężenia[6].

Tygodnik znajdował się na celowniku islamskich ekstremistów od lutego 2006 roku, kiedy to przedrukował karykatury Mahometa duńskiego dziennika „Jyllands-Posten” w akompaniamencie swoich własnych, nowych karykatur. Mimo iż w 2011 roku siedziba doszczętnie spłonęła, a dyrektor wydawnictwa Charb wielokrotnie otrzymywał pogróżki i musiał korzystać z policyjnej ochrony, tygodnik nie rezygnował z kontrowersyjnych publikacji[7].

Okoliczności serii ataków terrorystycznych

7 stycznia 2015 roku około godziny 11:30 CET dwóch[8] uzbrojonych napastników wykrzykując „Allahu Akbar”[9] otworzyło ogień w paryskiej redakcji magazynu „Charlie Hebdo” zabijając 12 osób, w tym dwóch policjantów[10][11] i raniąc 11, w tym cztery osoby ciężko[12].

Napastnicy według policji byli dobrze wyposażeni (m.in. w broń automatyczną) i przygotowani, działali spokojnie i metodycznie[13]. W porzuconym przez zamachowców samochodzie marki Citroën C3 znaleziono dowód osobisty jednego z nich, Saïda Kouachiego[12].

Po zamachu we Francji została ogłoszona przez prezydenta François Hollande'a trzydniowa żałoba narodowa[14].

Od dnia zamachu były prowadzone poszukiwania domniemanych sprawców zamachu – obywateli francuskich algierskiego pochodzenia[15] – braci Saïda i Chérifa Kouachich. Starszy z braci, Saïd Kouachi był szkolony przez Al-Kaidę w Jemenie[16][17]. Po dwudniowej ucieczce dwaj bracia zostali osaczeni w Dammartin-en-Goële.

8 stycznia rano nieznany sprawca zabił strzałem w plecy dwudziestosześcioletnią policjantkę w Montrouge i zranił kolejnego policjanta. 9 stycznia zabarykadował się w koszernym supermarkecie „Hyper Cacher” przy Porte de Vincennes z co najmniej pięcioma zakładnikami[18][19]. Okazało się, że jest to Amedy Coulibaly, twierdzący, że działa w imieniu Państwa Islamskiego, i domagający się uwolnienia braci Kouachich. Żądania te nie zostały podane do wiadomości publicznej do końca akcji policyjnych.

Podczas szturmów służb policyjnych 9 stycznia 2015 wszyscy trzej napastnicy zostali zabici[20]. Kolejnym poszukiwanym w związku z zamachem był 18-letni Hamyd Mourad[4], który dobrowolnie oddał się w ręce policji, by oczyścić się z podejrzeń. Poszukiwana jest żona Coulibaly'ego, Hayat Boumeddiene.

Ofiary

Wśród zabitych znalazło się ośmiu członków redakcji[2]: rysownicy Stephane Charbonnier (Charb), Jean Cabut (Cabu), Georges Wolinski, Bernard Verlhac (Tignous)[13], Philippe Honoré[21], felietoniści Elsa Cayat i Bernard Maris (Oncle Bernard), korektor Mustapha Ourad, a także zaproszony do redakcji Michel Renaud, kierownik obsługi technicznej budynku (pracownik Sodexo France) Frédéric Boisseau i dwóch policjantów[13] Franck Brinsolaro i Ahmed Merabet.

Kolejnymi ofiarami wydarzeń związanych z atakiem na redakcję Charlie Hebdo byli Clarissa Jean-Philippe, policjantka w Montrouge i czworo zakładników z Hyper Cacher: Yoav Hattab, Philippe Braham, Yohan Cohen i François-Michel Saada[22][23]. Fabrice Nicolino, Riss, Philippe Lançon i Simon Fieschi, ciężko ranni w wyniku strzelaniny 7 stycznia, znajdowali się początkowo w stanie krytycznym. 9 stycznia ogłoszono jednak, że ich życiu nie zagraża niebezpieczeństwo.

Manifestacje 10 i 11 stycznia

11 stycznia w Paryżu odbyła się wielka manifestacja, podczas której w hołdzie ofiarom ataku na „Charlie Hebdo” i strzelaniny przy Porte de Vincennes ponad milion osób przeszło z Placu Republiki do Placu Nation. W manifestacji brał udział przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk, a także wiele głów państw i szefów rządów, m.in. Ewa Kopacz, Angela Merkel, David Cameron, król Jordanii Abd Allah II[24]. Pomimo konfliktu izraelsko-palestyńskiego w manifestacji wspólnie brali udział prezydent Autonomii Palestyńskiej Mahmud Abbas i premier Izraela Binjamin Netanjahu.

Łączną liczbę demonstrantów w całej Francji szacuje się na ponad 4 miliony w ciągu dwóch dni, z czego ponad 1,5 mln w niedzielę 11 stycznia w Paryżu. Demonstracje i wiece solidarności odbywały się również w innych państwach.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b At least 12 dead in Paris after attack on satirical newspaper. Reuters, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  2. ↑ a b c Zamach na „Charlie Hebdo”. Tak przebiegał atak. TVN24, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (pol.).
  3. ↑ Francja: zidentyfikowano mężczyzn podejrzanych o dokonanie zamachu. onet.pl, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (pol.).
  4. ↑ a b Lamiat Sabin: Charlie Hebdo: Classmates protest innocence of suspect Hamyd Mourad, 18, with school alibi. [w:] Independent [on-line]. independent.co.uk, 2015-01-08. [dostęp 2015-01-09]. (ang.).
  5. ↑ Charlie Hebdo, c'est la gauche plurielle. „Le Courrier”, 9-04-2010. Genewa. ISSN 1424-1404. (fr.). 
  6. ↑ Catherine Raissiguie: Reinventing the Republic: Gender, Migration, and Citizenship in France. Stanford University Press, 2010. (ang.).
  7. ↑ Emmanuelle Anizon, Laurence Le Saux: Charb, dessinateur mort debout. www.telerama.fr, 7 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-03]. (fr.).
  8. ↑ Agencja AFP opisyała następująco przebieg wydarzeń: około godz. 11.20 dwóch mężczyzn ubranych na czarno i zamaskowanych, uzbrojonych w kałasznikowy, pojawiło się na ulicy Nicolas-Apper pod numerem 6., „TVN24.pl” [dostęp 2017-04-19].
  9. ↑ Les deux hommes criaient «Allah akbar» en tirant. L'essentiel, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-08]. (fr.).
  10. ↑ At Least 12 Dead in Shooting Attack on Paris Satirical Newspaper. Time, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  11. ↑ Satirical French magazine Charlie Hebdo attacked by gunmen. The Guardian, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-08]. (ang.).
  12. ↑ a b EN DIRECT – Charlie Hebdo. www.lefigaro.fr, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (fr.).
  13. ↑ a b c awl/ mc/ asa/: We Francji atak na biuro satyrycznego pisma „Charlie Hebdo”, 12 zabitych (synteza). PAP, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07].
  14. ↑ Tysiące ludzi wyszły na ulice. Media policja zidentyfikowała napastników. tvn24. [dostęp 2015-01-07]. (pol.).
  15. ↑ Francja: zamach na redakcję „Charlie Hebdo”. Obława na terrorystów. wiadomosci.onet.pl. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  16. ↑ Amerykańskie media: jeden z zamachowców w Paryżu był szkolony przez Al-Kaidę. pap.pl. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  17. ↑ Attentat à Charlie Hebdo : Saïd Kouachi entraîné par Al Qaïda au Yémen
  18. ↑ Figaro EN DIRECT
  19. ↑ tireur de Vincennes
  20. ↑ Terroryści zabici, nie żyje czworo zakładników. Bilans szturmów na drukarnię i paryski sklep. tvp.info. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  21. ↑ Charlie Hebdo: les dessinateurs Cabu, Charb, Tignous et Wolinski sont morts. lefigaro.fr, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (fr.).
  22. ↑ „«Charlie Hebdo», les dernières avancées de l'enquête”, www.liberation.fr, 10 stycznia 2015.
  23. ↑ "Il était très calme et il souriait” : ce qu'il s'est passé Porte de Vincennes. tempsreel.nouvelobs.com. [dostęp 2015-01-09]. (fr.).
  24. ↑ Marche républicaine: La longue liste de chefs d'Etat et de gouvernement présents à Paris. www.20minutes.fr. [dostęp 2015-01-16]. (fr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamach_na_redakcję_Charlie_Hebdo&oldid=52774229”