Zbigniew Burian
podporucznik[1] | |
Data i miejsce urodzenia |
31 marca 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 stycznia 1976 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
oficer żywnościowy |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Zbigniew Burian (ur. 31 marca 1895 w Siemianicach, zm. 1 stycznia 1976 w Toruniu) – podporucznik Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 31 marca 1895 w Siemianicach, w ówczesnym powiecie kępińskim rejencji poznańskiej, w rodzinie Stefana i Heleny z Paszkiewiczów[2][1]. Absolwent szkoły powszechnej. Po jej ukończeniu uczył się zegarmistrzostwa. W 1915 wcielony został do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej. W listopadzie 1918 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego. W grudniu 1918 zaciągnął się do oddziałów powstańczych i walczył w powstaniu wielkopolskim[1]. W styczniu 1919 stał się żołnierzem I batalionu saperów wielkopolskich. W jego szeregach walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W czasie wyprawy kijowskiej, za męstwo okazane w budowie przepraw pod ogniem nieprzyjaciela odznaczony został Orderem „Virtuti Militari” V klasy[1]. W sierpniu 1920 awansowany na stopień chorążego. Po zakończeniu działań wojennych pełnił zawodową służbę wojskową w 8 batalionie saperów w Toruniu. W składzie Armii „Pomorze" walczył w kampanii wrześniowej. 19 września dostał się do niemieckiej niewoli. Do 1945 przebywał w oflagu w Murnau[1].
W 1947 wrócił do kraju i pracował w biurach różnych instytucji. Zmarł w Toruniu i spoczywa na cmentarzu Najświętszej Maryi Panny.
Był żonaty z Joanną z Jędrzejczaków, z którą miał córkę Krystynę[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5507[3][1]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Krzyż Walecznych[4][1]
- Brązowy Krzyż Zasługi[1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[4]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Polak (red.) 1991 ↓, s. 24.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Burian Zbigniew. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.39-3000 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-10].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego
- Jeńcy Oflagu VII A Murnau
- Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Podoficerowie saperów II Rzeczypospolitej
- Podporucznicy ludowego Wojska Polskiego
- Polacy – żołnierze Armii Cesarstwa Niemieckiego w I wojnie światowej
- Polscy zegarmistrzowie
- Powstańcy wielkopolscy (1918–1919)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1895
- Zmarli w 1976