Zbigniew Sosnowski (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Sosnowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1963
Rypin

Zawód, zajęcie

polityk, nauczyciel historii

Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Stanowisko

wiceminister spraw wewnętrznych i administracji (2008–2011), poseł na Sejm IV, V, VII, VIII i X kadencji (2001–2006, 2011–2019, od 2023)

Partia

Polskie Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Srebrna Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” Złoty Znak Związku OSP RP Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” Srebrny Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” Brązowy Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”

Zbigniew Sosnowski (ur. 10 grudnia 1963 w Rypinie[1]) – polski polityk, nauczyciel i samorządowiec, członek zarządu województwa kujawsko-pomorskiego (2006–2008) i wicemarszałek tego województwa (2019–2023), w latach 2008–2011 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, poseł na Sejm IV, V, VII, VIII i X kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Filomatów Ziemi Michałowskiej w Brodnicy. W 2000 ukończył studia na Wydziale Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1990 pracował jako dyrektor szkoły podstawowej w Zasadach. Prezes zarządu oddziału powiatowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej w Brodnicy, członek prezydium oddziału wojewódzkiego ZOSPRP w Toruniu.

W 2001 i 2005 był wybierany na posła z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego w okręgu toruńskim. W 2004 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego. W wyborach samorządowych w 2006 uzyskał mandat radnego powiatu brodnickiego, w związku z czym utracił mandat poselski. W listopadzie 2006 został powołany w skład zarządu województwa kujawsko-pomorskiego. Przestał pełnić tę funkcję 1 marca 2008, kiedy to został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji.

W wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia ponownie kandydował do Sejmu. W wyborach w 2011 uzyskał mandat poselski z okręgu toruńskiego, kandydując z 2. pozycji na liście Polskiego Stronnictwa Ludowego i zdobywając 7354 głosy[2]. 24 października 2011 w związku z wyborem na posła został odwołany z funkcji wiceministra w MSWiA. W 2014 po raz drugi kandydował bezskutecznie do Europarlamentu. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 7230 głosów[3].

W wyborach parlamentarnych w 2019 otrzymał drugie miejsce na liście kandydatów Polskiego Stronnictwa Ludowego do Sejmu IX kadencji w okręgu toruńskim (w ramach porozumienia PSL z ruchem Kukiz’15)[4]. Zdobył 9839 głosów, reelekcji poselskiej nie uzyskał, przegrywając z mającym pierwsze miejsce na tej liście Pawłem Szramką[5][6]. W listopadzie 2019 powołany na wicemarszałka województwa kujawsko-pomorskiego[7].

W wyniku wyborów w 2023 powrócił do niższej izby polskiego parlamentu z ramienia koalicji Trzecia Droga. Został wybrany do Sejmu X kadencji, zdobywając 27 070 głosów[8].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława i Zofii[1]. Żonaty, ma dwoje dzieci (Magdalenę i Jarosława).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-02-15].
  2. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-06]..
  3. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  4. Ludowcy ogłosili „jedynki” wyborcze. Kukiz: celujemy w dwucyfrowy wynik. polsatnews.pl, 17 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-26].
  5. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  6. Wybory parlamentarne 2019. Kukizowiec Szramka wygrywa z Sosnowskim z PSL. wyborcza.pl, 14 października 2019. [dostęp 2019-10-15].
  7. Michał Wroński: Kujawsko-pomorskie: Zbigniew Sosnowski wicemarszałkiem, Elżbieta Piniewska przewodniczącą sejmiku. portalsamorzadowy.pl, 13 listopada 2019. [dostęp 2019-11-13].
  8. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-20].
  9. M.P. z 1998 r. nr 16, poz. 252
  10. Pozytywne zmiany. strazak.org, 20 sierpnia 2012. [dostęp 2015-10-11].
  11. Wykaz osób wyróżnionych medalem im. J. Tuliszkowskiego w 2015 roku. straz.gov.pl, 7 lipca 2015. [dostęp 2016-03-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]