Zerwikaptur (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb
Odmiana herbu
Herb Zerwikaptur w zamku w Baranowie Sandomierskim

Zerwikaptur (Koziegłowy) – polski herb szlachecki.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Barwy herbu są podawane różnie przez różne źródła.

Ustalenie właściwych, pierwotnych barw herbu jest bardzo trudne, ze względu na brak średniowiecznych pieczęci z jego wizerunkiem. Z tego samego powodu niejasny jest wygląd klejnotu.

Najczęściej w klejnocie umieszczane jest trzy lub pięć piór strusich.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Rok powstania: według podania pomiędzy 1106 a 1120. Legenda mówiąca o ścięciu trzech głów jednym cięciem miecza wykorzystana została przez Henryka Sienkiewicza w Ogniem i mieczem (Podbipięta herbu Zerwikaptur). Pieczęci jak i zapisek średniowiecznych brak. Herb znany z Klejnotów Długoszowych, herbarzyka Ambrożego i tzw. herbarza arsenalskiego[2]. Rody herbu Zerwikaptur zamieszkiwały w ziemi krakowskiej, podlaskiej i na Mazowszu. Źr.: Herby Szlachty Polskiej.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Bionetowski, Cieszkowski, Ciszkiewicz, Dobrogwił, Drogosław, Kasperowicz, Koziegłowski, Mielniczek, Minołgański, Pasiowski, Podbipięta, Połłupięta, Tyniewicki, Tytko, Zbigwicz, Zerwikaptur, Zgleczewski.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Franciszek Piekosiński: Heraldyka polska wieków średnich. Kraków 1899, s.20, 183
  2. Rękopis nr. 1114 z Biblioteki Arsenalskiej w Paryżu, pochodzący z pocz. XVI w.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]