Zmartwychwstanie (obraz Piera della Francesca)
| |
| Autor |
Piero della Francesca |
|---|---|
| Data powstania |
ok. 1465 |
| Medium |
fresk |
| Wymiary |
225 × 200 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Zmartwychwstanie – fresk Piera della Francesca ukończony ok. 1465 we wnętrzu ratusza w Sansepolcro jako rodzaj symbolu miasta (Sansepolcro oznacza Święty Grób). Obecnie przechowywany w Museo Civico.
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
Kompozycja obrazu jest zamknięta w trójkącie. W centrum obrazu znajduje się wychodzący z kamiennego grobu Chrystus odziany w różowe prześcieradło przypominające togę. Zbawiciel trzyma w ręku chorągiew z krzyżem. Jego ciało o doskonale oddanej anatomii jest podobne do greckich posągów. Pociągła twarz z szeroko otwartymi oczami jest wzorowana na bizantyjskich mozaikach. Postać Zbawiciela jest hieratyczna i pełna mocy. Z lewej strony Chrystusa znajduje się bezlistne drzewo, z prawej pokryte liśćmi na znak odradzającej się przyrody. W dolnej części obrazu zostali przedstawieni czterej rzymscy żołnierze śpiący w niewygodnych pozach. Według tradycji drugi żołnierz od lewej to autoportret artysty, głowa oparta na drzewcu sztandaru Chrystusa oddaje jego stosunek do wiary.
Symbolika[edytuj | edytuj kod]
Fresk, uważany przez wielu krytyków za najwybitniejsze dzieło malarskie świata[1], nasycony jest licznymi symbolami. Marmurowy sarkofag przypomina ołtarz, na którym kapłan odprawia Eucharystię. Nawiązuje on również do nazwy miasteczka Borgo San Sepolcro, w którym malarz się wychował, a które posiada Grób Pański w nazwie i herbie[2].
Przemiana przyrody zachodząca za plecami Zbawiciela symbolizuje tryumf życia nad śmiercią, odnosi się do odkupienia grzechów i podkreśla główny temat dzieła. Nawet niewielki odłamek marmuru namalowany w prawym dolnym rogu kompozycji ma głębszą wymowę, nawiązuje bowiem do Księgi Psalmów i słów Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Onet.pl: Tygodnik Powszechny – Patrząc, czytając: Książka miesiąca: "Szkoła patrzenia" Tadeusza Boruty. [dostęp 2009-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-01)]. (pol.).
- ↑ Stefano Zuffi, Nowy Testament. Postacie i epizody, Ewa Maciszewska (tłum.), Warszawa: wyd. Arkady, 2007, ISBN 978-83-213-4470-6, OCLC 169906138.
- ↑ Ps 118,22 w przekładach Biblii., również w Nowym Testamencie: Mt 21,42; Dz 4,11; 1 Kor 3,11; Ef 2,20; 1 P 2,7n
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sztuka świata, t. 5, Warszawa 2005.
- Tátrai V., Piero della Francesca, Warszawa 1982.