Zygmunt Bierowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Alojzy Bierowski
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1895
Bochnia

Data i miejsce śmierci

22 lutego 1974
Wrocław

Przebieg służby
Lata służby

1914–1942

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Pułk Piechoty Nr 13
Szkoła Podchorążych Piechoty
9 Pułk Piechoty Legionów

Stanowiska

dowódca batalionu
dowódca pułku piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Zygmunt Alojzy Bierowski (ur. 8 marca 1895 w Bochni, zm. 22 lutego 1974 we Wrocławiu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1917 roku w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 13[2].

W kwietniu 1924 roku został przeniesiony z 13 Pułk Piechoty w Pułtusku do 66 Pułku Piechoty w Chełmnie[3]. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 75. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W styczniu 1925 roku został przydzielony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko asystenta działań piechoty[5]. W 1928 roku nadal pełnił służbę w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia, pozostając w kadrze oficerów piechoty[6]. W latach 1932–1934 pełnił służbę w 85 pułku Strzelców Wileńskich w Nowej Wilejce[7][8]. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko dowódcy batalionu[9][10]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W marcu 1939 roku został przeniesiony z 21 pułku piechoty w Warszawie do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy pułku. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej. Uczestniczył w bitwie pod Iłżą, gdzie jego jednostka została rozproszona. Po kapitulacji polskich oddziałów uniknął niewoli[12].

W konspiracji członek organizacji „Miecz i Pług”. W 1943 roku był więźniem obozu na Majdanku (nr obozowy 8658)[13].

Zmarł we Wrocławiu. Pochowany 26 lutego 1974 roku na Cmentarzu Osobowickim (pole 104, grób 61, rząd 3 od pola 99)[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-05-01].
  2. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 157, 482.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 4 kwietnia 1924 roku, s. 187.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 stycznia 1925 roku, s. 31.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 174.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 26, 613.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 17.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 16.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 65.
  12. ↑ Adam Rzadkowski: 3 Dywizja Piechoty Legionów. Warszawa: Edipresse Polska, s. 90, seria: Wielka Księga Piechoty Polskiej 1939. ISBN 978-83-7945-595-9.
  13. ↑ Wyniki wyszukiwania - Więźniowie - Państwowe Muzeum na Majdanku - strona 2140 [online], www.majdanek.eu [dostęp 2020-05-01].
  14. ↑ Groby 0.3.0 [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2020-05-01].
  15. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  16. ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 482.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Bierowski&oldid=66470880”