Kościół św. Krzyża w Cieszynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół pw. św. Krzyża
w Cieszynie
nr rej.:
- A/826/2021 z 9 czerwca 2021 (woj. śląskie)[1]
- A-238/77 z 14 grudnia 1977 (woj. bielskie)[2]
kościół klasztorny
Ilustracja
Kościół św. Krzyża w Cieszynie, 2013
Państwo

 Polska

Miejscowość

Cieszyn

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Marii Magdaleny w Cieszynie

Wezwanie

Święty Krzyż

Wspomnienie liturgiczne

14 września

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

Świętego Krzyża
Antoniego z Padwy
Franciszka z Asyżu

Położenie na mapie Cieszyna
Mapa konturowa Cieszyna, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół pw. św. Krzyżaw Cieszynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół pw. św. Krzyżaw Cieszynie”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół pw. św. Krzyżaw Cieszynie”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół pw. św. Krzyżaw Cieszynie”
Ziemia49°44′54,7″N 18°38′04,4″E/49,748528 18,634556

Kościół św. Krzyża w Cieszynie – barokowa świątynia pochodząca z początku XVIII w. znajdująca się w centrum miasta, przy ulicy Księdza Leopolda Szersznika.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początkowo w tym miejscu znajdowała się kaplica wzniesiona w 1648 roku, która przekazana została zakonowi jezuitów po ich przybyciu do Cieszyna w 1670 r. Jezuici znaleźli wśród cieszyńskiej szlachty wielu sprzymierzeńców – jeden z nich, starosta ziemski Adam Wacław Paczyński, wystawił zakrystię i ambonę, a w 1712 r. ufundował konwikt (który miał być zarządzany przez jezuitów) dla 16 biednych szlacheckich chłopców, szukających nauki w Cieszynie. Kaplica mogła w tym czasie pomieścić ok. 500 osób i wraz z napływem wiernych doceniających jezuickie kazania, w 1707 roku została przekształcona w kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża. Po kasacie zakonu w 1773 r. kościół przekształcono w kościół gimnazjalny i służył głównie uczniom z cieszyńskiego gimnazjum. W latach 1781-82 staraniem ks. Leopolda Szersznika przeprowadzono rozbudowę kościoła, świątynia uzyskała m.in. sklepienie oraz wieżę. Po pożarze w 1789 r. kościół został odrestaurowany w stylu barokowym. Wtedy też powstał nowy ołtarz główny w stylu klasycystycznym, z płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny Ukrzyżowania i Ostatniej Wieczerzy. Kościół był odnawiany jeszcze wielokrotnie w XIX i XX wieku, a jedna z większych renowacji odbyła się w 1862 roku i obejmowała przebudowę wieży kościelnej[3].

W 1773 r. zakon jezuitów został rozwiązany. Rezydencja jezuitów w Cieszynie została sprzedana, gimnazjum przejęło państwo, kościół św. Krzyża zamieniono na kościół gimnazjalny. Jego nadzorcą został ks. Szersznik, który w 1782 r. zasklepił wnętrze i wzniósł wieżę z hełmem, zwieńczonym ośmioboczną latarnią. Kierował też odbudową kościoła po pożarze w 1789 r. W 1794 r. ufundowano nowy ołtarz według projektu Andreasa Kaspara Schweigla (obecnie bez nadstawy). Według jego projektu powstały zapewne, także dwa boczne ołtarze oraz ambona. Wzniesiono też późnobarokowy chór[3].

Kościół należał do 2005 r. do parafii św. Marii Magdaleny. Następnie został wydzierżawiony zakonowi franciszkanów, którzy prowadzą dom rekolekcyjny w sąsiednim budynku dawnego klasztoru jezuitów. Klasztor franciszkanów i kościół należą obecnie do Prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach[4].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół św. Krzyża ma charakter budowli stylu późnobarokowym. Jest jednonawową, trójprzęsłową świątynią na rzucie prostokąta. Nawa kościoła (z wieżą w części środkowej) zamyka apsyda, za którą jest wydzielona zakrystia, dawna zakrystia i składzik. W przyziemiu mieści się kruchta, która jest otwarta do nawy trzema arkadami o łuku koszowym, w stiukowych obramieniach. Ściany nawy zostały podzielone filarami o wklęsłych narożnikach, które objęte są przez jońskie pilastry oraz półpilastry. W wyposażeniu zachowały się późnobarokowy ołtarz główny, barokowo-klasycystyczna ambona oraz barokowy chór muzyczny[5]. Część ołtarzowa, skierowana jest ku północy i zasklepiona została hemisferycznie z lunetami. Sklepienia kościoła o formie żaglastej, zostały wydzielone szerokimi gurtami. Sklepienia zakrystii zostały sklepione kolebkowo o łuku segmentowym, a w dawnej zakrystii kolebkowo z lunetami. W nawie i prezbiterium zachowała się dziewiętnastowieczna posadzka marmurowa o dwubarwnym wątku. Z przełomu XVIII i XIX w. pochodzą obrazy Ukrzyżowania (ołtarz główny) i Matki Bożej (ołtarz boczny)[5].

Późnobarokowa fasada z XVIII wieku jest trójosiowa i została podzielona pilastrami jońskimi. Na jej osi znajduje się kamienny portal, który został zwieńczony łukiem koszowym z falistym przyczółkiem. Nad portalem jest widoczne okno zamknięte łukiem koszowym z główką putta w zworniku[5].

Elewację zdobią figury św. Franciszka z Asyżu i św. Józefa z Dzieciątkiem (umieszczone w niszach sklepionych hemisferycznie), zapewne ze względu na osobę cesarza Franciszka Józefa I, wymienionego na tablicy renowacyjnej we wnętrzu świątyni po lewej stronie od wejścia[6].

Górną kondygnację fasady od połaci dwuspadowego i jednopołaciowego dachu oddziela cokół, zza którego widoczna jest kwadratowa wieża z tarczami zegarowymi. W narożnikach wieży zostały utworzone kompozytowe pilastry. Na osi wieży znajduje się owalne okno, powyżej którego, po czterech stronach wstawiono okna zamknięte łukiem półkolistym. Hełm wieży jest czteropołaciowy z ośmioboczną latarnią. W bocznej elewacji nawy znajdują się duże okna zamknięte nadwieszonym łukiem półkolistym, z szerokimi obramieniami ze zwornikami. Elewacja części prezbiterialnej obejmują pilastry, z oknami w dwu strefach[5].

Msze święte[edytuj | edytuj kod]

Msze święte odprawiane są[7]:

  • w niedziele i święta nakazane: 10:00, 19:00
  • od poniedziałku do soboty: 9:00
  • dla młodzieży: w czasie nauki szkolnej we wtorek o godz. 19:00

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wykaz wpisanych obiektów do rejestru zabytków województwa śląskiego w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 2 lipca 2021 r. (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2021-07-03]
  2. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  3. a b Janusz Spyra, Via Sacra. Kościoły i klasztory w Cieszynie i Czeskim Cieszynie, Cieszyn: Biuro Promocji i Informacji. Urząd Miejski w Cieszynie, 2008, s. 91-100, ISBN 978-83-89835-35-2.
  4. Cieszyn. www.panewniki.franciszkanie.pl. [dostęp 2012-12-28].
  5. a b c d Katalog Zabytków Sztuki w Polsce. Tom Vi. Województwo Katowickie. Miasto Cieszyn i powiat cieszyński, Katowice: Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk i Wojewódzki Konserwator Zabytków w Katowicach, 1974, s. 16-18.
  6. Marcin Żerański: Cieszyn i Czeski Cieszyn – śladem tramwaju. Cieszyn: Pracownia na Pastwiskach, 2011, s. 59. ISBN 978-83-933109-0-6.
  7. Wit Chlondowski OFM, Msze św. i spowiedź [online], www.cieszyn.franciszkanie.pl [dostęp 2016-08-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Teresa Małkowska-Holcerowa i Jan Samek (red.): Katalog zabytków sztuki w Polsce. Miasto Cieszyn i powiat cieszyński. T. IV, z. 3: Województwo katowickie. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1974.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]