Eugeniusz de Mazenod
| biskup generał OMI | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1782 |
|---|---|
| Data śmierci |
21 maja 1861 |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
19 października 1975 |
| Kanonizacja |
3 grudnia 1995 |
| Wspomnienie | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Biskup Marsylii | |
| Okres sprawowania |
od 1837 do 1861 |
| Biskup tytularny Icosium | |
| Okres sprawowania |
od 1832 do 1837 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
21 grudnia 1811 |
| Nominacja biskupia |
1 października 1832 |
| Sakra biskupia |
14 października 1832 |
| Data konsekracji |
14 października 1832 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Eugeniusz de Mazenod (ur. 1 sierpnia 1782 w Aix-en-Provence, zm. 21 maja 1861) – kapłan, założyciel i generał zgromadzenia zakonnego Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI), biskup Marsylii, święty Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w stolicy Prowansji we Francji, w rodzinie arystokratyczno-urzędniczej. Rewolucja francuska przerwała mu spokojne dzieciństwo. W obawie przed prześladowaniami wraz z ojcem uciekł do Włoch. Po tułaczce trwającej kilka lat, powrócił do Aix (1802) do domu matki. Rozłąka z ojczyzną, młodzieńcze życie na emigracji i sytuacja rodzinna (rozbicie małżeństwa jego rodziców) pogłębiły pustkę duchową u młodego Eugeniusza.
W Wielki Piątek 1807 roku doznał nawrócenia i postanowił wstąpić on do Seminarium Duchownego św. Sulpicjusza w Paryżu. Tam kształtował się duchowo oraz wytyczył kierunek własnej drogi życiowej w kapłaństwie.
Święcenia przyjął w 1811 roku i powrócił do rodzinnego Aix, gdzie oddał się służbie i ewangelizacji ubogich, więźniów i młodzieży, pozbawionej dotąd opieki duszpasterskiej.
W roku 1816, wraz z innymi kapłanami, założył wspólnotę kapłanów, nazwaną wówczas Misjonarzami Prowansji, której celem była działalność apostolska wśród miejscowej ludności, głównie głoszenie misji parafialnych w lokalnym języku prowansalskim, rozumianym przez prostych ludzi.
17 lutego 1826 roku wspólnota została zatwierdzone przez Stolicę Apostolską pod nazwą Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
14 października 1832 roku Eugeniusz otrzymał sakrę biskupią w kościele św. Sylwestra na rzymskim Kwirynale, a pięć lat później (1837) został mianowany biskupem Marsylii. Włożył wiele pracy w duchowy rozwój diecezji, a także miał swój udział w ogłoszonym dogmacie o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny (1854).
Zmarł otoczony gronem swoich współbraci, którzy śpiewali „Salve Regina”.
Kult
[edytuj | edytuj kod]- Beatyfikacja i kanonizacja
Został beatyfikowany 19 października 1975 przez Pawła VI, a 3 grudnia 1995 kanonizowany przez Jana Pawła II. 11 lutego 1996, w rozmowie z ówczesnym generałem o. Marcello Zago OMI, Jan Paweł II powiedział: „Chciałbym w moim życiu dokonać tego, czego on dokonał w tamtych czasach. Wybrałem św. Eugeniusza osobistym patronem w dziele nowej ewangelizacji, a jego relikwie poleciłem umieścić w mojej prywatnej kaplicy”[1].
- Dzień wspomnienia
Wspomnienie liturgiczne św. Eugeniusza de Mazenoda obchodzone jest w dzień jego śmierci.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zob. K. Lubowicki, Rekolekcje ze świętym Eugeniuszem de Mazenod, Kraków 2003, s. 5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Życiorys św. Eugeniusza Mazenoda. eugeniusz.oblaci.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-23)]. na stronie parafii św. Eugeniusza w Kędzierzynie-Koźlu [archiwum: 2013-02-23]
- Eugeniusz de Mazenod [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-01-24] (ang.).