Żurawina błotna
| Żurawina błotna | |
 |
|
| Systematyka[1] | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | rośliny |
| Klad | rośliny naczyniowe |
| Klad | rośliny nasienne |
| Klasa | okrytonasienne |
| Klad | astrowe |
| Rząd | wrzosowce |
| Rodzina | wrzosowate |
| Rodzaj | żurawina |
| Gatunek | żurawina błotna |
| Nazwa systematyczna | |
| Oxycoccus palustris Pers. Bull. Torrey Bot. Club 19:15. 1892 |
|
Żurawina błotna (Oxycoccus palustris Pers. =Vaccinium oxycoccus L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych. Występuje w krajach północnej i środkowej Europy, północnej Azji i w Ameryce Północnej[2]. W Polsce jest rośliną często spotykaną na torfowiskach wysokich i przejściowych oraz w borach bagiennych[3].
Spis treści
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Długość do 100 cm, delikatna, pełzająca (płożąca), odlegle ulistniona[3].
- Liście
- Zimotrwałe, drobne, jajowate bądź eliptycznojajowate, o szczycie lekko zaostrzonym lub tępym, brzegu podwiniętym, od spodu sinawobiaławe[3].
- Kwiaty
- Długoszypułkowe, umieszczone po 3–4, rzadziej pojedynczo. Płatki różowe, w dół odwinięte, o długości do 5 mm. Na szypułkach obecne są drobne podkwiatki o długości do 0,5 mm[3].
- Owoce
- Kuliste jagody o barwie czerwonej, średnicy do 1 cm, o smaku kwaśnym. Nasiona drobne, zielonkawe.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Krzewinka, chamefit. Występuje na torfowiskach i w lasach bagiennych. Wymaga gleby kwaśnej i wilgotnej (roślina wybitnie kwasolubna). Kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest rośliną żywicielską chronionego motyla modraszka bagniczka[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
- Status taksonomiczny zarówno rodzaju żurawina, jak i poszczególnych gatunków jest niepewny. Według nowszych ujęć taksonomicznych gatunek ten włączany jest do rodzaju borówka (Vaccinium) jako Vaccinium oxycoccos L.Sp. pl. 1:351. 1753[2].
- Synonimy[2]: Oxycoccus hagerupii Á. Löve & D. Löve, Oxycoccus microcarpus Turcz. ex Rupr., Oxycoccus oxycoccos (L.) MacMill., Oxycoccus palustris Pers., Oxycoccus quadripetalus Gilib., nom. inval., Vaccinium hagerupii (Á. Löve & D. Löve) Ahokas, Vaccinium microcarpum (Turcz. ex Rupr.) Schmalh., Vaccinium palustre Salisb.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- Roślina jadalna: Owoce są cenione na przetwory, galaretki, soki i kisiele. Zawierają szereg kwasów organicznych (stąd specyficzny smak): kwas cytrynowy, chinowy, ursolowy, benzoesowy, poza tym węglowodany, są bogate w witaminę C i mikroelementy[3].
Roślina lecznicza[edytuj | edytuj kod]
Surowcem leczniczym są owoce. Sok i wyciąg z owoców stosuje się w leczeniu chorób układu moczowego.
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-24].
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Taxon: Vaccinium oxycoccos L. (ang.). Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-24].
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 1055. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska, Motyle dzienne, wyd. Multico, Warszawa 2010, s. 181.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Czikow P., Łaptiew J., ,,Rośliny lecznicze i bogate w witaminy", Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1988.
