Żurawina błotna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Żurawina błotna
Ilustracja
Systematyka[1]
Domena eukarionty
Królestwo rośliny
Klad rośliny naczyniowe
Klad rośliny nasienne
Klasa okrytonasienne
Klad astrowe
Rząd wrzosowce
Rodzina wrzosowate
Rodzaj borówka
Gatunek żurawina błotna
Nazwa systematyczna
Vaccinium oxycoccos L.
Sp. Pl. 351 1753[2]
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Morfologia
Pokrój

Żurawina błotna[3] (Vaccinium oxycoccos L. = Oxycoccus palustris L.) – gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych.

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Gatunek o zasięgu wokółbiegunowym. Występuje w krajach północnej i środkowej Europy, północnej Azji i w Ameryce Północnej[4]. W Polsce jest dość częsty na całym niżu, aż po Podkarpacie. Dość częsty jest także w Sudetach, natomiast w Karpatach jest rzadszy[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga
Długość do 100 cm, delikatna, pełzająca (płożąca), odlegle ulistniona. Tegoroczne pędy są owłosione[6].
Liście
Zimotrwałe, drobne, jajowate bądź eliptycznojajowate, o szczycie lekko zaostrzonym lub tępym, brzegu podwiniętym, od spodu sinawobiaławe. Mają długość (6)8–10(12) mm i szerokość (3) 4–5,5 mm[6].
Kwiaty
Długoszypułkowe, umieszczone po 3–4, rzadziej pojedynczo. Płatki różowe, w dół odwinięte, o długości do 5 mm. Na owłosionych szypułkach obecne są drobne podkwiatki o długości do 0,5 mm[7].
Owoce
Kuliste jagody o barwie czerwonej, średnicy do 1 cm, o smaku kwaśnym[6]. Nasiona drobne, zielonkawe.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rozwój
Krzewinka, chamefit. Kwitnie od czerwca do sierpnia[5].
Siedlisko
W Polsce jest rośliną często spotykaną na torfowiskach wysokich i przejściowych oraz w borach bagiennych[7]. Wymaga gleby kwaśnej i wilgotnej (roślina wybitnie kwasolubna). Jest rośliną żywicielską chronionego motyla modraszka bagniczka[8].
Fitosocjologia
Gatunek charakterystyczny dla rzędu Sphagnetalia magellanici[9].
Genetyka
Tetraploid o liczbie chromosomów 2n = 48. Odróżnia się tym od żurawiny drobnoowocowej (Vaccinium microcarpum), która jest diploidem o liczbie chromosomów 2n = 24. Gatunki te krzyżują się z sobą[10].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

  • We florze Polski takson ten opisany jest jako gatunek żurawiny[3]. Według nowszych ujęć taksonomicznych gatunek ten włączany jest do rodzaju borówka (Vaccinium) jako Vaccinium oxycoccos L.[2][4], tak więc nazwa polska jest niespójna z nazwą naukową.
  • Synonimy[4]: Oxycoccus hagerupii Á. Löve & D. Löve, Oxycoccus microcarpus Turcz. ex Rupr., Oxycoccus oxycoccos (L.) MacMill., Oxycoccus palustris Pers., Oxycoccus quadripetalus Gilib., nom. inval., Vaccinium hagerupii (Á. Löve & D. Löve) Ahokas, Vaccinium microcarpum (Turcz. ex Rupr.) Schmalh., Vaccinium palustre Salisb.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • Roślina jadalna: Owoce są cenione na przetwory, galaretki, soki i kisiele. Zawierają szereg kwasów organicznych (stąd specyficzny smak): kwas cytrynowy, chinowy, ursolowy, benzoesowy, poza tym węglowodany i mikroelementy[7]. Zawiera szczególnie dużą ilość witaminy C[5].
  • Roślina lecznicza: Surowcem leczniczym są owoce. Sok i wyciąg z owoców stosuje się w leczeniu chorób układu moczowego, kamieniach żółciowych, jako lek obniżający ciśnienie krwi i gorączkę oraz przy awitaminozie[5].
  • Roślina kosmetyczna, używana przy produkcji niektórych kosmetyków[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-24].
  2. ↑ a b The Plant List. [dostęp 2017-03-01].
  3. ↑ a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. ↑ a b c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2017-03-01].
  5. ↑ a b c d Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  6. ↑ a b c Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  7. ↑ a b c Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. wydanie II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 1055. ISBN 83-214-1305-6.
  8. ↑ Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska, Motyle dzienne, wyd. Multico, Warszawa 2010, s. 181.
  9. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  10. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  11. ↑ swiatrolnika.info: Skarb ukryty na bagnach. Kaszubska żurawina. 2016. [dostęp 2016-11-20].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Żurawina_błotna&oldid=55273316”