123 Batalion Wsparcia Brygady (USA)

123 Batalion Wsparcia Brygady
123rd Brigade Support Battalion
	Forging Onward
	; Insygnia 123rd BSB
	Historia
Państwo	Stany Zjednoczone
Sformowanie	1 stycznia 1942
	Tradycje
Rodowód	123 Main Support Battalion
	Działania zbrojne
	II wojna światowa; Wojna w Bośni i Hercegowinie
	Organizacja
Dyslokacja	Fort Bliss, Teksas
Rodzaj sił zbrojnych	United States Army
Rodzaj wojsk	logistyka
Podległość	3 ABCT 1 Dywizji Pancernej
	Odznaczenia

123 Batalion Wsparcia Brygady (ang. 123rd Brigade Support Battalion) – batalion wsparcia Armii Stanów Zjednoczonych, aktualnie przydzielony do 3 Pancernej Brygadowej Grupy Bojowej „Bulldogs” 1 Dywizji Pancernej (3rd Armored Brigade Combat Team, 1st Armored Division)^[1].

Struktura organizacyjna

Skład 2020

dowództwo i kompania dowodzenia (HHC)
kompania A
kompania B
kompania C
kompania D dołączona do 2 szwadronu 13 pułku kawalerii (2-13 CAV)^[2]
kompania E dołączona do 2 batalionu inżynieryjnego (2 BEB)^[3]
kompania F dołączona do 4 batalionu 1 pułku artylerii polowej (4-1 FAR)^[4]
kompania G dołączona do 4 batalionu 6 pułku piechoty (4-6 INF)^[5]
kompania H dołączona do 1 batalionu 77 pułku pancernego (1-77 AR)^[6]

Historia

123 Main Support Battalion został po raz pierwszy aktywowany 1 stycznia 1942 w Fort Knox w Kentucky jako 123 Maintenance Battalion i przydzielony do 1 Dywizji Pancernej. W listopadzie 1942 po intensywnym szkoleniu w Stanach Zjednoczonych i Irlandii, jednostka wylądowała w Afryce Północnej, rozpoczynając słynną historię 1 Dywizji Pancernej „Old Ironsides”^[7].

123 Main Support Battalion zapewniał bezpośrednie wsparcie, remonty i zaopatrzenie, transport i wsparcie medyczne jednostkom dywizji działającym na tyłach wojsk. Jednostka wzięła udział w kampaniach w Algierii, Maroku Francuskim i Tunezji. Wspierając „Old Ironsides” walczyła we Włoszech, uczestnicząc w kampaniach Neapol-Foggia, Anzio, Rzym-Arno, Północne Apeniny i Nizina Padańska. Podczas kampanii Rzym-Arno w 1944 batalion za służbę na rzecz operacji wojskowych otrzymał Meritorious Unit Citation^[7].

Po zakończeniu działań wojennych w 1945 batalion działał dalej na rzecz 1 Dywizji Pancernej w północnych Włoszech. 19 kwietnia 1946 po zakończeniu okupacji Włoch batalion powrócił do Camp Kilmer w stanie New Jersey i został dezaktywowany wraz z 1 Dywizją Pancerną^[7].

Po wybuchu konfliktu koreańskiego w 1950 i reaktywacji 1 Dywizji Pancernej 7 marca 1951 w Fort Hood w Teksasie 123 Maintenance Battalion został ponownie wezwany do wsparcia dywizji, wykonując swoje zadania do 23 grudnia 1957, czyli do chwili zredukowania 1 Dywizji Pancernej do poziomu dowództwa bojowego w Fort Polk w Luizjanie. Batalion został dezaktywowany z wyjątkiem kompanii B, która wspierała dowództwo^[7].

W lutym 1962 w związku z poważnymi napięciami na świecie 1 Dywizja Pancerna została ponownie aktywowana jako kompletna dywizja w Fort Hood. Spowodowało to reaktywację 123 Maintenance Battalion i przypisanie mu tradycyjnej roli wsparcia technicznego Dywizji. Wiosną 1971 batalion wraz z 1 DPanc. przeniesiony został do Niemiec w celu zastąpienia 4 Dywizji Pancernej.

W wyniku reorganizacji jednostek wsparcia na początku lat 80. XX wieku 123 Maintenance Battalion został dezaktywowany. 1 maja 1987 batalion został zreorganizowany, przeprojektowany i reaktywowany jako 123 Main Support Battalion, a w grudniu 1990 podczas Pustynnej Burzy ponownie wspierał 1 Dywizję Pancerną. Po powrocie z Azji Południowo-Zachodniej batalion został inaktywowany 22 listopada 1991 w Monteith Barracks w Fürth w Niemczech^[7].

8 stycznia 1992 batalion został ponownie aktywowany, by grudniu 1995 w byłej Jugosławii wziąć udział w operacji Joint Endeavour wspierając 1 Dywizję Pancerną w operacjach pokojowych, które zakończyły walki w regionie. Batalion wrócił do Dexheim w Niemczech w grudniu 1996 i nadal udzielał wsparcia jednostkom 1 Dywizji Pancernej rozmieszczonym w Bośni i Hercegowinie. Pod koniec 2000 1 Dywizja Pancerna rozpoczęła transformację do modułowej struktury sił. W czerwcu 2007 roku 123 Main Support Battalion został dezaktywowany w ramach przekształcenia 1. Dywizji Pancernej w modułową strukturę sił armii amerykańskiej i wycofania Dywizji z Europy z powrotem do Stanów Zjednoczonych^[7].

Kampanie i wyróżnienia

Odznaczenia

Meritorious Unit Commendation

Przypisy

↑ 3rd Brigade Combat Team, 1st Armored Division. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).
↑ 2nd Squadron, 13th Cavalry Regiment. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).
↑ 2nd Engineer Battalion. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).
↑ 4th Battalion, 1st Field Artillery Regiment. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).
↑ 4th Battalion, 6th Infantry Regiment. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).
↑ 1st Battalion, 77th Armored Regiment. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f 123rd Main Support Battalion. [dostęp 2020-03-28]. (ang.).

Bibliografia

[3BCT-1] 3rd Brigade Combat Team, 1st Armored Division. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).

[2-13CAV-2] 2nd Squadron, 13th Cavalry Regiment. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).

[2BEB-3] 2nd Engineer Battalion. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).

[4-1FAR-4] 4th Battalion, 1st Field Artillery Regiment. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).

[4-6INF-5] 4th Battalion, 6th Infantry Regiment. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).

[1-77AR-6] 1st Battalion, 77th Armored Regiment. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).

[historia-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f 123rd Main Support Battalion. [dostęp 2020-03-28]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]