Adam Tiger

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Tiger
Ilustracja
Adam Tiger (przed 1939)
major rezerwy lotnictwa major rezerwy lotnictwa
Data urodzenia

12 września 1883

Data i miejsce śmierci

28 sierpnia 1966
Dartford

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier,
Wojsko Polskie

Formacja

Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine,
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

2 pułk lotniczy,
6 pułk lotniczy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Adam Tiger (ur. 12 września 1883, zm. 28 sierpnia 1966 w Dartford) – major rezerwy lotnictwa Wojska Polskiego, inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 września 1883[1]. Ukończył studia na Wydziale Mechaniki Politechniki Lwowskiej uzyskując tytuł inżyniera[2]. Jako student działał w polskiej korporacji akademickiej „Tytania” (otrzymał tytuł jej filistra honorowego)[2] w Technickim Kole Towarzystwa Szkoły Ludowej we Lwowie[3], we lwowskich Drużynach Bartoszowych[4]. Był członkiem zwyczajnym Czytelni Akademickiej we Lwowie[5].

U kresu I wojny światowej w październiku 1918 przebywał na urlopie we Lwowie jako podporucznik obserwator cesarskiej i królewskiej Marynarki Wojennej (podobnie jak ppor. Władysław Toruń)[6]. W listopadzie 1918 wziął udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej, w stopniu porucznika obserwatora eskadry służył w oddziale technicznym Naczelnej Komendy[2][7], 15 listopada 1918 został zwierzchnikiem prac organizacyjnych na lotnisku w Lewandówce, obejmując stanowisko kierownika pracy organizacyjnej oddziału lotniczego[8][9]. Tym samym współtworzył polskie lotnictwo w obronie miasta[10]. Podczas walk był zastępcą przewodniczącego Grupy Lotniczej Obrońców Lwowa[11]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora rezerwy lotnictwa ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[12][13]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 2 pułku lotniczego (garnizon Kraków)[14][15]. W 1934 był oficerem rezerwy 6 pułku lotniczego we Lwowie i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[16].

Jako major rezerwy był działaczem Ligi Obrony Powietrznej Państwa we Lwowie, w 1926 prowadził kurs mechaników lotniczych[17]. Po przemianowaniu pozostawał aktywistą Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Sprawował stanowisko dyrektora Wojskowego Biura LOPP od 1924[11][2], prezesa zarządu Komitetu Wojewódzkiego[18], a później Okręgu Wojewódzkiego LOPP we Lwowie[19][1]. W latach 20. i 30. we Lwowie wygłaszał odczyty na tematy lotnicze[20]. Został przewodniczącym koła rodzicielskiego w szkole męskiej im. św. Anny we Lwowie[21]. Został kierownikiem Wydziału Organizacyjnego Krajowej Wystawy Lotniczej we Lwowie (1938)[11].

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 28 sierpnia 1966 w Dartford[10][1]. Został pochowany na cmentarzu Hammersmith New Cemetery (Mortlake) w Londynie (sekcja 12, miejsce 43)[1]. Wraz z nim spoczęła jego żona Maria (1893–1971)[22][1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu. Tom II. Kraków: 2001, s. 180-181. ISBN 83-88857-15-0.
  2. ↑ a b c d K! Tytania. archiwumkorporacyjne.pl. [dostęp 2016-07-17].
  3. ↑ Wiadomości bieżące. Działalność czytelni T. S. L.. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 515 z 13 listopada 1906. 
  4. ↑ Maria Dayczak-Domanasiewicz: Drużyny Bartoszowe. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2016-07-17].
  5. ↑ Sprawozdanie Czytelni Akademickiej we Lwowie za rok administracyjny 1903/4. Lwów: 1904, s. 22.
  6. ↑ Grupa lotnicza 1918 ↓, s. 553, 554.
  7. ↑ Obrona Lwowa 1 - 22.11.1918r.. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2016-07-17].
  8. ↑ Grupa lotnicza 1918 ↓, s. 560.
  9. ↑ Mariusz Niestrawski: Lotnicze kalendarium obrony Lwowa 5–21 listopada 1918 r.. infolotnicze.pl, 2012-04-10. [dostęp 2016-07-17].
  10. ↑ a b Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 2, s. 95, Listopad 1966. Koło Lwowian w Londynie. 
  11. ↑ a b c Wspaniała rewia rozwoju lotnictwa polskiego. Adam Tiger. „Wschód”. Nr 86, s. 5, 10 czerwca 1938. 
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 950.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 870.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 931.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 852.
  16. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 159, 671.
  17. ↑ Co dzień niesie? Kurs mechaników lotniczych we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 37 z 16 lutego 1926. 
  18. ↑ IV. Konkurs Modeli Latających. „Gazeta Lwowska”, s. 6, Nr 144 z 26 czerwca 1930. 
    •Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 54 z 7 marca 1931. 
    •Wiadomości bieżące. Zgromadzenie sprawozdawcze L. O. P. P. we Lwowie. „Słowo Polskie”, s. 6, Nr 118 z 1 maja 1931. 
    •VIII. Tydzień L. O. P. P.. „Słowo Polskie”, s. 6, Nr 154 z 7 czerwca 1931. 
    •Pokaz latania na szybowcach. „Słowo Polskie”, s. 6, Nr 160 z 13 czerwca 1931. 
    •V. Wojewódzki konkurs modeli latających i redukcyjnych. „Słowo Polskie”, s. 6, Nr 160 z 13 czerwca 1931. 
    •Odlot uczestników lotu okrężnego ze Lwowa. „Słowo Polskie”, s. 9, Nr 271 z 3 października 1931. 
    •Zjazd instruktorów L. O. P. P.. „Gazeta Lwowska”, s. 7, Nr 261 z 22 września 1933. 
  19. ↑ Zjazd instruktorów Okr. Woj. LOPP. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 23 z 30 stycznia 1936. 
    •Rozbudowa lwowskiego okręgu L. O. P. P.. „Wschód”. Nr 9, s. 7, 20 kwietnia 1936. 
    •Obóz modelarzy L. O. P. P. w Bezmiechowej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 195 z 27 sierpnia 1936. 
    •Tydzień LOPP w Rawie Ruskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 249 z 31 października 1937. 
    •Akademia ku czci pierwszych lotników Obrońców Lwowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 112 z 20 maja 1939. 
  20. ↑ Co dzień niesie?. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 63 z 18 marca 1926. 
  21. ↑ Wiadomości bieżące. Szkoła i dom. „Słowo Polskie”, s. 6, Nr 160 z 13 czerwca 1931. 
  22. ↑ Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 19-20, s. 135, Lipiec 1971. Koło Lwowian w Londynie. 
  23. ↑ M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 „za zasługi na polu obrony powietrznej i przeciwgazowej” - jako Adam Tieger.
  24. ↑ Odznaczenia L. O. P. P.. „Wschód”. Nr 31, s. 5, 30 listopada 1936. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adam_Tiger&oldid=69488125”