Przejdź do zawartości

André Campra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
André Campra
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ochrz. 4 grudnia 1660
Aix-en-Provence

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1744
Wersal

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, dyrygent

André Campra (ochrz. 4 grudnia 1660 w Aix-en-Provence, zm. 29 czerwca 1744 w Wersalu)[a][1][2]francuski kompozytor włoskiego pochodzenia.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze lekcje muzyki otrzymał od ojca, Jean-François Campry, chirurga i skrzypka pochodzącego z Graglii w pobliżu Turynu[2]. W 1674 został chórzystą w kapeli katedry St Sauveur w Aix, gdzie muzyki uczył go kierownik chóru Guillaume Poitevin[1][2]. W 1678 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1681 przeniósł się do Arles i objął posadę kapelmistrza (maître de musique) w kościele St-Trophime. Pozostał tam przez dwa lata, komponując muzykę zarówno kościelną, jak i świecką[1][2]. Od maja 1683 prowadził szkołę śpiewu przy kościele St-Etienne w Tuluzie. W 1694 przybył do Paryża i objął stanowisko kierownika chóru przy Katedrze Notre-Dame, które piastował przez 6 lat[1].

W latach 1700–1722 zajmował się wyłącznie muzyką świecką, tworząc dzieła sceniczne. Po premierze tragedii lirycznej Tancrède (1702) zyskał sławę wybitnego kompozytora dramaturgicznego[1][2]. W 1718 w uznaniu kompozytorskich zasług, młody król Ludwik XV (niewątpliwie za namową regenta) przyznał Camprze stałą pensję w wysokości 500 liwrów rocznie[1][2]. W 1722 objął stanowisko kierownika artystycznego Opery Paryskiej(inne języki)[1]. Pod koniec życia powrócił do komponowania muzyki sakralnej[2]. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia napisał dwie księgi psalmów (1737 i 1738) i pozostawił wiele motetów w rękopisach[2]. W 1740[1] lub 1742[2] zrezygnował ze stanowiska kapelmistrza królewskiego. Zmarł w wieku 84 lat.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Był najwybitniejszym kompozytorem operowym we Francji w okresie między Jean-Baptistą Lullym a Jean-Philippem Rameau, współtwórcą i głównym przedstawicielem opery baletowej oraz tragedii lirycznej[3]. Jako jeden z pierwszych kompozytorów francuskich komponowal kantaty. Jego kompozycje, w tym fragmenty oper, były często umieszczane w programach Concert Spirituel[4].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory sceniczne

[edytuj | edytuj kod]
André Campra l’Europe galante (wyd. II, 1698)
  • l’Europe galante, opera baletowa, libretto A.H. de Lamotte (1697)
  • Le carnaval de Venise, komedia liryczna, libretto J.-F. Regnard (1699)
  • Hésione, tragedia liryczna, libretto A. Danchet (1700)
  • Aréthuse, ou La vengeance de L’Amour, balet, libretto A. Danchet (1701)
  • Tancrède, tragedia liryczna, libretto A. Danchet na podst. T. Tasso (1702)
  • Les muses, balet, libretto A. Danchet (1703)
  • Iphigénie en Tauride, tragedia liryczna, libretto J.-F. Duché de Vancy i A. Danchet (1704)
  • Le triomphe de l’Amour opera baletowa, libretto A. Danchet na podst. P. Quinaulta (1705)
  • Les Fêtes vénitiennes opera baletowa, libretto A. Danchet (1710)
  • Idoménée, tragedia liryczna, libretto A. Danchet na podst. P.J. Crébillona (1712)
  • Les âges, opera baletowa, libretto L. Fuzelier (1718)
  • Les nopces de Vénus, balet, libretto A. Danchet (1740)

Utwory wokalne

[edytuj | edytuj kod]
  • Missa 4 vocibus... Ad majorem Dei gloriam (1699)
  • La Guerre kantata (1699)
  • 3 księgi kantat (1708, 1714 i 1728)
  • 5 ksiąg motetów na 1-3 gł. z tow. instrumentu i basso continuo (Paryż 1695, 1700, 1703, 1706, 1720)
  • 2 księgi psalmów (Paryż 1737, 1738)
  • Te Deum (w rękopisie)
  • Magnificat (w rękopisie)

oraz liczne arie włoskie i francuskie na 1-2 głosy z towarzyszeniem instrumentu i b.c.

  1. Według Aliny Żórawskiej-Witkowskiej André Campra zmarł 14 czerwca 1744[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alina Żórawska-Witkowska: Campra André. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 2: CD część biograficzna. Kraków: PWM, 1984. ISBN 83-224-0223-6. (pol.).
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
  • James R. Anthony: Campra, André. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. C. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]