Antoni Beaupré
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1860 albo 1863 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Narodowość |
polska |
| Edukacja | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Antoni Beaupré (ur. 1 maja 1860[1][2][3][4] albo 1 maja 1863[5] w Krzemieńcu, zm. 12 maja 1937, w Warszawie[1][3] albo Krakowie[4][5])[5][1][2] – polski dziennikarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego rodzicami byli Józef Antoni Beaupré, lekarz, i Seweryna z Iwanowskich. Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie[4] i studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[6]. Uzyskał tytuł doktora.
Został dziennikarzem pism „Nowa Reforma”, „Czas” (redaktor naczelny 1899–1901[7], ponownie w redakcji od 1915, redaktor naczelny 1920–1937), „Głos Narodu” (redaktor prowadzący 1901–1914). Był organizatorem i pełnił funkcje prezesa Syndykatu Dziennikarzy w Krakowie od 1906, i został członkiem honorowym tego stowarzyszenia, był wiceprezesem zarządu Związku Dziennikarzy RP od 1931, wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Dziennikarskiej (FIJ), członkiem Międzynarodowego Trybunału Honorowego Dziennikarzy w Hadze.
6 marca 1903 został wybrany członkiem wydziału Klubu Prawników w Krakowie[8]. Sprawował stanowiska prezesa klubu sportowego Wisła Kraków od 28 lipca 1911 do lipca 1912. Po wybuchu I wojny światowej został członkiem Naczelnego Komitetu Narodowego w Krakowie. W 1918 działał w rozmowach pokojowych w Paryżu. W 1920 wyjechał na Powiśle i Warmię jako korespondent krakowskiego „Czasu”. W Olsztynie został przewodniczącym polskiego komitetu plebiscytowego na Warmii, Mazurach i Powiślu[9][6][10][11].
Związany ze środowiskiem krakowskich konserwatystów, od 1910 był członkiem Rady Naczelnej Stronnictwa Prawicy Narodowej, od 1933 do 1937 Zjednoczenia Zachowawczych Organizacji Politycznych. Od 1922 działał w Związku Obrony Kresów Zachodnich, później w Polskim Związku Zachodnim.
Jego żoną była Julia z Porębskich.
Zmarł 12 maja 1937 w Szpitalu Czerwonego Krzyża w Warszawie[potrzebny przypis]. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 45)[12].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[13][14]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1925)[15]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi (Węgry)
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Cywilnej (Bułgaria)
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Dr Antoni Beaupré. Naczelny Redaktor „Czasu”, „Czas”, nr 131, 14 maja 1937, s. 1 [dostęp 2023-12-10].
- ↑ a b Dr Antoni Beaupré, [w:] Księga pamiątkowa na dziewięćdziesięciolecie dziennika „Czas”. Kraków 1848 - Warszawa 1938, Warszawa 1938, s. 30–31 [dostęp 2023-12-10].
- ↑ a b Zgon ś. p. red. Beaupre, „Gazeta Lwowska”, nr 106, 14 maja 1937, s. 3 [dostęp 2023-12-10].
- ↑ a b c Beaupré Antoni, dziejekrakowa.pl [zarchiwizowane 2015-09-23].
- ↑ a b c Beaupré Antoni, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-12-10].
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 32.
- ↑ Czas [online], mbc.malopolska.pl [dostęp 2019-02-01].
- ↑ Kronika. Z klubu prawników, „Nowa Reforma”, nr 55, 8 marca 1903, s. 3.
- ↑ Nowy polski generalny komisarz plebiscytowy na Warmię i Mazury, „Nowości Illustrowane”, nr 25, 19 czerwca 1920, s. 3.
- ↑ Wojciech Wrzesiński, Polska – Prusy Wschodnie. Plebiscyty na Warmii i Mazurach oraz na Powiślu w 1920 roku, s. 350–351.
- ↑ Bogusław Leśnodorski, Powody przegranej, „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, nr 3, 1962, s. 660–666.
- ↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939), [w:] Karolina Grodziska–Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 97, ISBN 83-08-01428-3.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644„za zasługi na polu pracy narodowej, zawodowej i obywatelskiej”.
- ↑ Część urzędowa, „Gazeta Lwowska”, nr 283, 8 grudnia 1929, s. 4.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 435 „za zasługi na polu pracy społecznej i narodowej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 54.
- Zgon ś. p. red. Beaupre, „Gazeta Lwowska”, nr 106, 14 maja 1937, s. 3.
- Beaupré Antoni, dziejekrakowa.pl [zarchiwizowane 2015-09-23].
- Beaupré Antoni, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-12-10].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Antoniego Beaupré w serwisie Polona.pl
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego (okres zaborów)
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Członkowie Naczelnego Komitetu Narodowego (sekcja zachodnia)
- Członkowie Polskiego Związku Zachodniego
- Członkowie Związku Obrony Kresów Zachodnich
- Dziennikarze II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Krzemieńcu
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na cmentarzu Rakowickim
- Polacy – Oficerowie Legii Honorowej
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Rumunii
- Polacy odznaczeni Orderem Zasługi (Węgry)
- Polacy odznaczeni Orderem Zasługi Cywilnej
- Polscy działacze piłkarscy
- Polscy działacze plebiscytowi na Warmii, Mazurach i Powiślu
- Polscy dziennikarze prasowi
- Prezesi Wisły Kraków
- Urodzeni w XIX wieku
- Zmarli w 1937