Powiśle (region)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Powiśle
Dolne Powiśle, Powiśle Gdańskie
Położenie Powiśla
Państwa

 Polska

Stolica

Kwidzyn[1]

Ważniejsze miejscowości

Elbląg, Iława, Malbork

     Obszar Powiśla (przed 1945 r.)

     Obszar, który zaczęto zaliczać do Powiśla po 1945 r.

Powiśle, znane także jako Dolne Powiśle[2][3][4][5][6], rzadziej Powiśle Gdańskie[7] (niem. Unteres Weichseltal) – współczesny region geograficzny i etnograficzny[8], obejmujący obszar nad dolną Wisłą, na jej wschodnim brzegu.

Granice[edytuj | edytuj kod]

Obszar ten jest zarówno w ścisłym, jak i w poszerzonym znaczeniu tożsamy z Pomezanią oraz w znacznej mierze z Pogezanią (bez Ornety i Dobrego Miasta, które weszły później w skład biskupiej Warmii). Połączony obszar obydwu tych krain, sięgający od dolnej Wisły po Pasłękę, został w późniejszym okresie podzielony na dwie inne krainy historyczne – ziemię malborską oraz Prusy Górne (niem. Oberland)[9][10].

Współcześnie Powiśle często bywa utożsamiane z sąsiednimi regionami, szczególnie z Żuławami[11].

W ścisłym znaczeniu[edytuj | edytuj kod]

Powiśle – fragment polskiej mapy Prus Wschodnich (okres międzywojenny).

Powiśle najczęściej rozumiane jest jako obszar będący sumą następujących terytoriów:

Obszar ten przed 1945 roku był w istotnym odsetku zamieszkiwany przez ludność polską, obejmuje dzisiejszą wschodnią część woj. pomorskiego – powiaty: kwidzyński, sztumski oraz malborski bez gmin Lichnowy, Miłoradz i Nowy Staw, a także północno-zachodnią część woj. warmińsko-mazurskiego – miasto Elbląg, powiat elbląski bez gmin Pasłęk i Godkowo, powiat iławski bez gminy Lubawa, a także gminę Miłomłyn w powiecie ostródzkim i dawne miasteczko Biskupiec w powiecie nowomiejskim. Są to obszary położone na północ od ziemi chełmińskiej, na południowy zachód od Hockerlandii, na południe od Żuław Wiślanych oraz na północny zachód od granicy Mazur. Wisła oraz Nogat oddzielają na zachodzie Powiśle od Pomorza Gdańskiego.

Do miast Powiśla w powyższym, ścisłym znaczeniu zaliczają się:

Lp. Miasto Populacja Powierzchnia Województwo
1. POL Elbląg COA.svg Elbląg 117 952 79,82 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie
2. POL Kwidzyn COA.svg Kwidzyn 38 179 21,54 km² POL województwo pomorskie flag.svg pomorskie
3. POL Malbork COA.svg Malbork 37 898 17,2 km² POL województwo pomorskie flag.svg pomorskie
4. POL Iława COA.svg Iława 33 128 21,88 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie
5. POL Sztum COA.svg Sztum 9746 4,59 km² POL województwo pomorskie flag.svg pomorskie
6. POL Prabuty COA.svg Prabuty 8710 7,29 km² POL województwo pomorskie flag.svg pomorskie
7. POL Susz COA.svg Susz 5586 6,67 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie
8. POL Dzierzgoń COA.svg Dzierzgoń 5413 3,90 km² POL województwo pomorskie flag.svg pomorskie
9. POL Tolkmicko COA.svg Tolkmicko 2731 2,29 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie
10. POL Miłomłyn COA.svg Miłomłyn 2449 12,38 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie
11. POL Zalewo COA.svg Zalewo 2165 8,22 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie
12. POL Kisielice COA.svg Kisielice 2109 3,37 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie
13. POL Młynary COA.svg Młynary 1792 2,76 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie

W poszerzonym znaczeniu[edytuj | edytuj kod]

Po 1945 r. znaczenie określenia usiłowano rozciągnąć dodatkowo na wszystkie inne regiony niż Warmia, Mazury i Żuławy Wiślane terytoria okręgu mazurskiego, które zostały włączone do Polski, a które w dwudziestoleciu międzywojennym nie należała do niej ani do Wolnego Miasta Gdańska. W 1953 r. pracownicy Instytutu Zachodniego w Poznaniu opisali Powiśle jako obszar obejmujący ówczesne powiaty: elbląski, malborski, sztumski, kwidzyński, suski, morąski, pasłęcki[12]. Przy opisywaniu tego obszaru wskazywano, że stanowi on trzecią część (po Warmii i Mazurach) tzw. Pomorza Mazowieckiego[13]. Rajmund Galon zdefiniował wówczas nowe granice regionu: Wschodnia granica Powiśla przebiega wzdłuż rzeki Pasłęki, następnie wschodnim skrajem Wyżyny Elbląskiej. Południowa granica Powiśla trzyma się granicy politycznej sprzed 1939 r. Jednocześnie wskazywał, że Powiśle nie posiada cech odrębnego regionu geograficznego i wchodzi w skład kilku krain naturalnych rozciągających się pomiędzy Wisłą a Niemnem, a jedynie skrajne usytuowanie Powiśla w stosunku do pozostałych obszarów Pomorza Mazowieckiego, nizin nadwiślańskich i Żuław stanowi o jego wyodrębnieniu[14].

Miało to w zamyśle umożliwić całkowite wyparcie ze świadomości oraz języka potocznego, urzędowego i naukowego nazwy historycznej Prusy Górne, postrzeganej jako godzące w przynależność tych terenów do Polski. Obawy te nie były ówcześnie całkowicie bezpodstawne, jako że negowanie przynależności tych terenów do Polski stanowiło wówczas zarówno w dyskursie wewnętrznym, jak i na arenie międzynarodowej jeden z nienaruszalnych fundamentów polityki władz Niemiec Zachodnich będących trzonem odtwarzającej się państwowości niemieckiej.

W poszerzonym w ten sposób znaczeniu region obejmuje zarówno ziemię malborską bez Żuław, jak i większą część Prus Górnych aż po rzekę Pasłękę, lecz bez ich południowo-wschodniej części stanowiącej Mazury, zawierając obok wcześniej wymienionych miast, również gminy wiejskie Łukta, Małdyty i Godkowo, a także miasta:

Lp. Miasto Populacja Powierzchnia Województwo
1. POL Morąg COA.svg Morąg 14 042 6,11 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie
2. POL Pasłęk COA.svg Pasłęk 12 298 10,63 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie
3. POL Miłakowo COA.svg Miłakowo 2609 8,76 km² POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie

Określenie Powiśle w tym drugim znaczeniu jest w rzeczywistości nazwą sztuczną, silnie promowaną przez władze PRL, niemającą uzasadnienia historycznego, jednakże jest współcześnie używane w celu identyfikacji mieszkańców i obszaru północno-zachodniego woj. warmińsko-mazurskiego[9][15]. Jego stosowanie w poszerzonym znaczeniu wzbudza dużo kontrowersji[9].

Miasta zdegradowane[edytuj | edytuj kod]

Do miejscowości na Powiślu (w obydwu znaczeniach), które z różnych przyczyn utraciły status miasta, należą również:

Lp. Dawne miasto Populacja Prawa miejskie Degradacja Województwo
1. POL gmina Gardeja COA.svg Gardeja 2282 1334 r. 1945 r. POL województwo pomorskie flag.svg pomorskie
2. POL gmina Biskupiec (powiat nowomiejski) COA.svg Biskupiec 1927 1331 r. 1946 r. POL województwo warmińsko-mazurskie flag.svg warmińsko-mazurskie

Historia[edytuj | edytuj kod]

Regiony historyczne i etnograficzne dawnych Prus

Od czasów plemiennych Prusowie zamieszkiwali obszar do rzeki Dzierzgoń, który nazywano Pomezanią, a pomiędzy rzekami Dzierzgoń i PasłękąPogezanią. W 1226 książę Konrad I mazowiecki sprowadził Krzyżaków na ziemię chełmińską, co zapoczątkowało ich ekspansję w stronę Prus. Przez następne 200 lat Zakon Krzyżacki kolonizował Prusy i zbudował swoje państwo.

Na mocy postanowień II pokoju toruńskiego Zakon Krzyżacki oddał Polsce Pomorze Gdańskie, ziemię chełmińską, Warmię, północno-zachodni skrawek Pomezanii oraz zachodnią część Pogezanii, które wspólnie stały się Prusami Królewskimi. Pozostałą część Państwa Zakonnego przemieniono w Prusy Książęce, które zostały lennem Polski. Stolica dawnego państwa zakonnego została wtedy przeniesiona z Malborka do Królewca.

Zamek w Malborku był pomiędzy 1457 a 1772 rezydencją w posiadaniu królów Polski[16], mieścił wówczas w różnych okresach m.in. Komisję Morską, mennicę królewską i koszary wojskowe.

W latach 1466–1772 cztery ówczesne powiaty Prus Królewskich: sztumski, kiszporski (dzierzgoński), elbląski, malborski tworzyły województwo malborskie, jak i historyczny region zwany ziemią malborską. Województwo stanowiło jedną z czterech części Prus Królewskich. Zamek w Malborku był do rozbiorów Polski rezydencją królewską, a od 1568 był także siedzibą Komisji Morskiej – pierwszej polskiej admiralicji. Elbląg był jednym z największych miast portowych Korony Polskiej, a także jednym z dziesięciu miast Rzeczypospolitej, które miały prawo czynnego uczestnictwa w akcie wyboru króla Polski[17]. Ponadto w Elblągu skonstruowano i w 1571 zwodowano pierwszy okręt przeznaczony dla polskiej floty – galeon „Smok”. Po I rozbiorze Polski cały region znalazł się pod panowaniem Prus.

W czasach istnienia Prus Książęcych teren na zachód i południowy zachód od ziemi malborskiej, obejmujący takie miasta, jak Kwidzyn, Prabuty, Susz, Iława i Biskupiec zaliczano do obszaru określanego niemiecką nazwą Oberland – co możemy wprost tłumaczyć jako Pogórze. Polacy o tej części Prus mówili Prusy Górne.

Powiśle jako nazwa regionu po raz pierwszy pojawiło się w okresie kampanii przed plebiscytem 1920 r. dla określenia obszaru plebiscytowego obejmującego ówczesne powiaty Prowincji Prus Zachodnich położone na wschód od Wisły: malborski, sztumski, kwidzyński i suski, zamieszkiwane przez istotny odsetek ludności polskiej.

W dwudziestoleciu międzywojennym w Polsce nadal też używano określenia ziemia malborska, jednak obejmującego również Żuławy Wielkie i Elbląskie. Nazwa Pomezania także bywała używana[18]. Władysław Łęga opisał ziemię malborską jako obszar między Wisłą, Nogatem, Dzierzgonią, Liwną a linią Malborka, zamieszkiwaną przez ludność polską i mówiącą narzeczem malborskim. Region kulturowy stanowił okrojone dawne województwo malborskie. W większości obszar był włączony do Prus Wschodnich. Mniejsza część ziemi malborskiej należała do Wolnego Miasta Gdańska (powiat Wielkie Żuławy) oraz do Polski – wąski pas powiatu gniewskiego po wschodniej stronie Wisły[19].

11 lipca 1920 na Powiślu odbył się plebiscyt, który miał zadecydować o jego przynależności państwowej. Ówczesny powiat elbląski i miasto Elbląg nie zostały natomiast objęte plebiscytem ze względu na niebudzącą wątpliwości przewagę liczebną ludności niemieckojęzycznej, pomimo ich historycznej przynależności do ziemi malborskiej. Plebiscyt był nadzorowany przez komisję z siedzibą w Kwidzynie. Większość ludności Powiśla zagłosowała za pozostaniem w granicach Niemiec.

Współcześnie Powiśle obejmuje wschodnią część województwa pomorskiego i północno-zachodnią część województwa warmińsko-mazurskiego.

Władze samorządowe województwa pomorskiego chcąc przeprowadzić działania promocyjne tego regionu i podkreślić wielokulturowość Pomorza ustanowiły rok 2007 Rokiem Powiśla, co związane było z większą liczbą imprez kulturalnych na obszarze powiatu sztumskiego i kwidzyńskiego[20][15][21].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Artykuły o podobnej nazwie[edytuj | edytuj kod]

Artykuły powiązane z regionem Powiśla[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. https://kwidzyn.pl/kwidzyn-informacje-ogolne/.
  2. Dolne Powiśle z lotu ptaka. Dolne Powiśle z lotu ptaka. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  3. M. W: Odkrywamy Dolne Powiśle. SZKOŁA PODSTAWOWA W DZIERZGONIU. [dostęp 2015-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-09)]. (pol.).
  4. NGO: Kraina Dolnego Powiśla. Kraina Dolnego Powiśla. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  5. zbiorowy: Materiały ze słowem kluczowym „Dolne Powiśle” w mieście Sztum. naszemiasto.pl. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  6. Arkadiusz Kosiński: Weź udział w drugiej edycji konkursu „OBIEKTYWnym okiem na Dolne Powiśle”. naszemiasto.pl. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  7. Hubert Górnowicz: Toponimia Powiśla Gdańskiego. Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 22, 216. ISBN 83-04-00179-9.
  8. Polska. Ludność. Regiony i grupy etnograficzne, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-08-09].
  9. a b c Dziedzictwo kulturowe Warmii – Mazur – Powiśla. Stan zachowania, potencjały i problemy. Olsztyn: Warmińsko-Mazurskie Biuro Planowania Przestrzennego, 2009, s. 9. ISBN 83-915022-2-8.
  10. Radosław Biskup, Krzysztof Kwiatkowski, Słownik historyczno-geograficzny Prus w średniowieczu, Roczniki Historyczne, Toruń, Rocznik LXXXVII – 2021, s. 189–190.
  11. Powiśle – Kwidzynopedia – encyklopedia e-kwidzyn, kwidzynopedia.pl [dostęp 2022-08-10].
  12. (red.) Stanisława Zajchowska, Maria Kiełczewska-Zalewska: Warmia i Mazury: praca zbiorowa. Poznań: Instytut Zachodni, 1953, s. 196, seria: Ziemie Staropolski.
  13. (red.) Stanisława Zajchowska, Maria Kiełczewska-Zalewska: Warmia i Mazury: praca zbiorowa. Poznań: Instytut Zachodni, 1953, s. 7, seria: Ziemie Staropolski.
  14. Rajmund Galon: Powiśle. W: (red.) Stanisława Zajchowska, Maria Kiełczewska-Zalewska: Warmia i Mazury: praca zbiorowa. Poznań: Instytut Zachodni, 1953, s. 282, seria: Ziemie Staropolski.
  15. a b Uzasadnienie do Uchwały Nr 1097/LII/06 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 23 października 2006 r. ws. ustanowienia roku 2007 Rokiem Powiśla.
  16. Zygmunt Gloger, Geografia historyczna ziem dawnej Polski, Spółka Wydawnicza Polska, Kraków 1903, s. 156.
  17. Polska Encyklopedia Szlachecka, t. I, Warszawa 1935, s. 42.
  18. H. Górnowicz, Toponimia Powiśla Gdańskiego, Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 22, 216.
  19. Władysław Jan Łęga: Ziemia malborska. Kultura ludowa. Toruń: Wydawnictwa Instytutu Bałtyckiego, 1933, s. 1, 3.
  20. Ustanowienie Roku Powiśla. Starostwo Powiatowe w Kwidzynie, Starostwo Powiatowe w Sztumie. [dostęp 2012-03-03].
  21. Uchwała Nr 1097/LII/06 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 23 października 2006 r. ws. ustanowienia roku 2007 Rokiem Powiśla.