Antoni Habel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Habel
Data i miejsce urodzenia

1760
prawdop. Gniezno

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

6 października 1831
Gniezno

Przyczyna śmierci

cholera

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycystyczna

Zawód

kompozytor, skrzypek

Antoni Habel (ur. 1760 prawdopodobnie w Gnieźnie, zm. 6 października 1831 tamże)[1]polski kompozytor i skrzypek okresu klasycyzmu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Nie wiadomo, gdzie uczył się muzyki. W 1794 został przyjęty jako pierwszy skrzypek do kapeli katedralnej w Gnieźnie, co świadczy o jego wysokich kwalifikacjach zawodowych. W 1811 opuścił kapelę[1][2] i podjął pracę registratora w sądzie ziemskim w Gnieźnie[2]. W 1818 wrócił do niej ponownie[1][2], był już jednak chory[2]. Pierwsze wiadomości o Hablu jako kompozytorze pochodzą z 1795[1]. Ożenił się z Marianną Lesińską z Gniezna[2]. Pod koniec życia przestał komponować z powodu złej sytuacji materialnej i choroby. Zmarł na cholerę[2].

Kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

  • Symfonia D-dur, kompozycje w rękopisie w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie; współczesne prawykonanie Bydgoszcz 1963 według opracowania rękopisu przez Danutę Idaszak
  • Jutrznia pro festo Pentacostes (1796), kompozycje w rękopisie w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie
    • Invitatorium
    • Psalm 1. Magnus
    • Psalm 2. Exurgat
    • Psalm 3. Benedic
    • Benedictus
    • Gloria
  • Sinfonia ex F, rękopis w Gostyniu Wielkopolskim
  • Jutrznię na świątki (1796)
  • Te Deum laudamus (1796)
  • Msza C-dur, (niezachowana)
  • Jutrznia pro festo Penecostes na 9 głosów, (niezachowana)
  • Symfonia na 8 głosów, (niezachowana)

Ponadto Habel kopiował dla kapeli nuty. W 1795 kapituła zapłaciła mu za 10 symfonii, Veni Creator i 2 msze[2][1], z których jedna może być jego własną kompozycją[1]. W 1796 dostarczył Stabat Mater Giovanniego Battisty Pergolesiego i Mors Christi Carla Heinricha Grauna[1]. W Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie zachowane są także 3 symfonie pisane ręką Habla: jedna anonimowa oraz dwie Josepha HaydnaD-dur (Hob. 1., nr 62, 1780) i Es-dur (Hob. 1., nr 74, 1781)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Szweykowski 1993 ↓.
  2. a b c d e f g h Habel Antoni. [w:] Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy [on-line]. [dostęp 2018-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-19)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zygmunt Marian Szweykowski: Habel Antoni. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 4: HIJ część biograficzna. Kraków: PWM, 1993. ISBN 83-224-0453-0. OCLC 180641615. (pol.).