Artem Miłewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artem Miłewski
Артем Мілевський
Ilustracja
Artem Miłewski (2011)
Pełne imię i nazwisko

Artem Wołodymyrowycz Miłewski

Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1985
Mińsk

Wzrost

190 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

FK Mynaj

Numer w klubie

10

Kariera juniorska
Lata Klub
1992–2000 Źmiena Mińsk
2000–2001 Dynamo Kijów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2001–2002 Borysfen-2 Boryspol 9 (3)
2002 Dynamo-3 Kijów 1 (0)
2002–2005 Dynamo-2 Kijów 54 (18)
2002–2013 Dynamo Kijów 178 (57)
2013 Gaziantepspor 6 (1)
2014–2015 Hajduk Split 21 (3)
2015 RNK Split 1 (0)
2016 Concordia Chiajna 13 (5)
2016–2017 FK Tosno 17 (0)
2017–2018 Dynama Brześć 29 (8)
2018 Kisvárda FC 8 (0)
2019–2020 Dynama Brześć 53 (10)
2021– FK Mynaj 10 (0)
W sumie: 400 (105)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2000  Białoruś U-16 1 (0)
2001–2002  Ukraina U-17 5 (5)
2004–2005  Ukraina U-19 4 (0)
2004–2006  Ukraina U-21 31 (7)
2006–2012  Ukraina 50 (8)
W sumie: 91 (20)
  1. Aktualne na: 8 marca 2022. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 8 marca 2022.
Odznaczenia
Order „Za odwagę” III klasy (Ukraina)

Artem Wołodymyrowycz Miłewski (ukr. Артем Володимирович Мілевський, biał. Арцём Уладзіміравіч Мілеўскі, Arciom Uładzimirawicz Mileuski; ur. 12 stycznia 1985 w Mińsku, Białoruska SRR) – ukraiński piłkarz pochodzenia białoruskiego, grający na pozycji napastnika w ukraińskim klubie FK Mynaj, reprezentant Ukrainy.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem DJuSSz Źmiena Mińsk. Pierwszy trener Nikołaj Wołkow[1]. W 2000 roku 15-letni Artem przeniósł się do Kijowa, gdzie uczył się w Piłkarskiej Akademii Pawła Jakowenki. W sezonie 2001/02 występował w drugiej drużynie Borysfenu Boryspol. Przez 11 lat był zawodnikiem Dynama Kijów (od 2002 roku). Po wygaśnięciu kontraktu 5 września 2013 podpisał 3-letni kontrakt z tureckim Gaziantepsporem[2], jednak przez problemy finansowe klubu 31 grudnia 2013 kontrakt został anulowany[3]. 28 lutego 2014 roku podpisał z FK Aktöbe[4], ale wkrótce okazało się, że z przyczyn technicznych jest nieaktualny[5]. Ostatecznie w końcu lipca 2014 podpisał kontrakt z Hajdukiem Split[6]. 3 września 2015 za obopólną zgodą kontrakt został anulowany[7]. 5 października 2015 został piłkarzem RNK Split[8], ale po miesiącu klub anulował kontrakt z przyczyn nieodpowiedniego zachowania piłkarza[9]. 5 lutego 2016 został piłkarzem rumuńskiej Concordii Chiajna[10]. 1 września 2016 jako wolny agent podpisał kontrakt z rosyjskim FK Tosno[11]. 4 lipca 2017 kontrakt za obopólną zgodą został anulowany[12], a 6 lipca piłkarz zasilił skład Dynamy Brześć[13]. 19 lipca 2018 kontrakt z klubem został rozwiązany[14]. 30 sierpnia 2018 został piłkarzem węgierskiego klubu Kisvárda FC[15][16]. 12 stycznia 2019 wrócił do Dynamy Brześć[17].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Mimo iż urodził się na Białorusi, zdecydował się reprezentować Ukrainę. Wcześniej jednak brał udział w Mistrzostwach Europy U-16 jako zawodnik drużyny Białorusi[18]. Już na juniorskich Mistrzostwach Europy U-19 rozgrywanych w 2004 roku w Szwajcarii występował w reprezentacji Ukrainy. Został powołany przez Ołeha Błochina na mundial 2006. Jeszcze przed mundialem zdobył tytuł wicemistrza Europy U-21 wraz z kadrą Ukrainy prowadzoną przez Ołeksija Mychajłyczenkę. Strzelił karnego reprezentacji Holandii w stylu Panenki[19]. Na mistrzostwach zagrał z numerem 15. Strzelił jednego z rzutów karnych w serii w meczu ze Szwajcarią ponownie w stylu Panenki[20], w ten sposób przyczynił się do awansu Ukrainy do ćwierćfinału (w którym uległa późniejszym mistrzom świata – Włochom).

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Dynamo Kijów
Hajduk Split

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Серебряный Миля. Новости Беларуси. Белорусские новости.
  2. Милевский стал игроком „Газиантепспора” – UA-Футбол.
  3. Газиантепспор расторг контракт с Милевским – UA-Футбол.
  4. Официально. Артем Милевский – игрок Актобе – UA-Футбол.
  5. Тренер Актобе: Переход Милевского сорвался по техническим причинам – UA-Футбол.
  6. Официально. Милевский – игрок Хайдука – UA-Футбол.
  7. „Хайдук” розлучився з Мілевським – UA-Футбол.
  8. Офіційно: Артем Мілевський став гравцем „Спліта” – UA-Футбол.
  9. „Спліт” розстався з Мілевським через порушення кодексу поведінки гравців клубу – UA-Футбол.
  10. Офіційно. Артем Мілевський став гравцем „Конкордії” – UA-Футбол.
  11. Мілевський підписав контракт з Тосно – російські ЗМІ – UA-Футбол.
  12. Офіційно: Мілевський покидає Тосно – UA-Футбол.
  13. Офіційно: Мілевський – гравець брестського Динамо – UA-Футбол.
  14. У брестському Динамо підтвердили припинення співпраці з Мілевським – UA-Футбол. (ukr.).
  15. Ukrán nagyágyú a csatársorban. Oficjalna strona Kisvárda FC, 2018-08-30. [dostęp 2018-09-22]. (węg.).
  16. Артем Мілевський – гравець Кишварди – UA-Футбол. (ukr.).
  17. Мілевський – гравець Динамо-Брест – UA-Футбол. (ukr.).
  18. Chron.com | News, search and shopping from the Houston Chronicle. stats.chron.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-26)]..
  19. https://web.archive.org/web/20080414071313/http://us.dynamo.kiev.ua/Media/UNTVideo/u21ukr_hol1.avi
  20. https://web.archive.org/web/20060701074715/http://us.dynamo.kiev.ua/Media/WC2006/swe_ukr_pen2.avi
  21. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 697/2006 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]