Biała Prudnicka
.jpg) Stacja ok. 1910 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Data otwarcia |
1896 |
| Poprzednie nazwy |
Zülz (1896–1930) |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Liczba peronów |
2 |
| Liczba krawędzi peronowych |
3 |
| Kasy |
|
| Linie kolejowe | |
Położenie na mapie Białej  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu prudnickiego  | |
Położenie na mapie gminy Biała  | |
 50°23′06,22″N 17°40′22,87″E/50,385061 17,673019
| |
Biała Prudnicka – nieczynna stacja kolejowa w miejscowości Biała, w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała, w Polsce.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1895 firma Lenz & Co, lokalne samorządy, właściciele papierni w Krapkowicach oraz majątków ziemskich zawiązali spółkę Kolej Prudnicko-Gogolińska z siedzibą w Prudniku, której celem stała się budowa drugorzędnej, normalnotorowej linii lokalnej z Prudnika do Goglina, na stacjach końcowych stycznej z istniejącymi już w tym czasie liniami państwowymi. 19 sierpnia 1895 spółka uzyskała koncesję, po czym przystąpiono do prac budowlanych. Pierwszy odcinek – z Prudnika do Białej Prudnickiej – oddano dla ruchu towarowego 22 października 1896, a już 4 grudnia 1896 oddano do użytku całą linię z Prudnika do Gogolina, zarówno dla ruchu towarowego, jak i osobowego. Według niepotwierdzonych źródeł stacja Biała miała się docelowo stać stacją węzłową, za sprawą planów przedłużenia linii Nysa–Ścinawa Nyska do Białej i dalej do Głogówka, gdzie łączyłaby się z linią Kędzierzyn–Nysa.
Lokomotywownię, dyspozyturę i kierownictwo kolei umieszczono w Białej. Tabor spółki składał się z trzech parowozów zbudowanych w Szczecinie (później dokupiono jeszcze trzy), 15 wagonów osobowych, 4 bagażowych i około 50 wagonów towarowych różnych typów. W ruchu towarowym zapewniano obsługę zakładów przemysłowych w Krapkowicach (papiernia, „Otmęt”), Zielinie (piaskownia), Białej (cukrownia, betoniarnia) oraz bocznicy do jednostki wojskowej w Krapkowicach; ponadto sezonowo na stacjach Biała Prudnicka, Krobusz i Łącznik znajdowały się punkty ładunkowe buraków cukrowych. Ze znajdującej się w Zielinie piaskowni odprawiano wagony załadowane workami z piaskiem, który wykorzystywano w piasecznicach lokomotyw, nawet w tak odległych lokomotywowniach jak Piła, Szczecin, Warszawa Grochów czy Siedlce[1].
W 2012 został rozebrany budynek dworca[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Historia linii Gogolin-Prudnik. bluefish.foxnet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-24)]..
- ↑ Ogólnopolska Baza Kolejowa [online], www.bazakolejowa.pl [dostęp 2020-02-17] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biała Prudnicka w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl
- Biała Prudnicka w Atlasie Kolejowym Polski, Czech i Słowacji – www.atlaskolejowy.net
| Biała Prudnicka | ||
| Linia nr 306 Gogolin – Prudnik | ||
  odległość: 4,894 km
|
|
odległość: 4,112 km
|
