Przejdź do zawartości

Białki (województwo podlaskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Białki
wieś
Ilustracja
Prawosławne krzyże wotywne przy wjeździe do wsi od strony Trześcianki.
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

hajnowski

Gmina

Narew

Liczba ludności (2011)

49[2][3]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

17-210[4]

Tablice rejestracyjne

BHA

SIMC

0035872[5]

Położenie na mapie gminy Narew
Mapa konturowa gminy Narew, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Białki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Białki”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Białki”
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego
Mapa konturowa powiatu hajnowskiego, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Białki”
Ziemia52°58′03″N 23°27′43″E/52,967500 23,461944[1]

Białki (białorus. Белкі[6]) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Narew w[5][7]. Leży w dolinie rzeki Małynki.

Integralne części wsi Białki[5][7]
SIMC Nazwa Rodzaj
0035895 Konczlanie część wsi
0035903 Seredlanie część wsi

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wieś w 2011 roku zamieszkiwało 49 osób[2][3].

W pobliżu wsi zachował się kamień, na którym znajduje się według dawnych wierzeń miejscowej ludności, odciśnięty ślad po stopie Matki Bożej. Ślad jest głęboki na około 10 mm i wyraźny. Według podania w czasach epidemii do świętego miejsca w niedalekim uroczysku Piatenka (koło wsi Folwarki Tylwickie) zmierzała Matka Boża by uratować miejscową ludność przed zarazą zostawiając po drodze ślad stopy w kamieniu koło wsi. W zagłębieniu tym często gromadzi się woda, której przypisywano uzdrawiające właściwości. Kamień jeszcze w okresie międzywojennym cieszył się dużą czcią wśród okolicznej ludności. Obecnie kamień został całkowicie zapomniany i leży w zaroślach obok wsi[8].

Według Powszechnego Spisu Ludności przeprowadzonego w 1921 roku Białki zamieszkiwane były przez 140 osób w 15-u domach, wszyscy mieszkańcy wsi zadeklarowali wówczas białoruską przynależność narodową oraz wyznanie prawosławne[9].

W latach 1944–1947 w ramach akcji przesiedleńczej Białorusinów z terytorium Polski Ludowej i Polaków z terytorium Radzieckiej Białorusi kilkanaście rodzin z Białek na zawsze wyemigrowało do Związku Radzieckiego. Znaczna część z nich zamieszkała w rejonie dziatłowskim (Obwód grodzieński Republiki Białorusi), gdzie po dziś dzień tworzy zwartą społeczność opartą na poczuciu wspólnoty pochodzenia[10].

Przez Białki przebiega Szlak Świątyń Prawosławnych – szlak turystyczny promujący kulturę prawosławia na Północnym Podlasiu[11].

W miejscowości, przy drodze do Ogrodnik, znajduje się mogiła żołnierska z 1944[12].

Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Michała Archanioła w pobliskiej Trześciance.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4730
  2. a b Wieś Białki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 25 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Белкі, вёска. Radzima.net. [dostęp 2015-12-16].
  7. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  8. Grzegorz Sosna: Święte miejsca i cudowne ikony. Prawosławne sanktuaria na Białostocczyźnie. Białystok: Wydawnictwo Orthdruk, 2001, s. 57, 90. ISBN 83-85368-69-8.
  9. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 32.
  10. Anita Broda. Tożsamość „przesiedleńca”. O ludności przesiedlonej po II wojnie światowej ze wschodniej Polski w rejon dziatłowski (zachodnia Białoruś). „Etnografia Polska”.  t. XLVI, z. 1–2/2002, s. 183, 192, 204. Instytut Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0071-1861. 
  11. Szlak Świątyń Prawosławnych. [w:] Atrakcje turystyczne gminy Narew [on-line]. Oficjalna Strona Internetowa Urzędu Gminy w Narwi. [dostęp 2016-04-22].
  12. Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 38.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]