Białki (województwo podlaskie)

Białki
	wieś
	; Prawosławne krzyże wotywne przy wjeździe do wsi od strony Trześcianki.
Państwo	Polska
Województwo	podlaskie
Powiat	hajnowski
Gmina	Narew
Liczba ludności (2011)	49
Strefa numeracyjna	85
Kod pocztowy	17-210
Tablice rejestracyjne	BHA
SIMC	0035872
	Położenie na mapie gminy Narew Białki
	Położenie na mapie Polski Białki
	Położenie na mapie województwa podlaskiego Białki
	Położenie na mapie powiatu hajnowskiego Białki
	52°58′03″N 23°27′43″E/52,967500 23,461944
	Multimedia w Wikimedia Commons

Białki (białorus. Белкі^[6]) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Narew w^[5]^[7]. Leży w dolinie rzeki Małynki.

Integralne części wsi Białki^[5]^[7]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0035895	Konczlanie	część wsi
0035903	Seredlanie	część wsi

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wieś w 2011 roku zamieszkiwało 49 osób^[2]^[3].

W pobliżu wsi zachował się kamień, na którym znajduje się według dawnych wierzeń miejscowej ludności, odciśnięty ślad po stopie Matki Bożej. Ślad jest głęboki na około 10 mm i wyraźny. Według podania w czasach epidemii do świętego miejsca w niedalekim uroczysku Piatenka (koło wsi Folwarki Tylwickie) zmierzała Matka Boża by uratować miejscową ludność przed zarazą zostawiając po drodze ślad stopy w kamieniu koło wsi. W zagłębieniu tym często gromadzi się woda, której przypisywano uzdrawiające właściwości. Kamień jeszcze w okresie międzywojennym cieszył się dużą czcią wśród okolicznej ludności. Obecnie kamień został całkowicie zapomniany i leży w zaroślach obok wsi^[8].

Według Powszechnego Spisu Ludności przeprowadzonego w 1921 roku Białki zamieszkiwane były przez 140 osób w 15-u domach, wszyscy mieszkańcy wsi zadeklarowali wówczas białoruską przynależność narodową oraz wyznanie prawosławne^[9].

W latach 1944–1947 w ramach akcji przesiedleńczej Białorusinów z terytorium Polski Ludowej i Polaków z terytorium Radzieckiej Białorusi kilkanaście rodzin z Białek na zawsze wyemigrowało do Związku Radzieckiego. Znaczna część z nich zamieszkała w rejonie dziatłowskim (Obwód grodzieński Republiki Białorusi), gdzie po dziś dzień tworzy zwartą społeczność opartą na poczuciu wspólnoty pochodzenia^[10].

Przez Białki przebiega Szlak Świątyń Prawosławnych – szlak turystyczny promujący kulturę prawosławia na Północnym Podlasiu^[11].

W miejscowości, przy drodze do Ogrodnik, znajduje się mogiła żołnierska z 1944^[12].

Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Michała Archanioła w pobliskiej Trześciance.

Zobacz też

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4730
↑ ^a ^b Wieś Białki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-03] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ ^a ^b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 25 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b ^c GUS. Wyszukiwarka TERYT
↑ Белкі, вёска. Radzima.net. [dostęp 2015-12-16].
↑ ^a ^b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ Grzegorz Sosna: Święte miejsca i cudowne ikony. Prawosławne sanktuaria na Białostocczyźnie. Białystok: Wydawnictwo Orthdruk, 2001, s. 57, 90. ISBN 83-85368-69-8.
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 32.
↑ Anita Broda. Tożsamość „przesiedleńca”. O ludności przesiedlonej po II wojnie światowej ze wschodniej Polski w rejon dziatłowski (zachodnia Białoruś). „Etnografia Polska”. t. XLVI, z. 1–2/2002, s. 183, 192, 204. Instytut Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0071-1861.
↑ Szlak Świątyń Prawosławnych. [w:] Atrakcje turystyczne gminy Narew [on-line]. Oficjalna Strona Internetowa Urzędu Gminy w Narwi. [dostęp 2016-04-22].
↑ Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 38.

Linki zewnętrzne

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4730

[pwl-2] Wieś Białki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-03] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[nsp-3] GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..

[poczta-4] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 25 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[teryt-5] GUS. Wyszukiwarka TERYT

[6] Белкі, вёска. Radzima.net. [dostęp 2015-12-16].

[roz-7] Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[8] Grzegorz Sosna: Święte miejsca i cudowne ikony. Prawosławne sanktuaria na Białostocczyźnie. Białystok: Wydawnictwo Orthdruk, 2001, s. 57, 90. ISBN 83-85368-69-8.

[Spis1921-9] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 32.

[10] Anita Broda. Tożsamość „przesiedleńca”. O ludności przesiedlonej po II wojnie światowej ze wschodniej Polski w rejon dziatłowski (zachodnia Białoruś). „Etnografia Polska”. t. XLVI, z. 1–2/2002, s. 183, 192, 204. Instytut Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0071-1861.

[11] Szlak Świątyń Prawosławnych. [w:] Atrakcje turystyczne gminy Narew [on-line]. Oficjalna Strona Internetowa Urzędu Gminy w Narwi. [dostęp 2016-04-22].

[12] Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 38.

[2]

[3]

[4]

[5]

[1]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Wsie	Ancuty Białki Bruszkowszczyzna Chrabostówka Cimochy Cisy Doratynka Gorędy Gorodczyno Gorodzisko Gradoczno Hajdukowszczyzna Istok Iwanki Janowo Kaczały Kotłówka Koweła Koźliki Krzywiec Kutowa Lachy Łopuchówka Łosinka Makówka Narew Nowiny Odrynki Ogrodniki Podborowisko Przybudki Puchły Radźki Rohozy Rybaki Saki Soce Trześcianka Tyniewicze Małe Tyniewicze Duże Waniewo Waśki
Przysiółki	Skaryszewo Usnarszczyzna
Integralne części wsi	Ancuty-Kolonia Borek Chrenowe Chytry Rynek Długi Zakościuk Dziedziniec Ferma Glinica Góra Gramotne Hrudek Kamionka Kątek Kołodczyk Konczlanie Kruhły Las Michałowe Mikołajczykowe Morgi Mostowlanie Naddatki Nowinka Nowosiółka Pasowe Paszkowszczyzna Pawłoczki Piaski Pod Nowiny Pod Rzepiskami Podhorodysko Podłuże Podwaśki Popiele Praha Seredlanie Stawek Supronowe Swój Zakościuk Wyterebek Zabłocie Zamostocze Zapieczyska