Bildungsroman

Bildungsroman (z niem., dosł. „powieść o formowaniu [się]”) – powieść o dojrzewaniu, gatunek powieściowy powstały w czasie oświecenia w Niemczech, w którym autor przedstawia psychologiczne, moralne i społeczne kształtowanie się osobowości głównego i na ogół młodego bohatera. Pojęcie bildungsromanu wywodzi się z wykładów Johanna Karla Simona Morgensterna.

Przykłady bildungsromanów

• Johann Wolfgang von Goethe – Lata nauki Wilhelma Meistra
• James Joyce – Portret artysty z czasów młodości
• Jane Austen – Emma
• Charlotte Brontë – Dziwne losy Jane Eyre
• Fiodor Dostojewski – Nietoczka Niezwanowa
• Daniel Defoe – Moll Flanders
• Henry Fielding – Historia życia Toma Jonesa, czyli dzieje podrzutka
• Robert Musil – Niepokoje wychowanka Törlessa
• Charles Dickens – Wielkie nadzieje
• Kingsley Amis – Jim szczęściarz
• Saul Bellow – Przygody Augiego Marcha
• Gustaw Herling-Grudziński – Inny świat
• Thomas Mann – Czarodziejska góra
• Zora Neale Hurston – Ich oczy oglądały Boga
• Stefan Żeromski – Przedwiośnie
• Karel Čapek – Osiem twarzy mistrza Foltyna
• Stefan Żeromski – Syzyfowe prace.
• Robert A. Heinlein – Obcy w obcym kraju
• Dmitrij Głuchowski – Metro 2033.

Zobacz też

• Entwicklungsroman
• Künstlerroman