Dmitrij Głuchowski
| ||
| ||
| Imię i nazwisko | Dmitrij Aleksiejewicz Głuchowski Дмитрий Алексеевич Глуховский | |
| Data i miejsce urodzenia | 12 czerwca 1979 Moskwa, ZSRR | |
| Narodowość | rosyjska | |
| Język | rosyjski | |
| Alma Mater | Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie | |
| Dziedzina sztuki | sci-fi, postapokalipsa | |
| Ważne dzieła | ||
| Strona internetowa | ||
Dmitrij Aleksiejewicz Głuchowski[1] (ros. Дмитрий Алексеевич Глуховский, ur. 12 czerwca 1979 w Moskwie) — rosyjski pisarz, dziennikarz, korespondent wojenny, felietonista, radiowiec, prezenter telewizyjny[2]. Jego książki również w Polsce ukazują się z angielską transliteracją nazwiska: Dmitry Glukhovsky[2].
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Dmitrij Głuchowski urodził się i wychował w Moskwie. Jego rodzina jest zaliczana do rosyjskiej inteligencji[3]. Rozpoczął edukację w moskiewskiej szkole im. W. D. Polienowa z rozszerzoną nauką języka francuskiego. Już wtedy postanowił, że zostanie pisarzem. W wieku 15 lat wpadł na pomysł fabuły Metra 2033[3]. W wieku 17 lat opuścił Rosję i przez cztery i pół roku mieszkał i uczył się w Izraelu, gdzie studiował na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie[4].
W latach 2002-2005, mieszkał we francuskim Lyonie, gdzie pracował dla ogólnoeuropejskiego kanału Euronews. Po tym okresie powrócił do ojczyzny, by rozpocząć pracę w świeżo utworzonym kanale telewizyjnym Russia Today. Przez trzy lata, jako akredytowany przy Kremlu dziennikarz, podróżował dookoła świata. Był korespondentem wojennym w Izraelu i Abchazji, pracował w Radio Rossiji (Радио России). Od 2007 do 2009 roku był prezenterem radiowym stacji Majak (Маяк). Od marca 2009 roku prowadzi popularnonaukową audycję Fantastyczne śniadanie (Фантастический завтрак) na internetowym kanale PostTV[5].
Pisze na łamach Harper’s Bazaar, l’Officiel i Playboya. Laureat nagrody Europejskiego Towarzystwa Fantastyki Naukowej. Należy do młodego pokolenia rosyjskich literatów, krytycznie oceniających politykę rosyjskich władz i wzywających do pełnej demokratyzacji ustroju swojego kraju[2].
Jego debiutem literackim jest postapokaliptyczna powieść Metro 2033 (Метро2033), którą napisał w wieku 18 lat. W 2002 roku opublikował ją na swojej stronie internetowej, gdzie każdy mógł ją przeczytać za darmo[6]. W 2005 roku powieść została opublikowana nakładem wydawnictwa Eksmo (Эксмо), a w 2007 roku wznowiona przez wydawnictwo Populiarnaja litieratura (Популярная литература). W Polsce powieść Metro 2033 ukazała się w 2010 roku nakładem wydawnictwa Insignis Media. Prawa do tłumaczenia Metra 2033 zostały sprzedane do 22 krajów. Dmitrij Głuchowski jest także autorem opublikowanych w internecie zbiorów opowiadań Noc (Ночь), Opowiadania o zwierzętach (Рассказы о животных) i sztuki INFINITA TRISTESSA.
W 2007 roku ukazała się Czas zmierzchu (Сумерки). Wedle słów samego autora pozycja ta miała się jak najbardziej różnić od jego debiutanckiej powieści, aby pokazać, że nie należy go kojarzyć tylko z jednym utworem.
10 marca 2009 roku Głuchowski wydał książkę Metro 2034 (Метро 2034, w Polsce ukazała się w listopadzie 2010). Jak twierdzi autor, nie jest to kontynuacja Metra 2033, a niezależna historia z innymi bohaterami.
Swój pomysł na fabułę i przedstawione realia rozwinął w międzynarodowy projekt o nazwie Uniwersum Metro 2033. Pod jego szyldem, stosując się do ustalonych przez Głuchowskiego reguł, piszą i publikują autorzy z całego świata (w Polsce w ramach Uniwersum swoje powieści stworzyli Paweł Majka, Robert J. Szmidt i Artur Chmielewski).
W roku 2015 Głuchowski ukończył powieść Metro 2035, która stanowi kontynuację losów Artema, głównego bohatera Metra 2033, a zarazem zamyka cykl Metro, tworząc wraz z poprzednimi tomami kompletną trylogię[6].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Powieści[edytuj | edytuj kod]
- Metro 2033 (Метро 2033, 2005)
- Czas zmierzchu (Сумерки, 2007)
- Metro 2034 (Метро 2034, 2009)
- FUTU.RE (Будущее, 2013)
- Metro 2035 (Метро 2035, 2015)
- Tekst (Текст, 2017)[7]
Zbiory opowiadań[edytuj | edytuj kod]
- Noc (Ночь, 1998)
- Opowiadania o zwierzętach (Рассказы о животных, 1999)
- Witajcie w Rosji (Рассказы о Родине, 2010)
Opowiadania[edytuj | edytuj kod]
- Leć (Лети, 1998)
- Osiem minut (Восемь минут, 1998)
- Przypadek w zoo (Случай в зоопарке, 1998)
- Gdy jesteś sam... (Когда ты один…, 1998)
- Historia pewnego psa (История одной собаки, 1998)
- Noc (Ночь, 1999)
- Infinita Tristessa (2005)
- Koniec drogi (Конец дороги, 2006)
- Oziębienie (Похолодание, 2008)
- Panspermia (Панспермия, 2008)
- Do i po (До и после, 2008)
- Co po ile (Чё почём, 2008)
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Eurocon (ESFS Awards) / Encouragement Awards / Najlepszy debiut (2007)[6]
- Utopiales European Award (2014)[6]
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Pracując w Russia Today, poznał swoją żonę, Elenę. W 2011 roku urodziła się ich córka, Emily, a w 2014 syn Theodore.
Jest poliglotą. Oprócz rosyjskiego, mówi płynnie za pomocą pięciu innych języków: angielskiego, francuskiego, hebrajskiego, hiszpańskiego oraz niemieckiego[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "PWN – Słownik języka polskiego – Adaptacja ortograficzna i odmiana rosyjskich nazw własnych – Nazwiska na -ский, -цкий, -ий, -ый"
- ↑ a b c Dmitry Glukhovsky | Wydawnictwo Insignis, insignis.pl [dostęp 2018-09-21] (pol.).
- ↑ a b Jelena Fomina, Дмитрий Глуховский: «Пока у меня не появился ребенок, я не мог начать писать этот роман» | Интервью | Звёзды, tele.ru, 28 lipca 2015 [dostęp 2018-09-21] (ros.).
- ↑ Jekatierina Lewina, Писатели: Дмитрий Глуховский, m24.ru, 3 października 2013 [dostęp 2018-09-21] (ros.).
- ↑ Дмитрий Глуховский - биография, библиография, экранизации, награды., bookmix.ru [dostęp 2017-08-25].
- ↑ a b c d Dmitry A. Glukhovsky | Kontakt (Eurocon 2012 & 34th SFeraKon), zagreb-eurocon2012.com [dostęp 2017-08-25] (ang.).
- ↑ Tekst, Lubimyczytać.pl [dostęp 2017-10-19].
- ↑ Glagoslav Publications - Dmitry Glukhovsky, glagoslav.com [dostęp 2018-09-21] (ang.).
