Dmitrij Głuchowski
| ||
| ||
| Imię i nazwisko | Dmitrij Aleksiejewicz Głuchowski | |
| Data i miejsce urodzenia | 12 czerwca 1979 Moskwa | |
| Narodowość | rosyjska | |
| Język | rosyjski | |
Dmitrij Aleksiejewicz Głuchowski[1] (ros. Дмитрий Алексеевич Глуховский, ur. 12 czerwca 1979 w Moskwie) — rosyjski pisarz, dziennikarz, korespondent wojenny, felietonista, radiowiec, prezenter telewizyjny[2]. Jego książki również w Polsce ukazują się z angielską transliteracją nazwiska: Dmitry Glukhovsky[2].
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Dmitrij Głuchowski rozpoczął edukację w moskiewskiej szkole im. W. D. Polienowa z rozszerzoną nauką języka francuskiego. Cztery i pół roku mieszkał i uczył się w Izraelu, gdzie studiował na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Pracował także w Niemczech dla stacji radiowo-telewizyjnej Deutsche Welle i we Francji dla kanału Euronews. Był korespondentem wojennym w Izraelu i Abchazji, pracował w Radio Rossiji (Радио России) i Russia Today jako akredytowany przy Kremlu dziennikarz. Od 2008 roku jest prezenterem radiowym stacji Majak (Маяк). Od marca 2009 roku prowadzi popularnonaukową audycję Fantastyczne śniadanie (Фантастический завтрак) na internetowym kanale PostTV[3].
Pisze na łamach „Harper’s Bazaar”, „l’Officiel” i „Playboya”. Laureat nagrody Europejskiego Towarzystwa Fantastyki Naukowej. Należy do młodego pokolenia rosyjskich literatów, krytycznie oceniających politykę rosyjskich władz i wzywających do pełnej demokratyzacji ustroju swojego kraju.
Włada pięcioma językami. Jego debiutem literackim jest postapokaliptyczna powieść Metro 2033 (Метро 2033), którą napisał w wieku 18 lat. W 2002 roku opublikował ją na swojej stronie internetowej, gdzie każdy mógł ją przeczytać za darmo[4]. W 2005 roku powieść została opublikowana nakładem wydawnictwa Eksmo (Эксмо), a w 2007 roku wznowiona przez wydawnictwo Populiarnaja litieratura (Популярная литература). W Polsce powieść Metro 2033 ukazała się w 2010 roku nakładem wydawnictwa Insignis Media. Prawa do tłumaczenia Metra 2033 zostały sprzedane do 22 krajów. Dmitrij Głuchowski jest także autorem opublikowanych w internecie zbiorów opowiadań Noc (Ночь), Opowiadania o zwierzętach (Рассказы о животных) i sztuki INFINITA TRISTESSA.
W 2007 roku ukazała się Czas zmierzchu (Сумерки). Wedle słów samego autora pozycja ta miała się jak najbardziej różnić od jego debiutanckiej powieści, aby pokazać, że nie należy go kojarzyć tylko z jednym utworem.
10 marca 2009 roku Głuchowski wydał książkę Metro 2034 (Метро 2034, w Polsce ukazała się w listopadzie 2010). Jak twierdzi autor, nie jest to kontynuacja Metra 2033, a niezależna historia z innymi bohaterami.
Swój pomysł na fabułę i przedstawione realia rozwinął w międzynarodowy projekt o nazwie Uniwersum Metro 2033. Pod jego szyldem, stosując się do ustalonych przez Głuchowskiego reguł, piszą i publikują autorzy z całego świata (w Polsce w ramach Uniwersum swoje powieści stworzyli Paweł Majka, Robert J. Szmidt i Artur Chmielewski).
W roku 2015 Głuchowski ukończył powieść Metro 2035, która stanowi kontynuację losów Artema, głównego bohatera Metra 2033, a zarazem zamyka cykl Metro 2033/4/5, tworząc wraz z poprzednimi tomami kompletną trylogię[4].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Powieści[edytuj | edytuj kod]
- Metro 2033 (Метро 2033, 2005)
- Czas zmierzchu (Сумерки, 2007)
- Metro 2034 (Метро 2034, 2009)
- FUTU.RE (Будущее, 2013)
- Metro 2035 (Метро 2035, 2015)
- Tekst (Текст, 2017)[5]
Zbiory opowiadań[edytuj | edytuj kod]
- Noc (Ночь, 1998)
- Opowiadania o zwierzętach (Рассказы о животных, 1999)
- Witajcie w Rosji (Рассказы о Родине, 2010)
Opowiadania[edytuj | edytuj kod]
- Leć (Лети, 1998)
- Osiem minut (Восемь минут, 1998)
- Przypadek w zoo (Случай в зоопарке, 1998)
- Gdy jesteś sam... (Когда ты один…, 1998)
- Historia pewnego psa (История одной собаки, 1998)
- Noc (Ночь, 1999)
- Infinita Tristessa (2005)
- Koniec drogi (Конец дороги, 2006)
- Oziębienie (Похолодание, 2008)
- Panspermia (Панспермия, 2008)
- Do i po (До и после, 2008)
- Co po ile (Чё почём, 2008)
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Eurocon (ESFS Awards) / Encouragement Awards / Najlepszy debiut (2007)[4]
- Utopiales European Award (2014)[4]
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Pracując w Russia Today, poznał swoją żonę, Elenę. W 2011 roku urodziła się ich córka, Emily, a w 2014 syn Theodore.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "PWN – Słownik języka polskiego – Adaptacja ortograficzna i odmiana rosyjskich nazw własnych – Nazwiska na -ский, -цкий, -ий, -ый"
- ↑ a b Dmitry Glukhovsky | Wydawnictwo Insignis, „Wydawnictwo Insignis” [dostęp 2017-08-25] (pol.).
- ↑ Дмитрий Глуховский - биография, библиография, экранизации, награды., bookmix.ru [dostęp 2017-08-25].
- ↑ a b c d Dmitry A. Glukhovsky | Kontakt (Eurocon 2012 & 34th SFeraKon), zagreb-eurocon2012.com [dostęp 2017-08-25] (ang.).
- ↑ Tekst, Lubimyczytać.pl [dostęp 2017-10-19].
