Dmitrij Głuchowski
| ||
![]() | ||
Imię i nazwisko | Dmitrij Aleksiejewicz Głuchowski Дмитрий Алексеевич Глуховский | |
Data i miejsce urodzenia | 12 czerwca 1979 Moskwa, ZSRR | |
Narodowość | rosyjska | |
Język | rosyjski | |
Alma Mater | Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie | |
Dziedzina sztuki | literatura | |
Epoka | sci-fi, postapokalipsa | |
Ważne dzieła | ||
| ||
![]() | ||
Strona internetowa |
Dmitrij Aleksiejewicz Głuchowski[1] (ros. Дмитрий Алексеевич Глуховский, ur. 12 czerwca 1979 w Moskwie) — rosyjski pisarz, dziennikarz, korespondent wojenny, felietonista, radiowiec, prezenter telewizyjny[2]. Jego książki również w Polsce ukazują się z angielską transliteracją nazwiska: Dmitry Glukhovsky[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Dmitrij Głuchowski urodził się i wychował w Moskwie. Jego rodzina jest zaliczana do rosyjskiej inteligencji[3]. Rozpoczął edukację w moskiewskiej szkole im. W. D. Polienowa z rozszerzoną nauką języka francuskiego. Już wtedy postanowił, że zostanie pisarzem. W wieku 15 lat wpadł na pomysł fabuły Metra 2033[3]. W wieku 17 lat opuścił Rosję i przez cztery i pół roku mieszkał i uczył się w Izraelu, gdzie studiował na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie[4].
W latach 2002-2005, mieszkał we francuskim Lyonie, gdzie pracował dla ogólnoeuropejskiego kanału Euronews. Po tym okresie powrócił do ojczyzny, by rozpocząć pracę w świeżo utworzonym kanale telewizyjnym Russia Today. Przez trzy lata, jako akredytowany przy Kremlu dziennikarz, podróżował dookoła świata. Był korespondentem wojennym w Izraelu i Abchazji, pracował w Radio Rossiji (Радио России). Od 2007 do 2009 roku był prezenterem radiowym stacji Majak (Маяк). Od marca 2009 roku prowadzi popularnonaukową audycję Fantastyczne śniadanie (Фантастический завтрак) na internetowym kanale PostTV[5].
Pisze na łamach Harper’s Bazaar, l’Officiel i Playboya. Laureat nagrody Europejskiego Towarzystwa Fantastyki Naukowej. Należy do młodego pokolenia rosyjskich literatów, krytycznie oceniających politykę rosyjskich władz i wzywających do pełnej demokratyzacji ustroju swojego kraju[2].
Jego debiutem literackim jest postapokaliptyczna powieść Metro 2033 (Метро2033), którą napisał w wieku 18 lat. W 2002 roku opublikował ją na swojej stronie internetowej, gdzie każdy mógł ją przeczytać za darmo[6]. W 2005 roku powieść została opublikowana nakładem wydawnictwa Eksmo (Эксмо), a w 2007 roku wznowiona przez wydawnictwo Populiarnaja litieratura (Популярная литература). W Polsce powieść Metro 2033 ukazała się w 2010 roku nakładem wydawnictwa Insignis Media. Prawa do tłumaczenia Metra 2033 zostały sprzedane do 22 krajów. Dmitrij Głuchowski jest także autorem opublikowanych w internecie zbiorów opowiadań Noc (Ночь), Opowiadania o zwierzętach (Рассказы о животных) i sztuki INFINITA TRISTESSA.
W 2007 roku ukazała się Czas zmierzchu (Сумерки). Wedle słów samego autora pozycja ta miała się jak najbardziej różnić od jego debiutanckiej powieści, aby pokazać, że nie należy go kojarzyć tylko z jednym utworem.
10 marca 2009 roku Głuchowski wydał książkę Metro 2034 (Метро 2034, w Polsce ukazała się w listopadzie 2010). Jak twierdzi autor, nie jest to kontynuacja Metra 2033, a niezależna historia z innymi bohaterami.
Swój pomysł na fabułę i przedstawione realia rozwinął w międzynarodowy projekt o nazwie Uniwersum Metro 2033. Pod jego szyldem, stosując się do ustalonych przez Głuchowskiego reguł, piszą i publikują autorzy z całego świata (w Polsce w ramach Uniwersum swoje powieści stworzyli Paweł Majka, Robert J. Szmidt i Artur Chmielewski).
W roku 2015 Głuchowski ukończył powieść Metro 2035, która stanowi kontynuację losów Artema, głównego bohatera Metra 2033, a zarazem zamyka cykl Metro, tworząc wraz z poprzednimi tomami kompletną trylogię[6].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Powieści[edytuj | edytuj kod]
Seria Metro[edytuj | edytuj kod]
- Metro 2033, Insignis Media, 2010 (Метро 2033, Eksmo, 2005)
- Metro 2034, Insignis Media, 2010 (Метро 2034, AST, 2009)
- Metro 2035, Insignis Media, 2016 (Метро 2035, AST, 2015)
Pozostałe[edytuj | edytuj kod]
- Czas zmierzchu, Insignis Media, 2011 (Сумерки, Popularnaja Litieratura, 2007)
- FUTU.RE, Insignis Media, 2015 (Будущее, AST, 2013)
- Tekst, Insignis Media, 2017 (Текст, AST, 2017)[7]
Zbiory opowiadań[edytuj | edytuj kod]
- Noc (Ночь, 1998)
- Opowiadania o zwierzętach (Рассказы о животных, 1999)
- Witajcie w Rosji, Insignis Media, 2014 (Рассказы о Родине, AST, 2010)
Opowiadania[edytuj | edytuj kod]
- Leć (Лети, 1998)
- Osiem minut (Восемь минут, 1998)
- Przypadek w zoo (Случай в зоопарке, 1998)
- Gdy jesteś sam... (Когда ты один…, 1998)
- Historia pewnego psa (История одной собаки, 1998)
- Noc (Ночь, 1999)
- Infinita Tristessa (2005)
- Koniec drogi (Конец дороги, 2006)
- Oziębienie (Похолодание, 2008)
- Panspermia (Панспермия, 2008)
- Do i po (До и после, 2008)
- Co po ile (Чё почём, 2008)
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Eurocon (ESFS Awards) / Encouragement Awards / Najlepszy debiut (2007)[6]
- Utopiales European Award (2014)[6]
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Pracując w Russia Today, poznał swoją żonę, Jelenę. Kobieta była producentem jego programów. W 2011 roku urodziła się ich córka, Emilia, a w 2014 syn Teodor[8].
Jest poliglotą. Oprócz ojczystego rosyjskiego, mówi płynnie za pomocą pięciu innych języków: angielskiego, francuskiego, hebrajskiego, hiszpańskiego oraz niemieckiego[9].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "PWN – Słownik języka polskiego – Adaptacja ortograficzna i odmiana rosyjskich nazw własnych – Nazwiska na -ский, -цкий, -ий, -ый"
- ↑ a b c Dmitry Glukhovsky | Wydawnictwo Insignis, insignis.pl [dostęp 2018-09-21] (pol.).
- ↑ a b Jelena Fomina , Дмитрий Глуховский: «Пока у меня не появился ребенок, я не мог начать писать этот роман» | Интервью | Звёзды, tele.ru, 28 lipca 2015 [dostęp 2018-09-21] (ros.).
- ↑ Jekatierina Lewina , Писатели: Дмитрий Глуховский, m24.ru, 3 października 2013 [dostęp 2018-09-21] (ros.).
- ↑ Дмитрий Глуховский – биография, библиография, экранизации, награды., bookmix.ru [dostęp 2017-08-25] .
- ↑ a b c d Dmitry A. Glukhovsky | Kontakt (Eurocon 2012 & 34th SFeraKon), zagreb-eurocon2012.com [dostęp 2017-08-25] (ang.).
- ↑ Tekst, Lubimyczytać.pl [dostęp 2017-10-19] .
- ↑ Polina Surnina , Дмитрий Глуховский: гость из будущего, cosmo.ru, 14 czerwca 2013 [dostęp 2019-09-30] (ros.).
- ↑ Glagoslav Publications – Dmitry Glukhovsky, glagoslav.com [dostęp 2018-09-21] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona Uniwersum Metro 2033 (ros.)
- Oficjalna polska strona Uniwersum Metro 2033 (pol.)
- Relacja z polskiej premiery powieści Metro 2033 z udziałem Dmitrija Głuchowskiego (pol.)
- ISNI: 0000 0001 1933 2484
- VIAF: 29325308
- LCCN: no2007136133
- GND: 136623530
- NDL: 01221660
- LIBRIS: 75kntx0r01b76vd
- BnF: 16511672t
- SUDOC: 126862370
- NLA: 52786414
- NKC: xx0116739
- NTA: 34215849X
- BIBSYS: 8057854
- Open Library: OL6588043A
- PLWABN: 9810690801805606
- NUKAT: n2010084016
- NLI: 001924849
- PTBNP: 1472247
- KRNLK: KAC201005578
- WorldCat: lccn-no2007136133