Bogusław II
| |
| książę pomorski | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca |
on sam |
| książę pomorski | |
| Okres | |
| Poprzednik |
on sam, |
| Następca |
rozbicie Księstwa Pomorskiego |
| książę szczeciński | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca |
on sam |
| książę sczeciński | |
| Okres | |
| Poprzednik |
on sam, |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
Mirosława |
| Dzieci | |
Bogusław II (ur. w okr. 1178–1184, zm. 23 lub 24 stycznia 1220 lub 1221[1]) – książę pomorski i szczeciński z dynastii Gryfitów. Syn Bogusława I i Anastazji, córki księcia wielkopolskiego Mieszka III Starego i Eudoksji.
Lata panowania[edytuj | edytuj kod]
W chwili śmierci ojca w 1187 - Bogusław i jego młodszy brat, Kazimierz nie osiągnęli jeszcze lat sprawnych, dlatego król Danii Kanut VI ustanowił kuratora księstwa pomorskiego w osobie kasztelana szczecińskiego Warcisława Świętoborzyca, zaś opiekunem książąt uczynił Jaromara I. Jednak rzeczywiste rządy w księstwie do 1208 sprawowała ich matka, Anastazja[2][3][4].
Bogusław II jako wnuk po kądzieli Bolesława Krzywoustego, od początku panowania po śmierci ojca znalazł się między młotem a kowadłem. Z jednej strony jego władzy zagrażali rosnący w siłę pod rządami Albrechta Niedźwiedzia i jego syna Ottona II margrabiowie brandenburscy z dynastii Askańskiej. Natomiast z drugiej strony Bogusław zagrożony był przez silnych Duńczyków pod władzą Kanuta VI, a następnie Waldemara. Kampania Brandenburczyków przeciwko Duńczykom zakończyła się jednak niepowodzeniem w roku 1198. Bogusław aż do śmierci w roku 1205 Ottona pozostawał pod zwierzchnictwem Brandenburgii. Zapewne złożył kolejny hołd lenny Brandenburczykowi.[5]
Od 1202 współrządził księstwem wespół z bratem Kazimierzem II, któremu przekazał zachodnią część ojcowizny. W tym roku także obaj bracia złożyli hołd lenny Władysławowi Laskonogiemu, księciu wielkopolskiemu i krakowskiemu[6].
W 1205 księstwa Pomorza Zachodniego wraz ze Szczecinem zostały zaatakowane przez Duńczyków. Książę polski, do którego zwrócił się Bogusław II, udzielił pomocy zbrojnej, lecz połączone wojska pomorsko-polskie zostały pokonane w otwartej walce[3] (w 1205 Szczecin przejściowo został odzyskany[7]). Duńczycy umocnili swoją pozycję na tych terenach, szczególnie po wygranej batalii z margrabiami brandenburskimi, którzy wysuwali również pretensje do zwierzchnictwa nad Pomorzem[8]. Król niemiecki Fryderyk II uznał ich zwierzchność nad zajętymi ziemiami (1214)[6][3].
W roku 1214 Bogusław II pozwolił Klasztorowi w Białobokach założyć wieś Koszalin.
W wyniku podziału księstwa w 1211 roku otrzymał dzielnicę uznamsko-szczecińską[9].
W 1216 Bogusław II złożył hołd królowi Danii Waldemarowi II i z jego rąk otrzymał księstwo pomorskie jako lenno[10]. Pochowany został w kościele św. Jakuba w Szczecinie[3][6].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Małżeństwo i potomstwo[edytuj | edytuj kod]
Bogusław II z małżeństwa z Mirosławą, córką Mściwoja I, księcia/namiestnika gdańskiego i Swinisławy miał troje dzieci[4]:
- Bogusława III (ur. ?, zm. 1223) – księcia sławieńskiego?,
- Wojsławę (ur. ?, zm. 7 maja 1229) – księżniczkę pomorską,
- Barnima I Dobrego (ur. ok. 1210, zm. 13 lub 14 listopada 1278) – księcia szczecińskiego i pomorskiego[11].
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
| Warcisław I ur. ok. 1091 zm. najp. 9 VIII 1135 |
Heila (Helena)? ur. ? zm. 1128 |
Mieszko III Stary ur. 1122/1125 zm. 13/14 III 1202 |
Eudoksja ur. ? zm. najwcz. 1187 | ||||||||||
| Bogusław I ur. najp. 1127 zm. 18 III 1187 |
Anastazja Mieszkówna ur. prawd. 1164 zm. po 31 V 1240 |
||||||||||||
| Mirosława ur. w okr. 1190–1195 zm. p. przed 2 II 1237 OO zap. 1210 |
Bogusław II (ur. w okr. 1178–1184 zm. 23 lub 24 I 1220 lub 1221) |
||||||||
| Barnim I Dobry ur. zap. ok. 1210 zm. 13 lub 14 XI 1278 |
Wojsława ur. ? zm. 7 V 1229 |
Bogusław III ur. ? zm. 1223 |
|||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich , ss. 128-130.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 128.
- ↑ a b c d K. Kozłowski, J. Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, s. 29.
- ↑ a b A. Häckermann: Bogislav II., Herzog von Pommern. [dostęp 2012-02-24]. (niem.).
- ↑ Bogislaw II. [online], www.ruegenwalde.com [dostęp 2019-01-30].
- ↑ a b c J.W. Szymański, Książęcy ród Gryfitów, s. 102.
- ↑ B. Dopierała, Polskie losy Pomorza Zachodniego, s. 56.
- ↑ B. Dopierała, Polskie losy Pomorza Zachodniego, s. 57.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 129.
- ↑ U. Madsen: Bogislaw II. Herzog von Slawien. [dostęp 2012-02-24]. (niem.).
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich , ss. 128-130,142-151.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Opracowania[edytuj | edytuj kod]
- Dopierała B., Polskie losy Pomorza Zachodniego, Poznań 1970.
- Kazimierz Kozłowski, Jerzy Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, Szczecin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, ISBN 83-03-00530-8, OCLC 189424372.
- Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056.
- Szymański J.W., Książęcy ród Gryfitów, Goleniów – Kielce 2006, ISBN 83-7273-224-8.
Opracowania online[edytuj | edytuj kod]
- Häckermann A., Bogislav II., Herzog von Pommern (niem.) [w:] NDB, ADB Deutsche Biographie (niem.), [dostęp 2012-02-24].
- Madsen U., Bogislaw II. Herzog von Slawien (niem.), [dostęp 2012-02-24].
Literatura dodatkowa (opracowania)[edytuj | edytuj kod]
- Koczy L., Bogusław II [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. 2, Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, Kraków 1936, s. 204, reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0.