Przejdź do zawartości

Brunon Błędzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brunon Błędzki
Ilustracja
Brunon Błędzki w mundurze porucznika 1 pułku czołgów (foto. wykonana między 1928-1935)
kapitan broni pancernych kapitan broni pancernych
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1899
Tereszewo

Data i miejsce śmierci

23–24 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

31 Dywizjon Pancerny

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

kampania wrześniowa

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Brunon Błędzki
Brunon Błędzki przy czołgu FT-17 (po prawej stronie), Żurawica 1925
Brunon Błędzki (pośrodku), 2 Kompania Czołgów, Żurawica 8 września 1925
Brunon Błędzki składa meldunek pułkownikowi w Szkole Podchorążych w Toruniu
Tablica pamiątkowa pomordowanych w Katyniu umieszczona w nawie kościoła Świętego Ducha w Toruniu

Brunon Stefan Błędzki (ur. 2 listopada 1899 w Tereszewie k. Brodnicy, zm. 2324 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan broni pancernych Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 2 listopada 1899 w Tereszewie, w rodzinie Jana Michała, nauczyciela z Torunia i Marii z Szydzików[1], siostry księdza infuata Józefa Szydzika. Był bratem Heleny Anny, Agnieszki Betlejewskiej, Ireny Pozorskiej, Józefa Romana i Marii Magdaleny. Żonaty ze Stefanią Osiecką z Nakła, zamordowaną przez nazistów w Ravensbrück[2].

Członek tajnego Towarzystwa Filaretów w Gdańsku, gdzie w lasach oliwskich prowadził szkolenie wojskowe[3]. Ukończył Szkołę Podchorążych w Toruniu.

Uczestnik I wojny światowej, na froncie francuskim (ciężko ranny), uczestnik walk w powstaniu wielkopolskim 1918–1919 i wojny polsko-bolszewickiej 1919–1920[4] w 2 batalionie 1 pułku czołgów, który po wojnie polsko-bolszewickiej trafił z Białegostoku, przez Kraków, do Żurawicy. Pełniąc służbę w 1 pułku czołgów pozostawał na ewidencji 63 pułku piechoty w Toruniu. Porucznik ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921[5]. Z dniem 1 lipca 1931 został przeniesiony z 1 pułku czołgów do 1 pułku pancernego w Poznaniu[6][7]. Od grudnia 1933, po rozformowaniu pułku, pełnił służbę w 1 batalionie czołgów i samochodów pancernych w Poznaniu. W grudniu 1934 otrzymał przydział do wydzielonej kompanii czołgów 4 batalionu czołgów i samochodów pancernych stacjonującej w garnizonie Wilno[8]. Następnie został przeniesiony do kadry 3 dywizjonu samochodowego w Grodnie. 27 czerwca 1935 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 23. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W okresie od 1 sierpnia 1935 do 31 stycznia 1936 był delegowany do Dowództwa Broni Pancernych w Warszawie[10]. W 1937 został przeniesiony do korpusu oficerów broni pancernej, grupa liniowa[11]. W marcu 1939 pełnił służbę w 7 batalionie pancernym w Grodnie na stanowisku dowódcy kompanii szkolnej[12]. W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji alarmowej, objął dowództwo 31 dywizjonu pancernego. Na czele tego pododdziału, który wchodził w skład Suwalskiej Brygady Kawalerii, walczył w kampanii wrześniowej. Po kampanii wrześniowej internowany przez Sowietów i zamordowany 23 lub 24 kwietnia 1940 w Katyniu[13].

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Tablica pamiątkowa toruńczyków zamordowanych w Katyniu, ufundowana przez Toruńską Rodzinę Katyńską[15]do której należał jego bratanek, Dr Leszek A. Błędzki, znajduje się w lewej nawie kościoła św. Ducha w Toruniu.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 41, wg ankiety rodziny ur. 1 września 1899 w Treszewie, s. Antoniego.
  2. Wińska U. 1985. Zwyciężyły wartości. Wspomnienia z Ravensbrück. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk. s. 75.
  3. Filomaci pomorscy Szews J. 1975, Filomaci pomorscy. Wyd. Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, Gdańsk. Wspomnienia-Glosy w dyskusji: Józef Błędzki, Wspomnienie z lat I wojny światowej:, s. 51-52.
  4. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 41.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305, 393, 454.
  6. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 03.08.1931 r.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 92, 731.
  8. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 14 z 22.12.1934 r.
  9. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 9 z 28.06.1935 r.
  10. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 31.08.1935 r.
  11. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 233.
  12. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 796.
  13. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 173.
  14. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  15. Torunska Rodzina Katynska.
  16. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  17. Oba medale widoczne są na fotografii Brunona Błędzkiego wykonanej między 1928–1935.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]