Cem Özdemir

Cem Özdemir
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1965 ; Bad Urach
	Minister rolnictwa i polityki żywnościowej Niemiec
Okres	od 8 grudnia 2021
Przynależność polityczna	Zieloni
Poprzednik	Julia Klöckner

Cem Özdemir (wym. [ˌ ʤ ɛ m ˈ œ z d ɛ m i ɾ̝]; ur. 21 grudnia 1965 w Bad Urach) – niemiecki polityk pochodzenia tureckiego, poseł do Bundestagu i deputowany do Parlamentu Europejskiego, w latach 2008–2018 współprzewodniczący niemieckich Zielonych, od 2021 minister rolnictwa i polityki żywnościowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w zakresie pedagogiki społecznej w Evangelische Fachhochschule für Sozialwesen Reutlingen. W 1981 wstąpił do zachodnioniemieckiej partii Zielonych. Od 1989 do 1994 był członkiem władz regionalnych partii w Badenii-Wirtembergii. W latach 1994–2002 pełnił funkcję deputowanego do Bundestagu, od 1998 jako rzecznik frakcji Zielonych odpowiedzialny był za sprawy wewnętrzne^[1]. Zrezygnował po ujawnieniu, iż był jednym z polityków naruszających parlamentarne przepisy dotyczące wykorzystywania punktów z programu Miles & More^[2].

W wyborach w 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego VI kadencji. Należał do grupy zielonych i regionalistów, pracował w Komisji Spraw Zagranicznych, był wiceprzewodniczącym Komisji tymczasowej do zbadania sprawy rzekomego wykorzystania krajów europejskich przez CIA do transportu i nielegalnego przetrzymywania więźniów. W PE zasiadał do 2009^[3].

W 2008 został jednym z dwojga współprzewodniczących Zielonych^[4]. Rok później bez powodzenia ubiegał się o miejsce w Bundestagu, uzyskał je w 2013. Mandat w federalnym parlamencie utrzymał w 2017^[5]; był wówczas jednym z dwóch (obok Katrin Göring-Eckardt) głównych kandydatów partii w wyborach federalnych^[6]. W 2018 nowym współprzewodniczącym partii w jego miejsce został Robert Habeck.

Obejmował patronat nad więźniami politycznymi z Białorusi: Katarzyną Barysiewicz (2020)^[7] oraz Ramanem Pratasiewiczem (2021)^[8]^[9].

W 2021 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję^[10]. W grudniu tegoż roku w nowo utworzonym rządzie Olafa Scholza objął stanowisko ministra rolnictwa i polityki żywnościowej^[11].

Wyróżnienie[edytuj | edytuj kod]

doktorat honoris causa Munzur Üniversitesi w Tunceli (2009)^[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2011-03-07]. (niem.).
↑ Bonusmeilen werden noch weiteren Abgeordneten um die Ohren fliege. spiegel.de, 20 lipca 2002. [dostęp 2011-03-07]. (niem.).
↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-03-07].
↑ Judy Dempsey: Greens in Germany pick son of Turks as leader. nytimes.com, 16 listopada 2008. [dostęp 2011-03-07]. (ang.).
↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
↑ Ben Knight: German Greens pick Göring-Eckardt and Özdemir to lead party in election. dw.com, 18 stycznia 2017. [dostęp 2017-08-26]. (ang.).
↑ 100 Paten für politische Gefangene in Belarus: Cem Özdemir wird Pate der Journalistin Katsiaryna Barysevich. lphr.org, 16 grudnia 2020. [dostęp 2021-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-02)]. (niem.).
↑ Cem Özdemir is committed to the release of Raman Pratasevich. lphr.org, 2021-05-31. [dostęp 2021-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-31)]. (ang.).
↑ Olga Diemidowa: Один из лидеров „зеленых” Германии взял шефство над Романом Протасевичем. dw.com, 31 maja 2021. [dostęp 2021-06-01]. (ros.).
↑ Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).
↑ Neue Bundesministerinnen und Bundesminister vereidigt. bundestag.de, 8 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-08]. (niem.).
↑ Die Universität Tunceli verlieh Cem Özdemir die Ehrendoktorwürde. oezdemir.de, 5 listopada 2009. [dostęp 2023-09-18]. (niem.).

[nota-1] Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2011-03-07]. (niem.).

[2] Bonusmeilen werden noch weiteren Abgeordneten um die Ohren fliege. spiegel.de, 20 lipca 2002. [dostęp 2011-03-07]. (niem.).

[3] Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-03-07].

[4] Judy Dempsey: Greens in Germany pick son of Turks as leader. nytimes.com, 16 listopada 2008. [dostęp 2011-03-07]. (ang.).

[5] Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).

[6] Ben Knight: German Greens pick Göring-Eckardt and Özdemir to lead party in election. dw.com, 18 stycznia 2017. [dostęp 2017-08-26]. (ang.).

[Libereco-7] 100 Paten für politische Gefangene in Belarus: Cem Özdemir wird Pate der Journalistin Katsiaryna Barysevich. lphr.org, 16 grudnia 2020. [dostęp 2021-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-02)]. (niem.).

[8] Cem Özdemir is committed to the release of Raman Pratasevich. lphr.org, 2021-05-31. [dostęp 2021-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-31)]. (ang.).

[9] Olga Diemidowa: Один из лидеров „зеленых” Германии взял шефство над Романом Протасевичем. dw.com, 31 maja 2021. [dostęp 2021-06-01]. (ros.).

[10] Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).

[11] Neue Bundesministerinnen und Bundesminister vereidigt. bundestag.de, 8 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-08]. (niem.).

[12] Die Universität Tunceli verlieh Cem Özdemir die Ehrendoktorwürde. oezdemir.de, 5 listopada 2009. [dostęp 2023-09-18]. (niem.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]