Christine Lambrecht

Christine Lambrecht
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1965 ; Mannheim
	Minister obrony Niemiec
Okres	od 8 grudnia 2021; do 19 stycznia 2023
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Annegret Kramp-Karrenbauer
Następca	Boris Pistorius
	Minister sprawiedliwości Niemiec
Okres	od 27 czerwca 2019; do 8 grudnia 2021
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Katarina Barley
Następca	Marco Buschmann
	Minister ds. rodziny, osób starszych, kobiet i młodzieży Niemiec
Okres	od 20 maja 2021; do 8 grudnia 2021
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Franziska Giffey
Następca	Anne Spiegel
	Multimedia w Wikimedia Commons

Christine Lambrecht (ur. 19 czerwca 1965 w Mannheimie^[1]) – niemiecka polityk, prawniczka i samorządowiec. Działaczka Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), posłanka do Bundestagu (1998–2021). W latach 2019–2021 minister sprawiedliwości i ochrony konsumentów, w 2021 jednocześnie minister ds. rodziny, osób starszych, kobiet i młodzieży, w latach 2021–2023 minister obrony.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1984 zdała egzamin maturalny, po czym studiowała prawo na Uniwersytecie w Mannheimie i na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji. W 1992 i 1995 zdała państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia. W latach 1992–1998 pracowała jako wykładowczyni prawa handlowego i korporacyjnego w Berufsakademie Mannheim. W 1995 uzyskała uprawnienia adwokata^[1].

W 1982 została członkinią Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W latach 1985–2008 była radną w Viernheim, przez pewien czas pełniła funkcję przewodniczącej rady miejskiej. Od 1989 do 1997 zasiadała w radzie powiatu Bergstraße^[1]. W 1998 po raz pierwszy została wybrana w skład Bundestagu. Z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w wyborach w 2002, 2005, 2009, 2013 i 2017^[1].

Obejmowała różne funkcje w SPD. Była wiceprzewodniczącą frakcji poselskiej i jej sekretarzem generalnym odpowiedzialnym za dyscyplinę. W marcu 2018 powołana na parlamentarnego sekretarza stanu przy federalnym ministrze finansów Olafie Scholzu^[1]. W czerwcu 2019 została oficjalną kandydatką socjaldemokratów na urząd ministra sprawiedliwości i ochrony konsumentów^[2]. Nominację na to stanowisko otrzymała 27 czerwca tegoż roku w czwartym rządzie Angeli Merkel^[3]. W maju 2021 dodatkowo została ministrem ds. rodziny, osób starszych, kobiet i młodzieży, zastępując Franziskę Giffey^[4].

W grudniu 2021 w nowo utworzonym gabinecie Olafa Scholza przeszła na stanowisko ministra obrony^[5]. W styczniu 2023 złożyła rezygnację z zajmowanej funkcji. Nastąpiło to po tym, jak wielokrotnie była krytykowana za swoją pracę w tej roli, a także po ujawnieniu, że w trakcie pełnienia stanowisk rządowych regularnie zabierała syna w podróże służbowe^[6]. Zakończyła urzędowanie 19 stycznia tegoż roku^[7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jej mężem był niemiecki polityk Hans-Joachim Hacker. Ma syna Alexandra (ur. 2000)^[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Christine Lambrecht, MdB. bundesfinanzministerium.de, 14 marca 2019. [dostęp 2019-06-20]. (niem.).
↑ Christine Lambrecht soll Justizministerin werden. sueddeutsche.de, 19 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-20]. (niem.).
↑ BMJV begrüßt neue Ministerin. bmjv.de, 27 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-30]. (niem.).
↑ Julia Bernewasser, Julius Betschka, Georg Ismar, Simone Windhoff: Giffey tritt als Familienministerin zurück – Lambrecht soll übernehmen. tagesspiegel.de, 10 maja 2021. [dostęp 2021-06-10]. (niem.).
↑ Neue Bundesministerinnen und Bundesminister vereidigt. bundestag.de, 8 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-08]. (niem.).
↑ Niemiecka minister obrony podała się do dymisji. tvn24.pl, 16 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-16].
↑ Aushändigung der Entlassungsurkunde an Bundesministerin Christine Lambrecht und Überreichung der Ernennungsurkunde an Boris Pistorius zum Bundesminister der Verteidigung. bundespraesident.de, 19 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-19]. (niem.).
↑ Simone Schmollack: Die Helikoptermutter. taz.de, 19 maja 2022. [dostęp 2023-01-19]. (niem.).

[bio-1] Christine Lambrecht, MdB. bundesfinanzministerium.de, 14 marca 2019. [dostęp 2019-06-20]. (niem.).

[2] Christine Lambrecht soll Justizministerin werden. sueddeutsche.de, 19 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-20]. (niem.).

[3] BMJV begrüßt neue Ministerin. bmjv.de, 27 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-30]. (niem.).

[4] Julia Bernewasser, Julius Betschka, Georg Ismar, Simone Windhoff: Giffey tritt als Familienministerin zurück – Lambrecht soll übernehmen. tagesspiegel.de, 10 maja 2021. [dostęp 2021-06-10]. (niem.).

[5] Neue Bundesministerinnen und Bundesminister vereidigt. bundestag.de, 8 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-08]. (niem.).

[6] Niemiecka minister obrony podała się do dymisji. tvn24.pl, 16 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-16].

[7] Aushändigung der Entlassungsurkunde an Bundesministerin Christine Lambrecht und Überreichung der Ernennungsurkunde an Boris Pistorius zum Bundesminister der Verteidigung. bundespraesident.de, 19 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-19]. (niem.).

[8] Simone Schmollack: Die Helikoptermutter. taz.de, 19 maja 2022. [dostęp 2023-01-19]. (niem.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

W dniu zaprzysiężenia	Angela Merkel (CDU) Olaf Scholz (SPD) Heiko Maas (SPD) Horst Seehofer (CSU) Katarina Barley (SPD) Peter Altmaier (CDU) Hubertus Heil (SPD) Julia Klöckner (CDU) Ursula von der Leyen (CDU) Franziska Giffey (SPD) Jens Spahn (CDU) Andreas Scheuer (CSU) Svenja Schulze (SPD) Anja Karliczek (CDU) Gerd Müller (CSU) Helge Braun (CDU)
Późniejsi członkowie rządu	Christine Lambrecht (SPD) Annegret Kramp-Karrenbauer (CDU)

Ministrowie Obrony (1919–1935)	Gustav Noske (SPD) Otto Geßler (DDP) Kurt von Schleicher Ferdinand von Bredow Werner von Blomberg
Minister wojny (1935–1938)	Werner von Blomberg
Dowódca Oberkommando der Wehrmacht (1938–1945)	Wilhelm Keitel
Minister wojny (1945)	Karl Dönitz (NSDAP)
Ministrowie obrony narodowej NRD (1956–1990)	Willi Stoph (SED) Heinz Hoffmann (SED) Heinz Keßler (SED) Theodor Hoffmann (SED) Rainer Eppelmann (SED)
Ministrowie obrony narodowej Republiki Federalnej Niemiec (1955–)	Theodor Blank (CDU) Franz Josef Strauß (CSU) Kai-Uwe von Hassel (CDU) Gerhard Schröder (CDU) Helmut Schmidt (SPD) Georg Leber (SPD) Hans Apel (SPD) Manfred Wörner (CDU) Rupert Scholz (CDU) Gerhard Stoltenberg (CDU) Volker Rühe (CDU) Rudolf Scharping (SPD) Peter Struck (SPD) Franz Josef Jung (CDU) Karl-Theodor zu Guttenberg (CSU) Thomas de Maizière (CDU) Ursula von der Leyen (CDU) Annegret Kramp-Karrenbauer (CDU) Christine Lambrecht (SPD) Boris Pistorius (SPD)