Przejdź do zawartości

Charles David Keeling

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles David Keeling
Ilustracja
Charles D. Keeling
odznaczany przez George'a Busha
Narodowym Medalem Nauki (2002)
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1928
Scranton (Pensylwania)

Data i miejsce śmierci

20 czerwca 2005
Hamilton (Montana)

Zawód, zajęcie

chemik, oceanograf, naukowiec

Narodowość

amerykańska

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Uniwersytet Illinois w Urbanie i Champaign, Northwestern University

Uczelnia

Scripps Institution of Oceanography, Uniwersytet w Heidelbergu, Uniwersytet w Bernie

Odznaczenia
Narodowy Medal Nauki (USA)
Tablica pamiątkowa
The Keeling Curve,
American Chemical Society (2015)

Charles David Keeling (ur. 20 kwietnia 1928 w Scranton (Pensylwania), zm. 20 czerwca 2005 w Hamilton (Montana)) – amerykański klimatolog, doktorant w Northwestern University (Illinois) (1954), profesor chemii w kalifornijskim Scripps Institution of Oceanography (1968). Profesor wizytujący na Uniwersytecie w Heidelbergu (lata 1969-1970) oraz na Uniwersytecie Berneńskim (lata 1979–1980). Wyniki jego wieloletnich ciągłych pomiarów stężenia dwutlenku węgla w atmosferze ziemskiej[1], wykonanych od 1958 roku w obserwatorium na Mauna Loa, bywają uznawane za najważniejszy zestaw danych środowiskowych, zebranych w XX wieku. Zbiór jest znany jako tzw. krzywa Keelinga[2][3]. Mimo wysokiej oceny znaczenia tych wyników, co znajduje wyraz m.in. w rosnącej liczbie cytowań, inne ośrodki długo nie podejmowały podobnych badań, wymagających wytrwałości i kosztownych[4].

Keeling zajmował się również tematyką różnorodności biologicznej. Jest autorem ponad 100 prac naukowych[5][6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • Interannual extremes in the rate of rise of atmospheric carbon dioxide since 1980, Nature 375:666–670, 1995
  • Increased activity of northern vegetation inferred from atmospheric CO2, Nature 382:146–149, 1996
  • Increased plant growth in the northern high latitudes from 1981 to 1991, Nature 386:698–702, 1997

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. C.D. Keeling and T.P. Whorf: Atmospheric CO2 from Continuous Air Samples at Mauna Loa Observatory, Hawaii, U.S.A.. [w:] Carbon Dioxide Information Analysis Center, Oak Ridge National Laboratory [on-line]. October 2004. [dostęp 2019-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
  2. Daniel C. Harris. Charles David Keeling and the Story of Atmospheric CO2 Measurements. „Analytical Chemistry (Anal. Chem.)”. 82 (19), s. 7865–7870, 2010-06-11. American Chemical Society (ACS Publ.). DOI: 10.1021/ac1001492. ISSN 0003-2700. (ang.). 
  3. 40 Years of Mauna Loa CO2 Data from Keeling. [w:] Strona internetowa Carbon Dioxide Information Analysis Center [on-line]. CDIAC. [dostęp 2019-03-15].
  4. Werner Marx, Robin Haunschild, Bernie French, Lutz Bornmann. Slow reception and under-citedness in climate change research: A case study of Charles David Keeling, discoverer of the risk of global warming. „Scientometrics”. 112 (2), s. 1079–1092, August 2017. Springer Science+Business Media. DOI: 10.1007/s11192-017-2405-z. ISSN 0138-9130. (ang.). 
  5. Publications (Charles David Keeling i inni) > Scientific Literature. [w:] Strona internetowa Scripps CO2 Program [on-line]. UCSD. [dostęp 2019-03-29]. (ang.).
  6. Charles D. Keeling's research while affiliated with University of California, San Diego and other places. [w:] Portal ResearchGate [on-line]. [dostęp 2019-03-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]