Przejdź do zawartości

Czesław Blicharski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Eugeniusz Blicharski
Ilustracja
major major
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1918
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

21 marca 2015
Zabrze

Przebieg służby
Siły zbrojne

Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii

Jednostki

Dywizjon 300

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Medal Lotniczy (trzykrotnie) Medal Wojska Krzyż Zesłańców Sybiru Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Francji i Niemiec (Wielka Brytania)

Czesław Eugeniusz Blicharski (ur. 5 lipca 1918 w Tarnopolu, zm. 21 marca 2015 w Zabrzu[1]) – plutonowy bombardier Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, po wojnie kolekcjoner i historyk amator opisujący dzieje Tarnopola.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Michała, kolejarza, i Zuzanny zd. Pacior. Ukończył Szkołę Ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim im. Henryka Sienkiewicza w Tarnopolu, a następnie II Państwowe Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Tarnopolu. W 1936 roku podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, przerwane napaścią niemiecko-rosyjską na Polskę. W jesieni 1939 roku próbował wraz z trzema braćmi przedostać się na Węgry, ale został aresztowany przez NKWD i zesłany do łagru koło Archangielska, a następnie do Workuty. Zwolniony po układzie Sikorski-Majski. W czasie wojny służył w dywizjonie 300, biorąc udział w wielu lotach bojowych nad Niemcami. Uczestniczył także w zrzutach żywności dla Holendrów (Operacja Manna) i w bombardowaniu Drezna. Ostatnim lotem było bombardowanie kwatery Hitlera w Alpach. Jego kolegą z tych czasów był późniejszy aktor Mieczysław Pawlikowski[2][3].

Po wojnie dokończył studia prawnicze w Anglii wyemigrował do Argentyny, w 1956 powrócił do Polski. Po zakończeniu pracy zawodowej w 1978 zajął się pisaniem historii Tarnopola i polski Kresów Wschodnich. Wraz z żoną Kazimierą Blicharską jest autorem obszernego „Archiwum Tarnopolskiego” przekazanego Bibliotece Jagiellońskiej[4]. W 2014 otrzymał nagrodę Kustosz Pamięci Narodowej[5].

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Zabrzu-Biskupicach[6].

Czesław Blicharski na spotkaniu autorskim w Jagiellonce (2013)

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Jego bratem był m.in. Wacław Blicharski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ MCH: W Zabrzu zmarł major Czesław Blicharski, lotnik 300. Dywizjonu Bombowego "Ziemi Mazowieckiej". dziennikzachodni.pl, 2015-03-23. [dostęp 2015-03-23]. (pol.).
  2. ↑ Tadeusz Isakowicz-Zaleski, Na ścieżkach historii, Kraków 2015, s. 140-141, ISBN 978-83-62971-14-5.
  3. ↑ Żegnamy lotnika Dywizjonu 300 [online], dlapilota.pl [dostęp 2023-11-16] (pol.).
  4. ↑ Archiwum Tarnopolskie Rodziny Blicharskich
  5. ↑ Kustosz Pamięci Narodowej 2014. ipn.gov.pl. [dostęp 2018-03-01].
  6. ↑ Bartosz Pudełko, Zmarł Czesław Blicharski. Pogrzeb majora Blicharskiego [online].
  7. ↑ Informacja o nadaniu orderu. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-25)].
  8. ↑ Wizyta Prezydenta RP w Krakowie. [dostęp 2010-11-18].
  9. ↑ Zmarł Czesław Blicharski. Pogrzeb majora Blicharskiego. naszemiasto.pl. [dostęp 2015-03-31].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czesław_Blicharski&oldid=74841210”