Damir Džumhur
 Džumhur podczas Open de Nice Côte d’Azur 2016 | ||||||||||||||||
| Państwo | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1992 | |||||||||||||||
| Wzrost |
175 cm | |||||||||||||||
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||||||||
| Status profesjonalny |
2011 | |||||||||||||||
| Trener |
Ivan Dugandzic | |||||||||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||||||||
| Wygrane turnieje |
3 | |||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu |
23 (2 lipca 2018) | |||||||||||||||
| Australian Open |
3R (2014, 2018) | |||||||||||||||
| Roland Garros |
3R (2015, 2018) | |||||||||||||||
| Wimbledon |
2R (2016–2018) | |||||||||||||||
| US Open |
3R (2017) | |||||||||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu |
117 (13 sierpnia 2018) | |||||||||||||||
| Australian Open |
1R (2018, 2019) | |||||||||||||||
| Roland Garros |
2R (2018) | |||||||||||||||
| Wimbledon |
1R (2015, 2018, 2019) | |||||||||||||||
| US Open |
1R (2017, 2018) | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||||||||
Damir Džumhur (ur. 20 maja 1992 w Sarajewie) – bośniacki tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Damir Džumhur jest synem Žanety i Nerfida – trenera tenisowego. Włada językiem bośniackim i angielskim. Interesuje się piłką nożną i kibicuje klubowi FK Željezničar[1].
W dzieciństwie Džumhur wystąpił w dwóch filmach pełnometrażowych. Debiut zaliczył jako statysta w filmie Grbavica z 2006 roku, w reżyserii Jasmili Žbanić, który nagrodzony został Złotym Niedźwiedziem na festiwalu filmowym w Berlinie, a w wyemitowanej rok później niemieckiej produkcji Rudolfa Schweigera zatytułowanej Snajperzy z Kosowa odegrał jedną z głównych ról wcielając się w postać Durcana[2].
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Kariera juniorska
[edytuj | edytuj kod]Džumhur grę w tenisa rozpoczął w wieku pięciu lat i w początkowych jej etapach brał udział w lokalnych turniejach rozgrywanych w krajach byłej Jugosławii. Pierwszy poważny sukces w swojej karierze odniósł w 2004 roku, kiedy to w Rzymie triumfował w nieoficjalnych mistrzostwach Europy do lat 12, nie tracąc seta w drodze po tytuł.
Sześć lat później w Singapurze Džumhur wywalczył brązowy medal w grze pojedynczej na igrzyskach olimpijskich młodzieży, a w Klosters – mistrzostwo Europy do lat 18. W tym samym roku, który był zarazem ostatnim przed osiągnięciem statusu profesjonalisty, zaliczył on swoje jedyne trzy starty w juniorskich turniejach wielkoszlemowych – we French Open awansował do drugiej rundy, w US Open – do 1/8 finału, a na Wimbledonie – do ćwierćfinału. W lipcu tego roku był notowany na trzecim miejscu światowego rankingu ITF, a sezon 2010 zakończył ostatecznie na pozycji czwartej.
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Pod koniec stycznia 2011 roku Džumhur zadebiutował w cyklu ATP World Tour, startując bez powodzenia w kwalifikacjach do turnieju PBZ Zagreb Indoors. Pierwsze lata seniorskiej kariery Džumhura upłynęły jednakże pod znakiem startów w turniejach z cyklu ITF Men’s Circuit oraz ATP Challenger Tour, w którym w 2013 roku zanotował pierwsze występy w spotkaniach finałowych – w Koszycach i Poznaniu.
W styczniu 2014 roku, Džumhur został pierwszym reprezentantem swojego kraju, który wystąpił w turnieju wielkoszlemowym, docierając do 3 rundy Australian Open. W kwietniu tego roku zwyciężył w Mersin w swoim pierwszym turnieju rangi ATP Challenger, pokonując w finale Pere Ribę, nie tracąc jednocześnie seta w drodze po tytuł. Tego samego zawodnika pokonał w czerwcu w finale challengera w rumuńskim Aradzie, a dwa tygodnie wcześniej wywalczył awans do drugiego w karierze turnieju Wielkiego Szlema, zwyciężając w kwalifikacjach do French Open. Finałowe zwycięstwo nad Andreasem Haider-Maurerem we Włoskim San Benedetto del Tronto dało Džumhurowi trzeci tytuł w sezonie oraz 105. miejsce w rankingu ATP, a tym samym pierwszy w karierze awans do turnieju głównego Wielkiego Szlema, bez konieczności gry w eliminacjach do US Open 2014. W 1. rundzie uległ w czterech setach klasyfikowanemu na pozycji 5. Hiszpanowi, Davidowi Ferrerowi.
W sezonie 2015 Bośniak zatriumfował w 3 imprezach ATP Challenger Tour i był w 3. rundzie French Open. W sierpniu 2017 awansował po raz pierwszy do finału zawodów o randze ATP World Tour, w Winston-Salem. Pojedynek o tytuł przegrał 4:6, 4:6 z Robertem Bautistą-Agutem. Miesiąc później Džumhur odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w rozgrywkach ATP World Tour, w Petersburgu pokonując w finale 3:6, 6:4, 6:2 Fabia Fogniniego. Pod koniec października wygrał drugi tytuł singlowy, w Moskwie po finale z Ričardasem Berankisem. Awansował w zawodach ponadto do finału w konkurencji gry podwójnej wspólnie z Antoniem Šančiciem.
Od roku 2010 Džumhur reprezentuje Bośnię i Hercegowinę w rozgrywkach Pucharu Davisa. Na przestrzeni pierwszych pięciu sezonów rozegrał dla swojego zespołu czternaście singlowych i dwa deblowe pojedynki, z których wygrał łącznie osiem.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 23. miejscu w lipcu 2018 roku (najwyższa w historii pozycja rankingowa spośród wszystkich tenisistów i tenisistek reprezentujących Bośnię i Hercegowinę), a w rankingu deblistów, w sierpniu 2018 roku, na 117. pozycji.
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 26 sierpnia 2017 | Winston-Salem | Twarda |  Roberto Bautista-Agut
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 24 września 2017 | Petersburg | Twarda (hala) |  Fabio Fognini
|
3:6, 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 22 października 2017 | Moskwa | Twarda (hala) |  Ričardas Berankis
|
6:2, 1:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 30 czerwca 2018 | Antalya | Trawiasta |  Adrian Mannarino
|
6:1, 1:6, 6:1 |
Gra podwójna (0–1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 22 października 2017 | Moskwa | Twarda (hala) |  Antonio Šančić
|
 Maks Mirny Philipp Oswald
|
3:6, 5:7 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | – | Q2 | 3R | Q2 | 2R | 1R | 3R | 1R | 1R | 1R | 1R | 0 / 8 | 5–8 |
| French Open | – | – | – | 1R | 3R | 1R | 1R | 3R | 1R | – | Q1 | Q1 | 0 / 6 | 4–6 |
| Wimbledon | – | Q2 | – | Q1 | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | NH | Q2 | 0 / 5 | 3–5 | |
| US Open | – | Q1 | Q1 | 1R | 1R | 2R | 3R | 1R | 2R | 1R | Q2 | 0 / 7 | 4–7 | |
| Wygrane turnieje | 0 / 0 | 0 / 0 | 0 / 0 | 0 / 3 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 2 | 0 / 1 | 0 / 1 | 0 / 26 | N/A |
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 2–3 | 2–3 | 3–4 | 3–4 | 5–4 | 1–4 | 0–2 | 0–1 | 0–1 | N/A | 16–26 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Džumhur: Željezničar i ja na isti dan smo slavili duplu krunu. haber.ba. [dostęp 2013-07-24]. (bośn.).
- ↑ Gost Damir Džumhur – red!magazin. YouTube.com. [dostęp 2013-07-24]. (bośn.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2020-09-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2020-09-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2020-09-23] (ang.).
- Damir Džumhur w bazie IMDb (ang.)
- Biography. damirdzumhur.com. [dostęp 2013-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-06)]. (ang.).