Dicolor
 Owoce odmiany Alfa w okresie zbioru | |
| Rodzaj |
Grusza (Pyrus) |
|---|---|
| Gatunek | |
| Rodzice | |
| Hodowca |
J. Bouma |
| Data wyhodowania |
1987 |
| Właściciel | |
| Data zarejestrowania |
1995, 2005 (PL)[3] |
| Pochodzenie | |
Grusza 'Dicolor' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Późnojesienna odmiana wyselekcjonowana w Czechach w 1987 roku przez J. Boumę. Krzyżówka odmian 'Pstrągówka' i 'Red Bonkreta Williamsa'. W Polsce do Rejestru Odmian prowadzonego przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych[3] wpisana w 2005 roku.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Drzewo rośnie silnie, po wejściu w okres owocowania wzrost słabnie. Tworzy koronę luźną, konary odchodzą od przewodnika pod szerokim kątem. Ze względu na wytwarzanie dużej ilości pionowych pędów jednorocznych, powodujących zagęszczanie się korony, wymaga cięcia letniego.
- Owoce
- Średnie lub małe, kształtu stożkowatego, regularne, zwężające się przy szypułce. Skórka jest słomkowożółta, gładka pokryta karminowoczerwonym, rozmytym rumieńcem który zajmuje od 50% do 75% powierzchni. Szypułka średniej długości i grubości, osadzona lekko z boku. Kielich mały, zamknięty osadzony w płytkim zagłębieniu. Zagłębienia szypułkowego brak. Miąższ białokremowy, drobno ziarnisty, masłowy, soczysty, słodki o korzennym aromacie.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Jesienna odmiana deserowa. Polecana zarówno do uprawy towarowej jak i amatorskiej.
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Bardzo wcześnie wchodzi w okres owocowania (2-3 rok od posadzenia), owocuje bardzo obficie, regularnie. Kwitnie średnio wcześnie. Zalecane jest intensywne przerzedzanie zawiązków, co pozwala uzyskać większe owoce.
Podkładka i stanowisko[edytuj | edytuj kod]
Jako podkładki zaleca się typy pigwy, z którą zrasta się bardzo dobrze. Szczepiona na pigwie rodzi większe i lepszej jakości owoce.
Zdrowotność[edytuj | edytuj kod]
Na mróz odporna, na parcha mało wrażliwa, na zarazę ogniową podatna.
Zbiór i przechowywanie[edytuj | edytuj kod]
Zbiór owoców najczęściej przypada na przełom września i października. Do spożycia nadają się w listopadzie. W chłodni zwykłej można je przechować do lutego, w chłodni z kontrolowaną atmosferą nawet do końca kwietnia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dicolor. [dostęp 2016-08-17]. (cz.).
- ↑ Anna Konečná: Hodnocení vybraného souboru rezistentů jabloní vůči strupovitosti. [dostęp 2016-08-14]. (cz.).
- ↑ a b Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Blazek. Nowe odmiany grusz z Czech (CZ. II). „Szkółkarstwo”, marzec 2006. Kraków: Plantpress.
- Dorota Kruczyńska, Alojzy Czynczyk: Zeszyty Pomologiczne Grusza. Skierniewice: Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 2002. ISBN 83-88707-38-8.
- Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006. ISBN 83-89211-18-1.
- Ireneusz Sosna: Uprawa gruszy. Kraków: Plantpress, 2007. ISBN 978-83-89874-51-1.