Triumf Packhama
 Owoce odmiany 'Triumf Packhama' | |
| Rodzaj |
Grusza (Pyrus) |
|---|---|
| Gatunek | |
| Grupa odmian |
zimowe |
| Rodzice |
'Uvedale St.Germain' i 'Komisówka' |
| Hodowca |
Ch. H. Packham |
| Data wyhodowania |
1896 |
| Data zarejestrowania |
1990[1] (PL) |
| Pochodzenie |
Australia, Molong, Nowa Południowa Walia[2] |
Grusza 'Triumf Packhama' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Odmiana australijska wyhodowana przez Ch.H.Packhama w 1896 roku. Mieszaniec odmian 'Uvedale St.Germain' i 'Komisówka'. W Europie uprawiana od wielu lat. W Polsce w 1990 wpisana do Rejestru Odmian opracowywanego przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Drzewo rośnie średnio silnie. Tworzy koronę wysoką, kulistą lub stożkowatą z lekko zwisającymi gałęziami, łatwą do formowania. Pąki kwiatowe tworzy głównie na krótkopędach.
- Owoce
- Duże, kształtu gruszkowatego, lekko wydłużone o nierównej i gruzełkowatej powierzchni. Skórka delikatna, zielonożółta, bez rumieńca z wyraźnymi przetchlinkami. Szypułka gruba i dość krótka, czasem wygięta. Zagłębienie szypułkowe lekko ordzawione. Zagłębienie kielichowe płytkie i pokarbowane. Miąższ jest drobnoziarnisty, kremowy, soczysty, aromatyczny, kwaskowato- słodki o wyraźnym korzennym posmaku.
- Kwiaty
- Kremowo białe, zebrane w baldachogrona, rozwijają się centripetalnie (od zewnątrz kwiatostanu do jego środka)[3].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Znakomita odmiana deserowa i przerobowa, nadająca się zwłaszcza na kompoty. Odmiana zimowa polecana do uprawy towarowej i amatorskiej.
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Wcześnie wchodzi w okres owocowania, owocuje corocznie, obficie. Kwitnie dość wcześnie.
Podkładka i stanowisko[edytuj | edytuj kod]
Jako podkładki polecane są siewki gruszy kaukaskiej, przy szczepieniu na pigwie ze względu na słabą zgodność fizjologiczną zaleca się stosowanie pośredniej. Wymaga gleb żyznych i ciepłych.
Zdrowotność[edytuj | edytuj kod]
Odmiana niezbyt wytrzymała na mróz, wrażliwa na zarazę ogniową, średnio podatna na parcha gruszy. Wymaga starannej ochrony chemicznej.
Zbiór i przechowywanie[edytuj | edytuj kod]
Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają pod koniec września lub na początku października. Do spożycia jest dobra na przełomie listopada i grudnia. Charakteryzuje się dużą zdolnością przechowalniczą, w zwykłej chłodni można ją przetrzymać nawet przez 6 miesięcy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].
- ↑ Packham’s Triumph. European Pear Varieties, Nowa Południowa Walia. [dostęp 2016-08-30]. (ang.).
- ↑ W. Lech, M. Małodobry: Kwitnienie grusz. [dostęp 2010-01-25].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dorota Kruczyńska, Alojzy Czynczyk: Zeszyty Pomologiczne Grusza. Skierniewice: Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 2002. ISBN 83-88707-38-8.
- Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006. ISBN 83-89211-18-1.
- Ireneusz Sosna: Uprawa gruszy. Kraków: Plantpress, 2007. ISBN 978-83-89874-51-1.
- Pear Packham's Triumph. National Fruit Collection. [dostęp 2016-08-30]. (ang.).