Dwóch szlachetnych krewnych
Strona tytułowa wydania z 1634 roku | |
Autor | |
---|---|
Typ utworu | |
Pierwsze wydanie | |
Język | |
Data wydania |
1634 |
Dwóch szlachetnych krewnych (ang. The Two Noble Kinsmen) – komedia autorstwa Williama Shakespeare’a, po raz pierwszy opublikowana w 1634 roku.
Wydanie to stwierdza, że autorami są John Fletcher i William Szekspir. Szekspir jest autorem dramatycznego wątku emocjonalnego, zaś Fletcher opisał wiejskie zawody i wątki drugoplanowe[1].
Przyjmuje się, że komedia ta została napisana około roku 1614 (wtedy też odbyła się jej prawdopodobna premiera w Blackfriars Theatre), gdyż istnieją liczne powiązania między nią a innymi utworami napisanymi w tamtym okresie. Źródłem do jej napisania był jeden z utworów Geoffreya Chaucera – Opowieści rycerza[2]. Nie ma źródeł świadczących o wystawianiu sztuki między XVII wiekiem a początkiem XX wieku[1].
Polskie tłumaczenie tytułu jest autorstwa Doroty Koper i Rafała Morusiewicza.
Pierwszy polski przekład całego tekstu wykonała Anna Wojtyś. Na jego podstawie 18.12.2016 roku odbyła się prapremiera polska spektaklu „Dwóch szlachetnych krewnych” w Teatrze Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie w reżyserii Gabriela Gietzky’ego[3][4][5]. Przekład tekstu został wydany w roku 2017 jako 41 tom kolekcji Williama Szekspira wydawnictwa Hachette Polska[6].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Palamon i Arcite, kuzyni i bliscy przyjaciele, są więzieni w Atenach po wojennej porażce ich rodzinnych Teb. Obaj zakochują się w Emilii, co doprowadza do tego, że ich przyjaźń zamienia się w rywalizację.
Arcite zostaje zwolniony z więzienia i zostaje wygnany. Postanawia jednak wrócić, aby starać się uwieść Emilię. W międzyczasie, na wolność wydostaje się także Palamon. Postanawiają rozstrzygnąć swój spór na drodze pojedynku.
Przed turniejem Arcite modli się, aby odniósł sukces w walce; Palamon w swojej modlitwie prosi o to, żeby poślubił Emilię; Emilia zaś modli się o to, żeby poślubił ją ten, który kocha ją najbardziej. Każda z modlitw zostaje wysłuchana: Arcite wygrywa walkę, jednak spada z konia i umiera, dzięki czemu Palamon może poślubić Emilię.
W epilogu dramatopisarz umieścił m.in. następujący tekst:
Nigdy fortuna w grę
Przewrotniejszą nie zagrała.
Triumfuje pokonany,
Zwycięzca poniósł stratę;
a tymczasem
Najbardziej sprawiedliwi są
bogowie...
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dunton-Downer i Riding 2005 ↓, s. 439.
- ↑ Dunton-Downer i Riding 2005 ↓, s. 444.
- ↑ Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [online], e-teatr.pl [dostęp 2017-01-10] .
- ↑ „Dwóch szlachetnych krewnych” – Silesia Kultura – Informator kulturalny. Śląsk bogaty w wydarzenia, imprezy, wystawy, silesiakultura.pl [dostęp 2017-01-10] [zarchiwizowane 2017-01-10] .
- ↑ Monika Cygnarowska , 70 lat Teatru Dormana. Dwa dni pełne premier | Twoje Zagłębie, „Twoje Zagłębie”, 15 grudnia 2016 [dostęp 2017-01-10] (pol.).
- ↑ Szekspir William , Dwóch szlachetnych krewnych. Poematy., Hachette Polska, 2017, ISBN 978-83-282-1502-3 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Leslie Dunton-Downer, Alan Riding: Szekspir. Warszawa: Hachette Livre, 2005. ISBN 83-7184-496-4.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tekst utworu (ang.)