Easley Blackwood (kompozytor)
| Data i miejsce urodzenia |
21 kwietnia 1933 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data śmierci |
22 stycznia 2023 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Easley Blackwood (ur. 21 kwietnia 1933 w Indianapolis[1][2][3], zm. 22 stycznia 2023[4]) – amerykański kompozytor i pianista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jako dziecko uczył się gry na fortepianie[3]. Studiował w Tanglewood Music Center u Oliviera Messiaena (1949), na Uniwersytecie Yale u Paula Hindemitha i Bernharda Heidena (1950–1954) oraz w Konserwatorium Paryskim u Nadii Boulanger (1954–1957)[2][3]. Od 1958 do 1997 roku wykładał na Uniwersytecie Chicagowskim[3].
Występował z licznymi koncertami fortepianowymi jako solista i wspólnie ze skrzypaczką Esther Glazer[3]. W jego repertuarze dominowała muzyka współczesna, zwłaszcza drugiej szkoły wiedeńskiej, Charlesa Ivesa i Pierre’a Bouleza[2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W swoich pracach stosował faktury polimetryczne i różnorodność przebiegów melodycznych. W latach 80. zainteresował się systemem równomiernie temperowanym dzielącym oktawę na więcej niż 12 części[2]. Skomponował wówczas 12 mikrotonowych etiud na dźwięki syntetyzowane elektronicznie (12 Microtonal Etudes, 1982), w których eksplorował jedną z 12 możliwości równomiernego podziału oktawy, w zakresie od 13 do 24 ćwierćtonów. W każdej z tych etiud wykorzystał charakterystyczne dla kontretnego strojenia cechy strukturalne, stosując równocześnie tradycyjne relacje diatoniczne i chromatyczne. W rezultacie uzyskał dźwięki o tradycyjnej wysokości, jednak brzmiące inaczej z racji ich niekonwencjonalnego stroju[5].
Skomponował m.in. sześć symfonii (1955, 1960, 1965, 1968, 1990, 1995), koncerty: klarnetowy (1963), na obój i smyczki (1966), skrzypcowy (1967), na flet i smyczki (1968), fortepianowy (1970), trzy kwartety smyczkowe (1957, 1959, 1998), sonatę skrzypcową (1953), Symfonię kameralną na 14 instrumentów (1955), Concertino na flet, obój i trio smyczkowe (1959), Fantasy na wiolonczelę i fortepian (1960), dwie sonaty skrzypcowe (1960, 1973), Pastorale and Variations na kwintet dęty (1961), sonatę na flet i klawesyn (1962), Fantasy na flet, klarnet i fortepian (1965), trio fortepianowe (1967), sonatę klarnetową (1994)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 333. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 83. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e f Neil Butterworth: Dictionary of American Classical Composers. New York: Routledge, 2005, s. 46 i 47. ISBN 0-415-93848-1.
- ↑ In Memoriam: Easley Blackwood, Jr.. music.uchicago.edu, 2023-01-24. [dostęp 2023-01-25]. (ang.).
- ↑ Morgan 1991 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Robert P. Morgan: Twentieth-Century Music: A History of Musical Style in Modern Europe and America. Nowy Jork: W. W. Norton, 1991, s. 440. via Questia. ISBN 978-0-393-95272-8. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Easley Blackwood w bazie AllMusic (ang.)
- Dyskografia Easleya Blackwooda, Jr. w bazie MusicBrainz (ang.)
- Easley Blackwood w bazie Discogs.com (ang.)