Edward Furlong

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Furlong
Ilustracja
Edward Furlong (2021)
Imię i nazwisko

Edward Walter Furlong

Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1977
Glendale

Zawód

aktor

Współmałżonek

Rachael Bella (2006–2014; rozwód – 2009; separacja)

Lata aktywności

od 1991

Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Walter Furlong[1][2] (ur. 2 sierpnia 1977 w Glendale) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Glendale[3] w stanie Kalifornia jako syn Amerykanki, rosyjskiego i meksykańskiego pochodzenia, Eleanor Torres (z domu Tafoya)[4]. Matka nigdy nie powiedziała mu nic o ojcu, co utrudniało relacje z nią[5]. W 1991 roku Eddie został przyjęty przez ciotkę Nancy Tafoya po jej wygranej walce w długim sporze prawnym z Eleanor[5]. Swoje nazwisko przyjął od wujka Seana Furlonga[6]. Wychował się z przyrodnim bratem Bobym ze związku matki z Moisesem Torresem.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Nie miał aktorskich ambicji. Jako 12-latek został zaproszony na casting do roli młodego Johna Connora, który w przyszłości poprowadzi ludzi do walki przeciwko maszynom. Jego talent odkryła Mali Finn odpowiedzialna za casting do drugiej części filmu Jamesa Camerona Terminator 2: Dzień sądu (Terminator 2: Judgment Day, 1991)[7]. To właśnie za jej sprawą miał okazję zadebiutować na dużym ekranie u boku Arnolda Schwarzeneggera (przeprogramowany Terminator T-800) i Lindy Hamilton (Sarah Connor). Za tę rolę zdobył nagrodę filmową MTV w kategorii najlepszy debiut i nagrodę Saturna w kategorii sci-fi dla najlepszego młodego aktora. Od tego momentu obrał niekonwencjonalną drogę przez Hollywood, dzięki której udało mu się pracować z wieloma najważniejszymi ludźmi z branży filmowej.

Pojawił się też w teledysku zespołu Thin Lizzy „The Boys Are Back in Town” (1991), grupy Aerosmith „Livin’ on the Edge” (1993) i Metallica „The Unnamed Feeling” (2004).

Za rolę Nicka Kelsona, dwunastoletniego syna notorycznego złodzieja (Jeff Bridges), który wyszedł właśnie z więzienia w dramacie Martina Bella Serce Ameryki (American Heart, 1992) został nominowany do nagrody Independent Spirit Awards w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy. Wystąpił także w dramacie Tony’ego Billa Nasz własny dom (A Home of Our Own, 1993) z Kathy Bates, Mała Odessa (Little Odessa, 1994) z Timem Rothem, w horrorze Elektroniczna ruletka (Brainscan, 1994) i Harfa Traw (The Grass Harp, 1995) z Walterem Matthau. W dramacie kryminalnym Barbet Schroeder Wczoraj i Dziś (Before And After, 1996) z Meryl Streep i Liamem Neesonem wcielił się w nastolatka oskarżonego o brutalne morderstwo swojej dziewczyny.

W 1992 rozpoczął karierę muzyczną w Japonii, a swego czasu jego piosenka Hold On Tight[6] na jednej z tamtejszych list przebojów wyprzedziła I Will Always Love You autorstwa Whitney Houston.

W kontrowersyjnym dramacie Tony’ego Kaye’a Więzień nienawiści (American History X, 1998) zagrał młodego neonazistę, który za wszelką cenę chce naśladować swojego brata (Edward Norton). W komedii Fotokłopoty (Pecker, 1998) wystąpił w roli pracującego w sklepie 18-latka, zapalonego fotografa amatora, którego prace przypadają do gustu właścicielce galerii w Nowym Jorku. W muzycznej komedii Detroit Rock City (1999) zagrał zdesperowanego licealistę, który stara się za wszelką cenę dostać na koncert zespołu KISS. Przez dwa lata był związany z Natashą Lyonne, koleżanką z planu Detroit Rock City.

W dramacie więziennym Steve’a Buscemi Gniazdo os (Animal Factory, 2000) wcielił się w młodego więźnia, gdzie poznaje doświadczonego skazańca (Willem Dafoe), który bierze go pod swoje skrzydła i zostaje jego mentorem. Wystąpił potem w dreszczowcu Trzy ślepe myszki (Three Blind Mice, 2003) i Kruk 4 (The Crow IV Wicked Prayer, 2005) jako mężczyzna, który odradza się, by pomścić śmierć ukochanej, zamordowanej przez satanistyczny gang Jeźdźców Apokalipsy.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W wieku 16 lat opuścił rodzinny dom i związał się z 13 lat starszą od niego agentką Jacqueline Louise Domac, którą poznał w czasie kręcenia Terminatora 2[5]. Byli razem od 1993 do 1999 roku, kiedy Domac oskarżyła go o pobicie[5].

19 kwietnia 2006 poślubił Rachael Bellę, z którą ma syna Ethana (ur. 21 września 2006). Jednak 8 lipca 2009 doszło do separacji, a w 2014 roku do rozwodu.

W grudniu 2006 roku był uzależniony od alkoholu oraz narkotyków (heroiny i kokainy)[8]. W maju 2013 trafił też do więzienia z powodu stosowania przemocy wobec swoich partnerek. Ponadto przegrał proces w sprawie opieki nad swoim synem, ponieważ była partnerka oskarżyła go, że naraził dziecko na kontakt z kokainą, twierdząc, że w jego organizmie wykryto ich obecność[9].

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Personalidade: Edward Furlong (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-07-29]. (port.).
  2. ↑ Edward Furlong. Listal. [dostęp 2017-07-29]. (ang.).
  3. ↑ Edward Furlong. TV.Com. [dostęp 2016-07-29]. (ang.).
  4. ↑ Edward Furlong Biography (1977-). Film Reference. [dostęp 2017-07-29]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Edward Furlong (2 de Agosto de 1977). Filmow.com. [dostęp 2017-07-29]. (port.).
  6. ↑ a b Edward Furlong Actor. TVGuide.com. [dostęp 2016-07-29]. (ang.).
  7. ↑ Edward Furlong. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-07-29]. (ang.).
  8. ↑ Michelle Tauber (2006-12-11): Clean Start. People. [dostęp 2017-07-29]. (ang.).
  9. ↑ (2006-12-11): Edward Furlong ordered to rehab after striking plea deal in assault. Toronto Sun. [dostęp 2017-07-29]. (ang.).
  10. ↑ Edward Furlong Officially Returning as John Connor in Terminator: Dark Fate. comicbook.com. [dostęp 2019-07-19].
  11. ↑ Edward Furlong Says His Cameo In ‘Terminator: Dark Fate’ Bummed Him Out. sciencefiction.com. [dostęp 2019-11-30].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Laureaci MTV Movie Awards w kategorii najlepsza rola przełomowa
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Furlong&oldid=72481858”