To jest dobry artykuł

Rachel McAdams

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Rachel McAdams
Ilustracja
Rachel McAdams (2016)
Imię i nazwisko

Rachel Anne McAdams

Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1978
London

Zawód

aktorka

Lata aktywności

od 2001

Multimedia w Wikimedia Commons

Rachel Anne McAdams (ur. 17 listopada 1978 w London) – kanadyjska aktorka filmowa i telewizyjna.

Swoją karierę rozpoczęła po uzyskaniu stopnia licencjata na wydziale teatralnym York University w 2001 roku. Jej pierwszym filmem amerykańskim była wydana w następnym roku komedia Gorąca laska. Rok 2004 okazał się punktem zwrotnym w karierze aktorki, ponieważ ukazały się wtedy dwie przebojowe produkcje z jej udziałem: Wredne dziewczyny i Pamiętnik. W 2005 roku premierę miały jej trzy filmy: komedia romantyczna Polowanie na druhny, thriller Red Eye i komediodramat Rodzinny dom wariatów. Media nadały jej wtedy tytuł „następnej Julii Roberts”.

W 2006 roku przerwała karierę, aby skupić się na sobie i swojej rodzinie. Po kilkunastu miesiącach wróciła rolą w niezależnym obrazie Życie małżeńskie (2007).

W 2009 roku nastąpił jej powrót do wysokobudżetowych produkcji: zagrała w thrillerze politycznym Stan gry, melodramacie Zaklęci w czasie i przygodowym Sherlocku Holmesie w reżyserii Guya Ritchiego. W 2010 roku wystąpiła w komedii Dzień dobry TV. W 2011 roku pojawiła się w komedii romantycznej O północy w Paryżu w reżyserii Woody’ego Allena i gościnnie w Sherlocku Holmesie: Gra cieni. W 2012 roku na ekrany kin weszły trzy produkcje z jej udziałem: melodramaty I że cię nie opuszczę i To the Wonder Terrence’a Malicka oraz thriller Namiętność Briana De Palmy. W 2013 zagrała główną rolę (obok Domhalla Gleesona) w komedii romantycznej Richarda Curtisa Czas na miłość (ang.: About Time). W 2015 roku występowała w drugim sezonie serialu kryminalnego HBO: Detektyw.

W 2016 roku została nominowana do Oscara i nagrody Amerykańskiej Gildii Aktorów Filmowych za rolę dziennikarki śledczej Sachy Pfeiffer w filmie Spotlight. W 2016 wszedł na ekrany film z jej udziałem, powstały na podstawie komiksów wydawnictwa Marvel Comics – Doctor Strange. W 2017 zagrała jedną z głównych ról w dramacie romantycznym Nieposłuszne oraz w komediach Wieczór gier (2018) i Eurovision Song Contest: Historia zespołu Fire Saga (2020).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Rachel Anne McAdams urodziła się 17 listopada 1978 roku w Londonie leżącym w kanadyjskiej prowincji Ontario[1][2][3], lecz dorastała w pobliskim St. Thomas[4][5]. Jej matka, Sandra (z domu Gale), była pielęgniarką, a ojciec, Lance, pracował jako kierowca ciężarówki i spedytor[3][6]. Ma dwoje młodszego rodzeństwa: brata Daniela i siostrę Kayleen (wizażystka)[7].

Od czwartego roku życia trenowała łyżwiarstwo figurowe i do osiągnięcia wieku osiemnastu lat brała udział w regionalnych zawodach łyżwiarskich[5][8][9], niekiedy je wygrywając[4]. Gdy rozpoczęła studia, uznała, iż brakuje jej odpowiedniej samodyscypliny i zrezygnowała z uprawiania tego sportu[8][10].

W St. Thomas ukończyła szkołę podstawową (Myrtle Street Public School) i średnią (Central Elgin Collegiate Institute)[4][11]. Podczas trzech letnich wakacji pracowała w lokalnej restauracji należącej do sieci McDonald’s[4][6][12][13].

Od dwunastego roku życia występowała w przedstawieniach teatru dziecięcego z Londonu[5][14]. Za jedną z ról otrzymała nagrodę na przeglądzie teatralnym Sears Ontario Drama Festival[4]. W czasie wyboru dalszej drogi edukacji, początkowo planowała rozpoczęcie studiów kulturoznawczych, ale nauczycielka prowadząca koło teatralne przekonała ją, aby wybrała naukę w szkole teatralnej[4][15]. Zapisała się na wydział teatralny York University w Toronto, który ukończyła ze stopniem licencjata (Bachelor of Fine Arts) w 2001 roku[6][8][14]. Podczas studiów współpracowała z tamtejszym Necessary Angels Theatre Company[16].

Kariera (2001–2005)[edytuj | edytuj kod]

McAdams rozdająca autografy, wrzesień 2007

Na dużym ekranie zadebiutowała w kanadyjsko-włoskiej koprodukcji My Name is Tanino z 2002 roku[10]. Za rolę nastoletniej Patsy w następnym filmie, Perfect Pie (2002), otrzymała nominację do nagrody Genie[8]. Jej pierwszym filmem zrealizowanym w Hollywood była komedia Gorąca laska z 2002 roku, w której zagrała postać złośliwej nastolatki, która zamienia się ciałami z drobnym kryminalistą[8]. Jak sama później przyznała, film ten był „ogromnym kamieniem milowym” w jej karierze[6]. Następnie powróciła do Kanady, gdzie wystąpiła w kilku odcinkach telewizyjnego miniserialu komediowego Slings and Arrows[17].

Przełomem w jej karierze okazał się udział w komedii młodzieżowej Wredne dziewczyny (2004)[18]. 25-letnia wówczas McAdams zagrała w niej rolę Reginy George, złośliwej nastolatki będącej przywódczynią grupy licealnych piękności[19]. Film ten osiągnął sukces kasowy w Stanach Zjednoczonych[20], a krytycy komplementowali go i porównywali do Clueless z 1995 roku[21][22][23]. Grę McAdams oceniono przychylnie[24][25], a „USA Today” pochwalił jej „talent komediowy”[26].

Jej drugim filmem z 2004 roku był Pamiętnik, adaptacja popularnej powieści Nicholasa Sparksa. Wraz z Ryanem Goslingiem zagrali parę kochanków z lat 40. XX wieku, rozdzieloną przez koleje losu[8][27]. Pomimo „ckliwej” historii, krytycy byli pod wrażeniem postaci wykreowanych przez McAdams i Goslinga. Recenzent „The New York Times” napisał: „Ich gra jest tak spontaniczna i porywająca, że szybko utożsamiasz się z lekkomyślnymi kochankami, uosabiającymi niewinność, która całkowicie zniknęła z życia amerykańskich nastolatków. Wbrew zdrowemu rozsądkowi, dopingujesz parze w pokonywaniu przeciwności losu”[28]. Film nieoczekiwanie stał się przebojem[29][30][31]. McAdams otrzymała nominacje do kilku nagród, głównie do MTV Movie Awards i Teen Choice Awards. „Jestem bardzo wdzięczna, że mogłam zagrać w filmie, na który ludzie zareagowali w taki sposób”, powiedziała magazynowi „Elle” w 2011 roku. „To była wielka sprawa”[32].

W 2005 roku wystąpiła w trzech filmach. W komedii romantycznej Polowanie na druhny zagrała drugoplanową rolę Claire Cleary, córki wpływowego polityka i obiekt uczuć postaci granej przez Owena Wilsona[18]. Film osiągnął sukces kasowy, zarabiając ponad 285 mln dolarów na całym świecie[33]. Szefowa krytyków filmowych „The New York Times”, Manohla Dargis, uznała, że „McAdams oddaje większość ze swojej niedopracowanej postaci” oraz „z każdą nową rolą staje się coraz bardziej interesująca”[34].

Następnie wystąpiła u boku Cilliana Murphy’ego w thrillerze Red Eye, w reżyserii Wesa Cravena, opowiadającym o młodej kobiecie zmuszonej do wykonywania poleceń od terrorysty[18]. Film okazał się sukcesem kasowym i otrzymał dosyć dobre opinie od recenzentów[35]. „Variety” określił McAdams jako „coraz bardziej imponującą”[36], a Roger Ebert stwierdził, że „wnosi do roli więcej osobowości i wiarygodności, niż jest to tak naprawdę oczekiwane. Ten występ daje jej przepustkę do bardziej wymagających ról”[29][37].

Jej ostatnim filmem z tego roku był komediodramat Rodzinny dom wariatów u boku m.in. Diane Keaton, Sarah Jessiki Parker, Luke’a Wilsona i Claire Danes. Obraz ten zdobył sporą widownię[38][39] i ogólnie pozytywne opinie. „The New York Times” napisał: „Ujmująca osobowość ekranowa pani McAdams zdobywa twoją uwagę i sympatię, pomimo źle skrojonego charakteru jej postaci”[40], a „Variety” uznał: „zepchnięta w cień, ale wciąż promieniująca McAdams po raz kolejny udowadnia, że jest prawdziwą okazją, dając wspaniale zadziorny występ”[41].

W grudniu 2005 roku zaproszono ją do wzięcia udziału w sesji zdjęciowej dla magazynu „Vanity Fair” wraz z Scarlett Johansson i Keirą Knighthley. Gdy przybyła na plan zdjęciowy i uświadomiła sobie, że sesja ta będzie rozbierana, zdecydowała się z niej zrezygnować. Niedługo później zwolniła swojego asystenta, który nie poinformował jej wcześniej o tym fakcie[42]. Knightley tak opisała tę sytuację: „Jak pamiętam, było to właściwie mało dramatyczne. Już na samym początku Rachel powiedziała po prostu Nie wchodzę w to. Jest uroczą dziewczyną i naprawdę szanuję ją za to, co zrobiła”[43]. Fotograf sesji, Tom Ford, wyjaśnił to tak: „Ona uzmysłowiła sobie, że to nie było w porządku wobec niej... Zaraz potem poprosiła mnie, czy może nie brać udziału w sesji”[44]. Gdy w 2008 roku zapytano McAdams o ten incydent, odpowiedziała: „nie żałuję”[45].

Przerwa w karierze i role w niskobudżetowych produkcjach (2006-2008)[edytuj | edytuj kod]

McAdams na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto, wrzesień 2008

Po pracowitym okresie, w 2005 roku zdecydowała wziąć przerwę od pracy oraz skupić się na sobie i swojej rodzinie[39]. „W tym czasie to było najlepsze, co mogłam zrobić”, powiedziała później[46]. Podczas tego okresu odrzuciła główne role kobiece w filmach: Casino Royale, Mission: Impossible III, Diabeł ubiera się u Prady i Dorwać Smarta[3]. Mimo przerwy w aktywności, w 2006 roku nominowano ją do nagrody BAFTA dla wschodzącej gwiazdy[47]. W lutym tego samego roku poprowadziła ceremonię wręczenia Oscarów w kategoriach technicznych[48]. Pod koniec tego roku powróciła do aktorstwa rolą w niezależnym dramacie Życie małżeńskie[8][39]. Na ekrany amerykańskich kin wszedł on w marcu 2008 roku[46], ponad dwa lata po Rodzinnym domu wariatów, poprzednim filmie z udziałem McAdams. Zarówno film, jak i jej interpretacja młodej wdowy, będącej w związku z żonatym mężczyzną planującym morderstwo swej żony, były krytykowane; Peter Howell z „Toronto Star” przyrównał ją i resztę obsady filmu do „drewnianych kukiełek”[49]. Jej następnym obrazem był komediodramat Szczęśliwy powrót, którego światowa premiera miała miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto we wrześniu 2008 roku[50]. Zrealizowany za 14 mln dolarów film okazał się porażką finansową, zarabiając na świecie 287 tys. $[51]. Z amerykańskich kin wycofano go po tygodniu wyświetlania[52]. „[Film] jest tandetny i ignorancki”, napisał Kyle Smith w komentarzu dla „New York Post”[53].

Powrót do wysokobudżetowych produkcji (od 2009)[edytuj | edytuj kod]

Jej pierwszym obrazem z 2009 roku był dobrze oceniany thriller polityczny Stan gry, na planie którego spotkała się z Benem Affleckiem, Helen Mirren i Russellem Crowe’em[54][55]. Tworząc postać młodej i ambitnej dziennikarki zajmującej się śledztwem związanym z najwyższymi kręgami władzy wzorowała się na osobie Julie Bykowicz z „The Baltimore Sun”[56].

Jej następnym projektem był melodramat Zaklęci w czasie; adaptacja bestsellerowej powieści Żona podróżnika w czasie autorstwa Audrey Niffenegger. Jednym z producentów obrazu był Brad Pitt[57]. Fabuła filmu koncentruje się wokół bibliotekarza (Eric Bana), który posiada niekontrolowaną zdolność podróży w czasie. McAdams zagrała jego żonę, artystkę Clarę Abshire, która stara się utrzymać bliski kontakt ze swoim mężem, pomimo jego choroby[58]. Chociaż Zaklęci w czasie przyniósł ponad 100 mln dolarów przychodu[59], został zmiażdżony przez krytyków[60][61].

Rachel McAdams na premierze Sherlocka Holmesa w 2009

Ostatnim filmem z tego roku był Sherlock Holmes w reżyserii Guya Ritchiego z Robertem Downey Jr. w roli tytułowej. McAdams zagrała w nim drugoplanową rolę femme fatale Irene Adler. Przyjęła tę rolę, wierząc, że będzie ona odskocznią od jej wcześniejszych ról[62] oraz okazją na zaprezentowanie swojej sprawności fizycznej, gdyż sama wykonywała sceny kaskaderskie[63]. Film zebrał przychylne recenzje i okazał się najbardziej kasowym w jej dorobku, zarabiając 524 mln dolarów[59]. Krytycy nie byli poruszeni grą McAdams[64]. Jej kolejny film, Dzień dobry TV (2010), opowiada o ambitnej producentce (McAdams) próbującej odbudować popularność upadającej telewizji porannej. Jako źródło inspiracji dla niej posłużyła kreacja Rosalind Russell w Dziewczynie Piętaszku (1940)[19] i aby móc lepiej zapoznać się z tematem, gościła w kilku magazynach porannych[65]. Film okazał się artystycznym i finansowym rozczarowaniem[32][66]. Mimo to Kenneth Turan z „Los Angeles Times” stwierdził, iż ze względu na grę McAdams, film jest wart obejrzenia[67].

Następnym obrazem z McAdams była komedia romantyczna O północy w Paryżu (2011) w reżyserii i według scenariusza Woody’ego Allena, która otworzyła 64. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes[68]. Zagrała w niej postać Inez, płytkiej i filisterskiej narzeczonej głównego bohatera (Owen Wilson). Allen stworzył tę postać z myślą o McAdams, po usłyszeniu pochlebnych opinii na jej temat ze strony Diane Keaton[19]. McAdams powiedziała później, że współpraca z Allenem była wyjątkowym przeżyciem i niezwykłym w porównaniu z innymi filmami[69]. Krytycy chwalili film Allena, jednakże McAdams zebrała chłodne opinie odnośnie do swojej gry; jeden z recenzentów określił jej rolę jako „naprawdę niewdzięczną”[70][71]. Przyniósł on w Ameryce najwyższy przychód brutto (bez uwzględnienia inflacji) spośród wszystkich dotychczasowych filmów Allena[72] i był najbardziej dochodowym filmem kina niezależnego w 2011[73]. Przy budżecie 17 mln USD, film zarobił na świecie ponad 151 mln USD[74]. McAdams, wraz z innymi sześcioma członkami obsady, była nominowana do Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych za wybitny występ zespołu aktorskiego w filmie kinowym[75]. Woody Allen zdobył Oskara za najlepszy scenariusz, a film był nominowany do nagrody w 3 kategoriach, w tym za najlepszy film[76]. McAdams ponownie wcieliła się w rolę Irene Adler w sequelu Sherlock Holmes: Gra cieni[77], jednak główną rolę żeńską otrzymała Noomi Rapace. Joel Silver, producent filmu, powiedział w wywiadzie, że „zawsze zamierzaliśmy angażować do każdego filmu inną dziewczynę” podobnie jak „dziewczyny Bonda” w filmach z Jamesem Bodem[78]. Stwierdził, że „było skomplikowaną sprawą” przekonać McAdams, żeby powróciła w mniejszej roli: „Ona uwielbiała pracować z nami, ale miała nadzieję na większą rolę”[78]. Jej występ został pozytywnie oceniony m.in. w The Wall Street Journal i The Huffington Post[79][80]. Film zarobił na świecie ponad 545 mln USD[81].

Pod koniec 2010 roku w Toronto rozpoczęło się kręcenie zdjęć do melodramatu I że cię nie opuszczę (ang. The Vow)[82]. Ten oparty na autentycznej historii film, wszedł na ekrany w 2012 i McAdams wystąpiła w nim u boku Channinga Tatuma[83]. McAdams i Tatum zagrali młodą parę, która próbuje odbudować swój związek po wypadku samochodowym, po którym żona doznała amnezji, tracąc wspomnienia z czasów ich małżeństwa i związku[84]. The New York Times stwierdził, że „urocza Rachel McAdams” wniosła „tyle fizycznego uroku i emocjonalnego ciepła, że odwraca uwagę od banalnego otoczenia i cienkiej fabuły”[84]. Newsday pisał, że McAdams „emanuje jak zwykle niesamowitym ciepłem na ekranie” i „jest prawdziwą atrakcją [tego filmu]”[85]. Los Angeles Times komentował, że ona „marnuje się” w tej roli: „Ona jest tak uroczą i pociągającą aktorką, że mogłaby zostać o wiele lepiej wykorzystana”[86]. Time stwierdzał, że film jest przykładem „dryfowania” McAdams w „bezwstydnie romantycznych” filmach i twierdził, że „jest ona o wiele bardziej wszechstronną i zdolną aktorką” niż świadczą o tym filmy w których występuje[87]. Film, z budżetem w wysokości 30 mln USD, odniósł wielki sukces komercyjny i stał się największym kasowym hitem w którym grała główną rolę, w jej dotychczasowej karierze[88]. Premiera fimu odbyła się 14 lutego 2012 i zarobił on ponad 196 mln USD na całym świecie[89].

Filmowiec Terrence Malick obsadził ją w swoim melodramacie To The Wonder u boku Olgi Kurylenko, Javiera Bardema i Bena Afflecka[90]. McAdams otrzymała rolę kobiety, która pracuje w stadninie w Oklahomie[91]. IndieWire odnotował, że „McAdams ma najmniejszą rolę do odegrania spośród głównych postaci, lecz doskonale wyraża udrękę i smutek w krótkich epizodach z jej udziałem”[92]. The Telegraph uważał, że „nigdy nie była lepsza”, lecz Variety pisał, że „w czasie gdy gra, Malick wydaje się co najmniej w równym stopniu zainteresowany końmi w jej stadninie, co nią samą”[93][94]. Film zarobił w USA ponad 587 tys. USD[95].

W thrillerze erotycznym Briana De Palmy Namiętność (ang.: Passion) McAdams i Noomi Rapace zagrały dwie walczące o władzę menedżerki[96]. Variety zapewniał, że pomimo braku gwiazdorskiej obsady, nie można oderwać się od ekranu[97]. Jednak The New York Times stwierdził, że nie potrafi ona zagrać podłej postaci[98], a Los Angeles Times zauważył, że była to pomyłka w obsadzie i że w wykonaniu McAdams oraz Rapace, wygląda to bardziej na kłótnię dwóch koleżanek na studiach, niż na międzypokoleniową walkę o władzę[99].

Następnym filmem, w którym zagrała główną rolę (obok Domhalla Gleesona), była komedia romantyczna Richarda Curtisa Czas na miłość (ang.: About Time)[100]. Pierwotnie główną rolę kobiecą miała zagrać Zooey Deschanel, lecz ostatecznie zdecydowano się na McAdams[100]. Film opowiada o młodym mężczyźnie, który potrafi podróżować w czasie i próbuje zmienić swoją przeszłość, aby odzyskać utraconą dziewczynę[101]. Premiera filmu miała miejsce 8 sierpnia 2013 w Londynie[102]. Variety chwalił Gleesona i McAdams za „promienną, wiarygodną chemię” między nimi, która sprawia, że film można wysoko ocenić[103]. The Daily Mail odnotował, że „nieodmiennie urocza” McAdams zagrała już w dwóch innych filmach, których fabuła opiera się na podróży w czasie, lecz przyznał, że „Na szczęście, zagrana przez nią postać, ujmująco pozostająca pod wpływem roli Audrey Tautou w Amelii, jest na tyle odmienna, że nie ma się wrażenia déjà vu.”[104].

W styczniu 2014 miał premierę na Sundance Film Festival thriller szpiegowski Bardzo poszukiwany człowiek (ang.: A Most Wanted Man) w reżyserii Antona Corbijna, będący adaptacją powieści Johna le Carré pod tym samym tytułem[105]. McAdams zagrała w nim jedną z głównym ról obok Philipa Seymoura Hoffmana, Robina Wrighta i Willema Dafoe[106][107].

W 2013 zaczęła nagrywać dialogi do animowanej wersji Małego Księcia (ang.: The Little Prince); oprócz niej głosu postaciom w filmie użyczyli również m.in. Marion Cotillard, Jeff Bridges, James Franco, Benicio del Toro i Paul Giamatti[108].

W dramacie Wima Wendersa Every Thing Will Be Fine wystąpiła u boku Jamesa Franco, w roli dziewczyny granej przez niego postaci[109].

W 2015 zagrała reporterkę Sachę Pfeiffer w filmie Spotlight, co przyniosło jej nominację do Oscara[110].

McAdams zagrała również w komedii romantycznej Camerona Crowe’a, Witamy na Hawajach. W głównych rolach wystąpili także Bradley Cooper i Emma Stone, lecz mimo gwiazdorskiej obsady film spotkał się z negatywną reakcją zarówno wśród widzów, jak i krytyków[111].

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Część magazynów, między innymi „W”, stwierdziło, że McAdams posiada wizerunek „grzecznej dziewczyny”[112]. W 2004 roku, Po przełomie w karierze, uważano ją za „wschodzącą gwiazdę” i nową it girl, jednak McAdams nie zaakceptowała tego tytułu[39][113][114][115]. Nazwano ją także jako „następną Julią Roberts”[3][39]. Sukcesy kasowe, jakie osiągnęły jej ówczesne filmy, sprawiły, że niektóre osoby związane z branżą filmową przewidywały, iż McAdams znajdzie się wśród największych gwiazd kina[39]. Po okresie nieobecności w centrum zainteresowania, spowodowanej przerwą w karierze i latami bez filmowego przeboju, w „Entertainmet Weekly” opublikowano artykuł, w którym dopatrywano w Zaklętych w czasie szansę na powrót McAdams do utraconej formy[39].

W 2011 roku McAdams znalazła się na 20. miejscu listy najbardziej sympatycznych celebrytów sporządzonej przez agencję badania rynku E-Poll Research[116]. Przez dwa lata z rzędu umieszczano ją w corocznym zestawieniu stu najseksowniejszych kobiet roku (Maxim Hot 100) według redakcji miesięcznika dla mężczyzn „Maxim”[117]. Zajęła 14. i 17. miejsce, odpowiednio w 2005 i 2006 roku[118][119]. AskMen.com, internetowy portal dla mężczyzn, ulokował ją na 35. miejscu listy 99 najbardziej pożądanych kobiet 2011 roku[120].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

McAdams na festiwalu w Deauville (2009)

Rachel McAdams nie jest obywatelką Stanów Zjednoczonych, ale posiada tzw. zieloną kartę[5][121]. W okresie wolnym od pracy, mieszka wraz z młodszym bratem w miasteczku pod Toronto[5][10]. Decyzję o nieprzeprowadzeniu się do Los Angeles, co jest sprzeczne z tym, co czynią inni aktorzy w jej wieku, uzasadniła w czerwcu 2005 roku: „Aktorstwo jest moim zawodem. Nie jest moim życiem. Moje życie jest w Toronto”[13]. Chociaż w okresie dorastania często oglądała opery mydlane[6], obecnie nie posiada w swoim domu telewizora, ponieważ obawia się uzależnienia od telewizji[38]. Jako źródła informacji o wydarzeniach na świecie używa radia[122]. Choruje także na aerofobię[10].

Aktorka przywiązuje dużą wagę do ochrony środowiska. M.in. nie używa klimatyzatorów oraz często nosi stare ubrania, niektóre z nich posiada od ponad 10 lat[6]. Od 2007 roku wraz z dwiema przyjaciółkami prowadzi stronę internetową, GreenIsSexy.org, o stylu życia przyjaznym dla środowiska[19]. Jej dom jest zaopatrywany w energię przez firmę Bullfrog, która dostarcza energię pochodzącą ze źródeł odnawialnych[123]. Przemieszcza się po Toronto rowerem i nie posiada samochodu[124], ale jeździ wynajmowanym samochodem, kiedy jest w Los Angeles, ponieważ jest to miasto „mniej przyjazne dla ruchu rowerowego”[123]. Przez kilka lat była wegetarianką, ale przestała nią być, gdyż uznała to za zbyt męczące i wymagające. Jak wyjaśniła: „Jestem tylko człowiekiem”[125]. McAdams, wychowana w skromnych warunkach, wyznała, że zamiast powiększać swój majątek, woli wydawać pieniądze na zdobywanie nowych doświadczeń, podróże oraz potrawy[6].

Angażuje się w działalność społeczną. Jesienią 2005 była wolontariuszką w Biloxi i Luizjanie, angażując się w usuwanie szkód wyrządzonych przez Huragan Katrina[126][127], a w 2010 wspierała próby ograniczenia szkód wyrządzonych przez wyciek ropy do wód Zatoki Meksykańskiej po eksplozji platformy wiertniczej Deepwater Horizon[128][129]. W 2006 McAdams wzięła udział w demonstracji Day Without Immigrants w Los Angeles, protestu przeciwko próbom zaostrzeniu polityki imigracyjnej w Stanach Zjednoczonych[130]. W 2007 McAdams zasiadała w jury konkursu organizowanego przez TreeHugger, będącego częścią wysiłków wspierających organizację serii koncertów Live Earth[131]. W 2010 apelowała o wsparcie dla Haiti podczas telethonu Canada for Haiti[132]. W 2011 McAdams uczestniczyła w Foodstock, proteście przeciwko otwarciu olbrzymiego kamieniołomu w Melancthon (Ontario)[133][134] i w demonstracji Occupy Toronto[133]. W 2013 zagrała w dwóch filmach promocyjnych dla Food & Water First Movement, ruchu na rzecz zachowania i ochrony gruntów rolnych i źródeł wody w Ontario w Kanadzie[135] oraz była wolontariuszką w Habitat for Humanity w rodzinnym St. Thomas[136]. W 2014 będzie narratorką filmu dokumentalnego Take Me To The River, który ma pokazać wysiłki na rzecz ochrony północnoamerykaskich rzek[137][138].

Po skompletowaniu zdjęć do Pamiętnika, zaczęła spotykać się z partnerem z planu filmowego, Kanadyjczykiem Ryanem Goslingiem. W pewnym okresie byli zaręczeni i planowali ślub[6]. Ich związek trwał trzy lata, od 2004 do lutego 2007 roku[139][140]. W 2008 roku powrócili do siebie na krótko, zanim ponownie się rozstali[38]. W 2009 roku miała przelotny romans z Joshem Lucasem[7]. Od 2010 do początku 2013 pozostawała w związku z walijskim aktorem Michaelem Sheenem, partnerem z filmu O północy w Paryżu, którego poznała na planie tegoż obrazu[141][142][143].

Aktorka jest związana z Jamiem Lindenem, z którym spotyka się od 2016[144]. W kwietniu 2018 urodził im się syn[145][146].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

McAdams z Robertem Downey Jr. na konferencji prasowej, lipiec 2009
Rok Tytuł Rola Uwagi
2001 Shotgun Love Dolls Beth Swanson pilot serialu
2001 Sławny Jett Jackson Hannah Grant serial TV (odc. Food for Thought)
2002 My Name is Tanino Sally Garfield
2002 Perfect Pie Patsy Grady (15 lat)
2002 Gorąca laska Jessica Spencer / Clive Maxtone
2002 Zła znajomość Danielle Mason film telewizyjny
2002 Ziemia: Ostatnie starcie Christine Bickwell serial TV (odc. Szkoła Atavusów)
2003–2005 Slings and Arrows Kate McNab / Kate McNeil serial telewizyjny (7 odcinków)
2004 Wredne dziewczyny Regina George
2004 Pamiętnik Allison „Allie” Hamilton
2005 Polowanie na druhny Claire Cleary
2005 Red Eye Lisa Reisert
2005 Rodzinny dom wariatów Amy Stone
2007 Życie małżeńskie Kay Nesbitt
2008 Szczęśliwy powrót Colee Dunn
2009 Stan gry Della Frye
2009 Zaklęci w czasie Clare Abshire
2009 Sherlock Holmes Irene Adler
2010 Dzień dobry TV Becky Fuller
2011 O północy w Paryżu Inez
2011 Sherlock Holmes: Gra cieni Irene Adler Cameo
2012 I że cię nie opuszczę Paige Collins
2012 Namiętność Christine Stanford
2012 Wątpliwości Jane
2013 Czas na miłość Mary
2014 Bardzo poszukiwany człowiek Annabel Richter
2014 Take Me To The River narrator film dokumentalny
2015 Every Thing Will Be Fine Sara
2015 Mały książę Matka (głos, wersja angielska) film animowany
2015 Witamy na Hawajach Tracy Woodside
2015 Do utraty sił Maureen Hope
2015 Spotlight Sacha Pfeiffer
2015 Detektyw Ani Bezzerides serial telewizyjny (2 seria)
2016 Doktor Strange Christine Palmer
2017 Nieposłuszne Esti Kuperman
2018 Wieczór gier Annie
2020 Eurovision Song Contest: Historia zespołu Fire Saga Sigrit Ericksdóttir
2022 Doktor Strange w multiwersum obłędu Christine Palmer
2022 Are You There God? It's Me, Margaret Barbara Simon adaptacja powieści Judy Blume, postprodukcja

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Rok Nagroda Kategoria Film/-y Wynik
2003 Genie Najlepsza aktorka drugoplanowa Perfect Pie Nominacja [147]
2004 Teen Choice Awards Filmowy przełomowy żeński występ aktorski Wredne dziewczyny i Pamiętnik Nominacja [148]
2004 Teen Choice Awards Najlepszy filmowy wybuch złości Wredne dziewczyny Nominacja [148]
2004 Teen Choice Awards Ulubiona aktorka komedii Wredne dziewczyny Nominacja [148]
2004 Teen Choice Awards Ulubione filmowe zarumienienie się Wredne dziewczyny Nominacja [148]
2004 Teen Choice Awards Ulubiony oślizgły typ Wredne dziewczyny Nominacja [148]
2004 Gemini Awards Best Performance by an Actress in a Featured Supporting Role in a Dramatic Series Slings and Arrows (za odcinek „A Mirror Up To Nature”) Wygrana [149]
2005 MTV Movie Awards Najlepsza żeńska rola przełomowa Wredne dziewczyny Wygrana [150]
2005 MTV Movie Awards Najlepszy filmowy pocałunek (wraz z Ryanem Goslingiem) Pamiętnik Wygrana [151]
2005 MTV Movie Awards Najlepszy ekranowy zespół (wraz z Lindsay Lohan, Lacey Chabert i Amandą Seyfried) Wredne dziewczyny Wygrana [151]
2005 MTV Movie Awards Najlepsza aktorka Pamiętnik Nominacja [150]
2005 MTV Movie Awards Najlepszy czarny charakter Wredne dziewczyny Nominacja [150]
2005 ShoWest Awards Supporting Actress of the Year Wredne dziewczyny i Pamiętnik Wygrana [152]
2005 Teen Choice Awards Ulubiona aktorka dramatu Pamiętnik Wygrana [153]
2005 Teen Choice Awards Ulubiona chemia filmowa (wraz z Ryanem Goslingiem) Pamiętnik Wygrana [153]
2005 Teen Choice Awards Ulubiony pocałunek (wraz z Ryanem Goslingiem) Pamiętnik Wygrana [153]
2005 Teen Choice Awards Najseksowniejsza filmowa scena miłosna (wraz z Ryanem Goslingiem) Pamiętnik Wygrana [153]
2005 Teen Choice Awards Ulubiona scena taneczna (wraz z Ryanem Goslingiem) Pamiętnik Nominacja [154]
2005 Satelita Najlepsza aktorka drugoplanowa w komedii lub musicalu Rodzinny dom wariatów Nominacja [155]
2005 Hollywood Breakthrough Award Breakthrough Actress – Wygrana [156]
2006 BAFTA Wschodząca gwiazda – Nominacja [47]
2006 MTV Movie Awards Najlepsza rola Red Eye Nominacja [157]
2006 Saturn Najlepsza aktorka Red Eye Nominacja [158]
2006 Teen Choice Awards Ulubiona aktorka komedii Polowanie na druhny i Rodzinny dom wariatów Wygrana [159]
2006 Teen Choice Awards Ulubiona filmowa scena krzyku Red Eye Nominacja [160]
2006 Teen Choice Awards Ulubiony pocałunek (wraz z Owenem Wilsonem) Polowanie na druhny Nominacja [160]
2006 Gemini Awards Best Performance by an Actress in a Guest Role Dramatic Series Slings and Arrows (za odcinek „Season’s End”) Nominacja [161]
2009 ShoWest Female Star of the Year – Wygrana [162]
2010 Saturn Najlepsza aktorka drugoplanowa Sherlock Holmes Nominacja [163]
2010 Teen Choice Awards Ulubiona aktorka filmu akcji / filmu przygodowego Sherlock Holmes Wygrana [164]
2010 Teen Choice Awards Ulubiona aktorka w filmie science-fiction Zaklęci w czasie Nominacja [165]
2011 Satelita Najlepsza aktorka w roli drugoplanowej O północy w Paryżu Nominacja [166]
2011 Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Wybitny występ zespołu aktorskiego w filmie kinowym O północy w Paryżu Nominacja [167]
2012 MTV Movie Awards Najlepszy filmowy pocałunek (wraz z Channingiem Tatumem) I że cię nie opuszczę Nominacja [168]
2012 Teen Choice Awards Ulubiona aktorka w filmie dramatycznym I że cię nie opuszczę Nominacja [169]
2012 Teen Choice Awards Ulubiona aktorka w filmie romantycznym I że cię nie opuszczę Nominacja [170]
2012 Teen Choice Awards Ulubiony pocałunek (wraz z Channingiem Tatumem) I że cię nie opuszczę Nominacja [170]
2013 People’s Choice Award Ulubiona aktorka dramatyczna I że cię nie opuszczę Nominacja [171]
2013 People’s Choice Award Ulubiona chemia na ekranie (wraz z Channingiem Tatumem) I że cię nie opuszczę Nominacja [171]
2015 Nagroda Akademii Filmowej Najlepsza aktorka drugoplanowa Spotlight Nominacja

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Birth and Death Notices. „The London Free Press”, 1978-12-07. (ang.). 
  2. ↑ Today in history: November 17. MSNBC, 2006-11-17. [dostęp 2011-07-27]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Holly Millea. Next Stop Wonderland. „Elle”. 260, s. 288, kwiecień 2007. (ang.). 
  4. ↑ a b c d e f John Kennedy, Rachel McAdams’ roots are in smalltown Ontario, canada.com, 9 marca 2007 [dostęp 2011-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2007-03-14] (ang.).
  5. ↑ a b c d e Leah Rozen: An Actress on the Brink of a Blockbuster. The New York Times, 2010-10-29. s. 1. [dostęp 2011-07-28]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g h Sally Singer. The Notebook, Part Two. „Vogue”. 8449, s. 90, styczeń 2010. (ang.). 
  7. ↑ a b Sally Singer. The Notebook, Part Two. „Vogue”. 8449, s. 92, styczeń 2010. (ang.). 
  8. ↑ a b c d e f g Rachel McAdams: Biography, People [dostęp 2011-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-28] (ang.).
  9. ↑ James Brady, Rachel McAdams (Canadian film and TV actress), Parade, 3 czerwca 2005 [dostęp 2012-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2006-10-17] (ang.).
  10. ↑ a b c d Vincent Mal: Catch the Red Eye with McAdams. The Virginian-Pilot, 2005-08-19. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  11. ↑ A Peek at Rachel’s Third Grade „Notebook”. TMX.com, 2001-03-14. [dostęp 2011-07-29]. (ang.).
  12. ↑ Indiscreet Charm. „The New York Times Style Magazine”, wrzesień 2008. (ang.). 
  13. ↑ a b Rachel McAdams. People. [dostęp 2011-07-29]. (ang.).
  14. ↑ a b Leah Rozen: An Actress on the Brink of a Blockbuster. 2010-10-29. s. 2. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  15. ↑ Rebecca Murray: Interview with Rachel McAdams. About.com. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  16. ↑ Rachel McAdams. Yahoo! Movies. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  17. ↑ Maureen Ryan, DVD alert: Enjoy the delightful (and moving) backstage antics of „Slings & Arrows”, Chicago Tribune, 5 lutego 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-02-08] (ang.).
  18. ↑ a b c Judy Bachrach. The Girl On Top. „Allure”, s. 189, listopad 2005. (ang.). 
  19. ↑ a b c d Tom Shone. The Romantic. „Elle”. 310, s. 221, czerwiec 2011. (ang.). 
  20. ↑ Mean Girls. Box Office Mojo. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  21. ↑ Caroline Westbrook, Mean Girls, Empire, 6 października 2004 [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] (ang.).
  22. ↑ Kevin N. Laforest. Mean Girls. „Montreal Film Journal”, 2004-04-30. (ang.). 
  23. ↑ Moira Macdonald. ‘Mean Girls’ follows catty cliques who roam high-school hallways. „The Seattle Times”, 2004-04-30. (ang.). 
  24. ↑ Jeff Otto: Mean Girls. IGN, 2004-04-29. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  25. ↑ Mick LaSalle. It’s yet another high school comedy, but ‘Mean Girls’ has a talented cast and a wickedly intelligent script. „San Francisco Chronicle”, 2004-04-30. (ang.). 
  26. ↑ Mike Clark. Scathing ‘Mean Girls’ does its job nicely. „USA Today”, 2004-04-29. (ang.). 
  27. ↑ Susan Wloszczyna. Hot off ‘The Notebook’. „USA Today”, 2004-06-24. (ang.). 
  28. ↑ Stephen Holden. The Notebook (2004): When Love Is Madness And Life a Straitjacket. „The New York Times”, 2004-06-25. (ang.). 
  29. ↑ a b McAdams Hopes to Take „Red Eye” to Stardom, Fox News, 20 sierpnia 2005 [dostęp 2011-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-05] (ang.).
  30. ↑ The Notebook (2004). The Rotten Tomatoes. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  31. ↑ Paul Byrne, Interview with Rachel McAdams – Star of Morning Glory, Sherlock Holmes 2 & The Vow, movies.ie, 17 stycznia 2011 [dostęp 2011-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-22] (ang.).
  32. ↑ a b Tom Shone. The Romantic. „Elle”. 310, s. 222, czerwiec 2011. (ang.). 
  33. ↑ Wedding Crashers. Box Office Mojo. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  34. ↑ Manohla Dargis: Dudes Toasting the Newlyweds (and Their Bodacious Guests). The New York Times, 2005-06-15. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  35. ↑ Red Eye (2005). Rotten Tomatoes. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  36. ↑ Robert Koehler, Red Eye, Variety, 14 sierpnia 2005 [dostęp 2011-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-19] (ang.).
  37. ↑ Red Eye. RobertEbert.com, 2005-08-19. [dostęp 2011-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-13)]. (ang.).
  38. ↑ a b c Judy Bachrach. The Girl On Top. „Allure”. 08429, s. 192, listopad 2005. (ang.). 
  39. ↑ a b c d e f g Jeremy Medina: Can ‘Time Traveler’s Wife’ reestablish Rachel McAdams as Hollywood’s ‘it’ girl?. Entertainment Weekly, 2009-06-15. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  40. ↑ Manohla Dargis: Time to Drop the Cellphone and Pick Up a Casserole. The New York Times, 2005-12-16. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  41. ↑ Justin Chang, The Family Stone, Variety, 12 grudnia 2005 [dostęp 2011-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-19] (ang.).
  42. ↑ Tom Ford’s Indecent Proposal. Radar, 2008-01-30. [dostęp 2015-03-07]. (ang.).
  43. ↑ Caleb Stink: Keira Knightley Downplays Her Nude Shoot With McAdams. Cinema Blend, 2006-07-15. [dostęp 2011-08-04]. (ang.).
  44. ↑ The Notebook – Nervous Mcadams Backed Out Of Naked Vanity Fair Shoot. Contact Music, 2006-02-08. [dostęp 2011-08-04]. (ang.).
  45. ↑ Where Her Heart Is. „The Globe And Mail”, 2008-03-18. [zarchiwizowane z adresu 2012-04-07]. (ang.). 
  46. ↑ a b Rachel McAdams Interview – „Married Life”, Collider, 6 marca 2008 [dostęp 2011-08-07] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-12] (ang.).
  47. ↑ a b Britons up for ‘new star’ award. BBC News, 2006-01-10. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  48. ↑ Rachel McAdams: 2006. InStyle. s. 6. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).
  49. ↑ Peter Howell: ‘Married Life’: Marriage of inconvenience. Toronto Star, 2008-03-28. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).
  50. ↑ 2008 Toronto International Film Festival – „The Lucky One” – Premiere. Life, 2008-09-10. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).
  51. ↑ The Lucky Ones. Box Office Mojo. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).
  52. ↑ Kyle Smith: Taking a Chance. New York Post, 2009-03-01. [dostęp 2015-03-07]. (ang.).
  53. ↑ Kyle Smith: Comedy Is Casualty In Mockery of Soldiers. New York Post, 2008-09-26. [dostęp 2011-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-26)]. (ang.).
  54. ↑ Sukhdev Sandhu: State of Play: review. The Daily Telegraph, 2009-04-23. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).
  55. ↑ Stephanie Zacharek, State of Play, Salon.com, 17 kwietnia 2009 [dostęp 2011-08-07] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-17] (ang.).
  56. ↑ Julie Bykowicz. Fashion in ‘State of Play’ nabs reporter’s style, head to boot. „The Baltimore Sun”, 2009-04-17. (ang.). 
  57. ↑ Michael Fleming, Dave McNary, New Line finds its cast on „Time”, Variety, 17 kwietnia 2007 [dostęp 2011-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2010-07-27] (ang.).
  58. ↑ Larry Carrol: Rachel McAdams Left Bookish By ‘The Time Traveler’s Wife’. MTV, 2008-09-29. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  59. ↑ a b Rachel McAdams. The-Numbers.com. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  60. ↑ Kathleen Murphy: The Time Traveler’s Wife: Critics’ Reviews. MSN, 2009-08-21. [dostęp 2011-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-18)]. (ang.).
  61. ↑ Shaula Clark: Review: The Time Traveler’s Wife. The Boston Phoenix, 2009-08-19. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  62. ↑ Jeanne Wolf: Rachel McAdams: Nudity Shouldn’t Be A Big Deal. Parade, 2009-08-11. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  63. ↑ Sherlock Holmes Interview. Tribune Canada. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  64. ↑ Lisa Kennedy: Movie review: Muscular „Sherlock” a Victorian bromance, with fights. Denver Post, 2009-09-25. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  65. ↑ Charlotte Duck, Rachel McAdams Interview, Glamour, 20 stycznia 2011 [dostęp 2011-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-21] (ang.).
  66. ↑ Morning Glory, Box Office Mojo [dostęp 2011-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-28] (ang.).
  67. ↑ Movie review: ‘Morning Glory’. Los Angeles Times, 2010-11-10. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  68. ↑ Rebecca Leffler: Woody Allen’s ‘Midnight in Paris’ to Open Cannes Film Festival. The Hollywood Reporter, 2011-02-02. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  69. ↑ Christina Radish: Rachel McAdams Talks Midnight In Paris, Sherlock Holmes 2, and Working for Terrence Malick. Collider, 2011-05-16. [dostęp 2011-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-19)]. (ang.).
  70. ↑ Roger Moore, Movie Review: Midnight in Paris, Orlando Sentinel, 1 czerwca 2011 [dostęp 2011-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-04] (ang.).
  71. ↑ Lou Lumenick: French goodie from Woody. New York Post, 2011-05-19. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  72. ↑ Pamela McClintock: ‘Midnight in Paris’ Becomes Woody Allen’s Top Film of All Time in North America. The Hollywood Reporter, 2011-07-16. [dostęp 2014-04-29]. (ang.).
  73. ↑ ‘Midnight In Paris’ Top Grossing Indie Film Of 2011; Paramount Leads Majors At The Box Office | The Playlist. Blogs.indiewire.com. [dostęp 2014-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-23)]. (ang.).
  74. ↑ Midnight in Paris (2011). Box Office Mojo. [dostęp 2014-04-29]. (ang.).
  75. ↑ Rebecca Murray, 2012 Screen Actors Guild Nominees and Winners, About.com [dostęp 2014-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-12] (ang.).
  76. ↑ Oscars 2012: Complete Winners List. The Hollywood Reporter, 2014-04-29. [dostęp 2012-03-17]. (ang.).
  77. ↑ Mandi Bierly: Rachel McAdams cameo confirmed for ‘Sherlock Holmes’ sequel. [w:] Entertainment Weekly [on-line]. 2011-02-04. [dostęp 2014-04-29]. (ang.).
  78. ↑ a b IAR EXCLUSIVE INTERVIEW: Producers Joel Silver and Susan Downey talk 'Sherlock Holmes: A Game of Shadows’. iamROGUE.com, 2011-12-14. [dostęp 2014-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)]. (ang.).
  79. ↑ Joe Morgenstern: Mission: Impossible – Ghost Protocol | Carnage | Sherlock Holmes: A Game of Shadows | Stylish Spectacle Makes This ‘Mission’ Possible | Film Reviews by Joe Morgenstern – WSJ.com. Online.wsj.com, 2011-12-16. [dostęp 2014-04-30].
  80. ↑ Scott Mendelson: Review: Sherlock Holmes: A Game of Shadows. Huffingtonpost.com, 2011-12-09. [dostęp 2014-04-30].
  81. ↑ Sherlock Holmes: A Game of Shadows (2011). Box Office Mojo. [dostęp 2014-04-30].
  82. ↑ Rachel McAdams film „The Vow” shoots in Toronto, CBC News, 3 września 2010 [dostęp 2011-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-14] (ang.).
  83. ↑ Rachel McAdams film The Vow shoots in Toronto. [w:] CBC News [on-line]. Canadian Broadcasting Company, 2010-09-03. [dostęp 2014-04-30].
  84. ↑ a b A.O. Scott: ‘The Vow,' With Rachel McAdams and Channing Tatum. [w:] The New York Times [on-line]. 2012-02-09. [dostęp 2014-04-30].
  85. ↑ Review: She’s got amnesia in ‘The Vow’. Newsday.com, 2012-02-08. [dostęp 2014-04-30].
  86. ↑ Betsy Sharkey: Movie review: ‘The Vow’. [w:] Los Angeles Times [on-line]. 2012-02-10. [dostęp 2014-04-30].
  87. ↑ Mary Pols: The Vow: How Many More Movie Romances Does Rachel McAdams Have In Her?. [w:] Time [on-line]. 2012-02-10. [dostęp 2014-04-30].
  88. ↑ D. Zhea, Rachel McAdams’ Biggest Hit: THE VOW, Alt Film Guide, 4 marca 2012 [dostęp 2012-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-12] (ang.).
  89. ↑ The Vow (2012). Box Office Mojo. [dostęp 2014-04-30].
  90. ↑ Scott Ross: A First Look at Affleck & McAdams in Terrence Malick’s Other Film. NBC, 2011-02-25. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  91. ↑ Rachel McAdams torn between two directors –. Usatoday.com, 2012-02-05. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).
  92. ↑ Venice Review: Terrence Malick’s ‘To The Wonder’ Is A Raw & Heartfelt Film Of Loss And Longing | The Playlist. Blogs.indiewire.com. [dostęp 2014-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-07)]. (ang.).
  93. ↑ Robbie Collin: Venice Film Festival 2012: To The Wonder, review. [w:] Londyn [on-line]. The Telegraph, 2012-09-03. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).
  94. ↑ Justin Chang, Venice Film Festival Review – „To the Wonder”, Variety, 2 września 2012 [dostęp 2014-05-03] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-28] (ang.).
  95. ↑ To The Wonder. Box Office Mojo. [dostęp 2014-05-03]. (ang.).
  96. ↑ Nancy Tartaglione: Brian De Palma Has ‘Passion’ For Rachel McAdams And Noomi Rapace –. Deadline.com. [dostęp 2014-05-03]. (ang.).
  97. ↑ Justin Chang: Review: „Passion”. Variety, 2012-09-07. [dostęp 2014-05-03]. (ang.).
  98. ↑ A.O. Scott: Glass Ceilings Can Be Cutting. The New York Times, 2013-08-29. [dostęp 2014-05-03]. (ang.).
  99. ↑ Robert Abele: Review: ‘Passion’? It’s not visible in Brian De Palma’s directing. Los Angeles Times, 2013-08-30. [dostęp 2014-05-03]. (ang.).
  100. ↑ a b Borys Kit: Rachel McAdams to Star in Working Title’s ‘About Time’ (Exclusive). The Hollywood Reporter, 2012-05-10. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).
  101. ↑ James White, New Pic of „About Time”: Richard Curts’ new time-warping comedy, Empire, 27 stycznia 2013 [dostęp 2014-05-03] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-02] (ang.).
  102. ↑ Film4 Summer Screen: „About Time”, Channel Four [dostęp 2014-05-03] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-10] (ang.).
  103. ↑ Leslie Felperin: Film Review: ‘About Time’. Variety, 2013-08-08. [dostęp 2014-05-03]. (ang.).
  104. ↑ Christopher Tookey: Richard Curtis back on form at last with a rom-com full of warmth, wit and likeability. [w:] Londyn [on-line]. Daily Mail, 2013-08-10. [dostęp 2014-05-03]. (ang.).
  105. ↑ Justin Chang: Sundance Film Review: ‘A Most Wanted Man’. Variety, 2014-01-19. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  106. ↑ Kevin Jagernauth: It’s ‘About Time’ For Rachel McAdams & Richard Curtis; Actress Lines Up Anton Corbijn’s 'A Most Wanted Man’ | The Playlist. Blogs.indiewire.com, 2012-05-10. [dostęp 2014-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-13)]. (ang.).
  107. ↑ Mike Fleming Jr: Lionsgate Acquires ‘A Most Wanted Man’; John Le Carre Adaptation Stars Philip Seymour Hoffman And Rachel McAdams. Deadline.com, 2013-07-31. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  108. ↑ Zach Dionne: Lots of A-Listers You Love Will Voice The Little Prince Movie. Vulture.com, 2013-06-05. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  109. ↑ Jeff Sneider: Rachel McAdams, Lilah Fitzgerald Join James Franco in Drama 'Every Thing Will Be Fine’. The Wrap, 2013-08-20. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  110. ↑ Justin Chang: 6 Silver Linings to the Oscar Nominations: From ‘Mad Max’ to Charlotte Rampling. Variety, 2015-05-31. [dostęp 2016-01-14]. (ang.).
  111. ↑ Dave McNary: ‘Aloha’ Sinks Under Wave of Harsh Reviews With $10 Million. Variety, 2015-05-31. [dostęp 2018-09-15]. (ang.).
  112. ↑ Lynn Hirschberg, Woody’s Women, W Magazine, czerwiec 2011 [dostęp 2011-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-08] (ang.).
  113. ↑ Tom O’Neil: Oscar buzz for Rachel McAdams -- or just Golden Globes?. Los Angeles Times, 2010-11-02. [dostęp 2011-08-03]. (ang.).
  114. ↑ Missy Schwartz: ‘Time Traveler’s Wife’: Welcome back, Rachel McAdams?. Entertainment Weekly, 2009-08-15. [dostęp 2011-08-03]. (ang.).
  115. ↑ Owen Wilson. Rachel McAdams. „Interview”. XXXV, s. 54, lipiec 2005. (ang.). 
  116. ↑ Jim Edwards, Why Advertisers Are Obsessed With Sandra Bullock, Business Insider, 6 maja 2011 [dostęp 2011-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-14] (ang.).
  117. ↑ Rachel McAdams. Maxim. [dostęp 2011-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-17)]. (ang.).
  118. ↑ 2005 Hot 100. Maxim, 2005-05-01. [dostęp 2011-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-05)]. (ang.).
  119. ↑ The 2006 Hot 100 List. Maxim, 2006-05-04. [dostęp 2011-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-07)]. (ang.).
  120. ↑ Top 99 Women 2011 Edition. AskMen. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  121. ↑ Rachel McAdams ordered to 'stop making stupid movies’ by US immigration official. Daily Mail, 2010-11-01. [dostęp 2012-02-05]. (ang.).
  122. ↑ Liz Berman: Rachel McAdams: I Just Heard About Twitter. People, 2009-03-30. [dostęp 2011-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-19)]. (ang.).
  123. ↑ a b Mark Ellwood: Rachel McAdams: A headliner sees the other side of news coverage in ‘State of Play’. nydailynews.com, 2009-04-11. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  124. ↑ Sierra Marquina, Rachel McAdams Doesn’t Own a Car, So How Does She Get Around? – See more at: ..., RyanSeacrest.com, 30 października 2013 [dostęp 2014-05-11] (ang.).
  125. ↑ Holly Millea. Next Stop Wonderland. „Elle”. 260, s. 327, kwiecień 2007. (ang.). 
  126. ↑ Kate Kelly, Playing Harder to Get, The Wall Street Journal, 18 sierpnia 2006 [dostęp 2014-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-15] (ang.).
  127. ↑ Just how special is this pair?, Canada.com, 8 grudnia 2005 [dostęp 2014-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-26] (ang.).
  128. ↑ The Trouble With Tresses, National Post [dostęp 2014-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-08] (ang.).
  129. ↑ Nicole Santa Cruz: Gulf oil spill: Hair boom effort is cut short – latimes.com. Latimesblogs.latimes.com, 2010-05-21. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  130. ↑ Marq’s Ish #70: A Day Without Immigrants, Marqsish.com, 2 maja 2006 [dostęp 2014-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-10] (ang.).
  131. ↑ Lloyd Alter: MSN & Treehugger Present Green Theatre: A Live Earth Video Contest. TreeHugger, 2007-06-05. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  132. ↑ Cassandra Szklarski: Celebrities issue emotional pleas for Haiti. Winnipeg Free Press, 2010-01-23. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  133. ↑ a b Sarah Liss, Greig Dymond, Courtney Shea, Katie Underwood: The 1st annual Menschies!. The Grid TO, 2011-12-23. [dostęp 2014-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-05)]. (ang.).
  134. ↑ Jennifer Bain: Chefs, farmers unite for Foodstock. [w:] Toronto [on-line]. thestar.com, 2011-09-17. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  135. ↑ Bill Tremblay: Rachel McAdams, Toronto, promote Food and Water First. Orangeville.com, 2013-10-23. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  136. ↑ Scott Kitching, Hollywood Star Helps Habitat For Humanity, BlackburnNews.com, 30 sierpnia 2013 [dostęp 2014-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-08] (ang.).
  137. ↑ Take me to the river. Informacje. Ofacebook.com, 2013-10-23. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  138. ↑ Television. Take me to the river, Spiral Entertainment [dostęp 2014-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-13] (ang.).
  139. ↑ Alex Pappademas. The Loner. „GQ”, 2007-10-19. (ang.). 
  140. ↑ Marla Lehner: Ryan Gosling Consoled Fans After Rachel McAdams Split. People, 2007-10-17. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  141. ↑ Jeffrey Slonim: Michael Sheen & Rachel McAdams Confirm They Are Dating. People, 2011-05-11. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  142. ↑ Lainey Lui: Rachel McAdams and Michael Sheen still going strong. [w:] Toronto [on-line]. The Globe and Mail, 2012-09-12. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  143. ↑ Andrea Billups: Rachel McAdams and Michael Sheen Split. People.com, 2013-02-27. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  144. ↑ 7 Things to Know About Rachel McAdams’ Boyfriend Jamie Linden, „E! Online”, 2018 [dostęp 2018-07-14] (ang.).
  145. ↑ Rachel McAdams urodziła! Znamy płeć pierwszego dziecka Rachel McAdams [dostęp 2018-07-14].
  146. ↑ Alexia Fernández, Rachel McAdams Says She Has No Regrets About Waiting for Motherhood: ‘It’s Just How It Happened’, people.com, 27 listopada 2018 [dostęp 2021-01-04].
  147. ↑ Rachel McAdams. Moviefone. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  148. ↑ a b c d e Teen Choice Awards: Awards for 2004. Internet Movie Database. [dostęp 2011-08-10]. (ang.).
  149. ↑ Gemini Awards: Awards for 2004. Internet Movie Database. [dostęp 2011-08-10]. (ang.).
  150. ↑ a b c Ben Cosgrove: Vicious Teens And Happy Drunk Lead 2005 MTV Movie Awards Nominees. MTV, 2005-04-05. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  151. ↑ a b MTV Movie Awards. MTV. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  152. ↑ Jeremy Kay: ShoWest awards watch: Rachel McAdams. Screen Daily, 2005-03-11. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  153. ↑ a b c d Corey Moss: 'Napoleon Dynamite,' Kelly Clarkson Win Big At Teen Choice Awards. MTV, 2005-08-16. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  154. ↑ Teen Choice Awards: Awards for 2005. Internet Movie Database. [dostęp 2011-08-10]. (ang.).
  155. ↑ 2005 10th Annual SATELLITE™ Awards. International Press Academy. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  156. ↑ Hollywood Film Festival: Awards for 2005. Internet Movie Database. [dostęp 2011-08-10]. (ang.).
  157. ↑ Larry Carroll: Alba, Carell, 'Crashers,' ‘Virgin’ Big Nominees For MTV Movie Awards. MTV, 2006-04-24. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  158. ↑ SITH Leads Nomination List for 32nd Annual Saturn Awards, Mania.com, 15 lutego 2006 [dostęp 2011-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-22] (ang.).
  159. ↑ Corey Ross: Britney Introduces K-Fed, Nick Lachey Scores ‘Awkward’ Award At Teen Choice 2006. MTV, 2006-08-21. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  160. ↑ a b Teen Choice Awards: Award for 2006. Internet Movie Database. [dostęp 2011-08-10]. (ang.).
  161. ↑ Gemini Awards: Awards for 2006. Internet Movie Database. [dostęp 2011-08-10]. (ang.).
  162. ↑ Michael Speier, ShoWest honors Rachel McAdams, Variety, 24 marca 2009 [dostęp 2011-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-19] (ang.).
  163. ↑ David Lane: 36th Annual Saturn Awards Nominations – Avatar Lands 10, Sherlock Holmes 8, Watchmen 7. Collider, 2010-02-18. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  164. ↑ 2010 Teen Choice Awards Winners List. MTV, 2010-08-09. [dostęp 2011-08-10]. (ang.).
  165. ↑ Linday Soll: Teen Choice Awards 2010: First Round Of Nominees Announced. MTV, 2010-06-14. [dostęp 2011-08-09]. (ang.).
  166. ↑ View Awards by year: 2011. Pressacademy.com. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  167. ↑ The 18th Annual Screen Actors Guild Awards. Sagawards.org. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  168. ↑ 2012 MTV Movie Awards, MTV [dostęp 2014-05-06] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-06] (ang.).
  169. ↑ Philiana Ng: Teen Choice Awards 2012: ‘Vampire Diaries’ Leads Nominations. hollywoodreporter.com, 2012-05-18. [dostęp 2014-05-06]. (ang.).
  170. ↑ a b Philiana Ng: Teen Choice Awards 2012: 'Breaking Dawn,' ‘Snow White’ Lead Second Wave of Nominees. MTV, 2012-06-14. [dostęp 2014-05-06]. (ang.).
  171. ↑ a b Nominees/Winners: 2013. peopleschoice.com. [dostęp 2014-05-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rachel_McAdams&oldid=67515063”