Elīza Tīruma

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elīza Tīruma
Ilustracja
Tīruma w 2018 roku
Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1990
Sigulda

Wzrost

170 cm

Trener

Aivars Kalniņš, Pēteris Cīmanis

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Łotwa
Igrzyska olimpijskie
brąz Soczi 2014 Sztafeta
brąz Pekin 2022 Sztafeta
Mistrzostwa świata
srebro Königssee 2016 sztafeta
brąz Whistler 2013 sztafeta
brąz Soczi 2020 jedynki-sprint
Mistrzostwa Europy
srebro Sigulda 2014 sztafeta
srebro Altenberg 2016 jedynki
srebro Altenberg 2016 sztafeta
srebro Sigulda 2021 sztafeta
brąz Soczi 2015 sztafeta
brąz Königssee 2017 sztafeta
brąz Oberhof 2019 sztafeta

Elīza Tīruma; po mężu Cauce (ur. 21 sierpnia 1990 w Siguldzie) – łotewska saneczkarka, dwukrotna brązowa medalistka igrzysk olimpijskich, trzykrotna medalistka mistrzostw świata, siedmiokrotna medalistka mistrzostw Europy.

Lata młodości[edytuj | edytuj kod]

Tīruma pochodzi ze sportowej rodziny. Ma trzy siostry: Maiję, która również jest saneczkarką i brała udział w igrzyskach olimpijskich w 2002, 2006 i 2010[1], Solvitę, która jest instruktorem jazdy na nartach[2] oraz Martę, która także trenowała saneczkarstwo[3]. W dzieciństwie była członkinią grupy tanecznej "Dzimas", a także trenowała skok wzwyż i skok w dal[2]. Saneczkarstwo uprawia od 2006[4] i od tegoż roku jest członkinią kadry narodowej. Jest absolwentką gimnazjum sportowego w Murjāņi oraz liceum w Krimuldzie[4].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Łotewski znaczek pocztowy z 2014 roku upamiętniający medal olimpijski w sztafecie

W sezonie 2008/2009 zajęła 20. miejsce w klasyfikacji końcowej juniorskiego Pucharu Świata w jedynkach. W sezonie 2009/2010 była 13. w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata juniorów w jedynkach i 39. w Pucharze Świata w tej samej konkurencji. W 2010 uplasowała się na 4. pozycji w sztafecie i 14. w jedynkach na mistrzostwach świata juniorów. W sezonie 2010/2011 zajęła 23. miejsce w klasyfikacji końcowej PŚ, a w sezonie 2011/2012 rywalizację zakończyła na 14. pozycji. W 2012 była 12. w dwójkach na mistrzostwach świata do lat 23, 6. w sztafecie i 14. w jedynkach na mistrzostwach Europy oraz 24. w jedynkach na mistrzostwach świata. W sezonie 2012/2013 uplasowała się na 11. pozycji w klasyfikacji generalnej PŚ w jedynkach. W 2013 zajęła 4. miejsce w sztafecie i 7. w jedynkach na mistrzostwach Europy, a także była 3. w sztafecie i 10. w jedynkach na mistrzostwach świata.

W 2014 została srebrną medalistką mistrzostw Europy w sztafecie[5], a także była 7. w jedynkach[6]. W tym samym roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w jedynkach i sztafecie. W pierwszej konkurencji zajęła 12. miejsce z czasem 3:23,071 s[7][8], a w drugiej wywalczyła brązowy medal[9][10] z czasem 2:47,295 s[11], stając się w ten sposób pierwszą kobietą, która zdobyła medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Łotwy po odzyskaniu niepodległości przez ten kraj[12]. Na mistrzostwach Europy w 2015 zdobyła brązowy medal w sztafecie[13][14] oraz zajęła 9. miejsce w jedynkach kobiet[15][16]. W 2016 wywalczyła wicemistrzostwo świata w sztafecie[17], a także zajęła 5. miejsce w jedynkach[18]. Ponadto została wicemistrzynią Europy w jedynkach[19][20] i sztafecie[21][22]. W 2017 roku zdobyła brązowy medal mistrzostw Europy w sztafecie[23], a także zajęła 6. miejsce w jedynkach[24].

W zawodach Pucharu Świata Estonka 17 razy stawała na podium w tym 2 razy zwyciężała (raz w konkurencji jedynek i raz w rywalizacji sztafet).

Po sezonie 2021/2022 zakończyła sportową karierę[25].

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Zamężna z koszykarzem Robertsem Caucisem[26], którego poślubiła w 2015[27]. Para rozwiodła się w 2020 roku, a Elīza powróciła do nazwiska panieńskiego.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Jedynki Drużyna mieszana
2014 Soczi 12. 3.
2018 Pjongczang 16. -
2022 Pekin 8. 3.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Jedynki Jedynki-sprint Drużyna mieszana
2012 Altenberg 24. nie rozgrywano -
2013 Whistler 10. nie rozgrywano 3.
2015 Sigulda 13. nie rozgrywano 7.
2016 Königssee 5. 8. 2.
2017 Igls dnf 13. -
2019 Winterberg 11. 9. -
2020 Soczi 14. 3. -
2021 Königssee 9. 17. -

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Jedynki Drużyna mieszana
2012 Paramonowo 14. 6.
2013 Oberhof 7. 4.
2014 Sigulda 7. 2.
2015 Soczi 9. 3.
2016 Altenberg 2. 2.
2017 Königssee 6. 3.
2018 Sigulda 7. -
2019 Oberhof 11. 3.
2020 Lillehammer 10. -
2021 Sigulda 6. 2.
2022 Sankt Moritz 6. -

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2009/2010 39.
2010/2011 23.
2011/2012 14.
2012/2013 11.
2013/2014 15.
2014/2015 7.
2015/2016 7.
2016/2017 11.
2017/2018 13.
2018/2019 8.
2019/2020 9.
2020/2021 6.
2021/2022 5.

Zbiorcze zestawienie podium w zawodach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Lokata Jedynki Jedynki – sprint Sztafeta mieszana Razem
1. miejsce 1 0 1 2
2. miejsce 1 0 6 7
3. miejsce 2 0 6 8
Razem 4 0 13 17

Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata - indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Miejsce Konkurencja Lokata
1. 14.02.2016 Altenberg Niemcy jedynki 2
2. 25.01.2020 Sigulda Łotwa jedynki 3
3. 22.02.2020 Winterberg Niemcy jedynki 1
4. 19.12.2020 Winterberg Niemcy jedynki 3

Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata - drużynowo[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Miejsce Konkurencja Lokata
1. 01.03.2015 Soczi Rosja sztafeta mieszana 3
2. 29.11.2015 Igls Austria sztafeta mieszana 2
3. 05.12.2015 Lake Placid Stany Zjednoczone sztafeta mieszana 2
4. 10.01.2016 Sigulda Łotwa sztafeta mieszana 2
5. 14.02.2016 Altenberg Niemcy sztafeta mieszana 3
6. 15.01.2017 Sigulda Łotwa sztafeta mieszana 3
7. 05.02.2017 Oberhof Niemcy sztafeta mieszana 3
8. 26.02.2017 Altenberg Niemcy sztafeta mieszana 2
9. 14.01.2018 Oberhof Niemcy sztafeta mieszana 2
10. 10.02.2019 Oberhof Niemcy sztafeta mieszana 3
11. 23.02.2020 Winterberg Niemcy sztafeta mieszana 3
12. 10.01.2021 Sigulda Łotwa sztafeta mieszana 2
13. 02.02.2022 Winterberg Niemcy sztafeta mieszana 1

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Maija Tīruma. sports-reference.com. [dostęp 2014-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  2. ↑ a b Aivars Pastalnieks. Spridzeklis Elīza. „Klubs”. 2/2012 (206), s. 65-68, 2012-02. ISSN 1407-1649. (łot.). 
  3. ↑ Sportistes Elīzas Tīrumas 7 enerģijas avoti. kasjauns.lv, 2013-06-29. [dostęp 2014-06-06]. (łot.).
  4. ↑ a b Armands Sametis. Tūkstošdaļu mednieces. „SestDiena”, s. 40-43, 2014-01-03. (łot.). 
  5. ↑ Gundars Galkins: Stafetes komanda Siguldā iegūst sudraba medaļas Eiropas čempionātā. lsm.lv, 2014-01-26. [dostęp 2014-06-06]. (łot.).
  6. ↑ Tīrumai septītā vieta Siguldā notikušajā Eiropas čempionātā. tvnet.lv, 2014-01-25. [dostęp 2014-06-06]. (łot.).
  7. ↑ Jānis Rubulis, Andris Vētra: Geizenbergerei zelts kamaniņās, Tīrumai 12. vieta, Zirne 18.. sportacentrs.com, 2014-02-11. [dostęp 2014-06-06]. (łot.).
  8. ↑ Luge at the 2014 Sochi Winter Games: Women's Singles. sports-reference.com. [dostęp 2014-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-06)]. (ang.).
  9. ↑ Mūsējiem vēl viena bronza!. tvnet.lv, 2014-02-13. [dostęp 2014-06-06]. (łot.).
  10. ↑ Otrā medaļa! Latvijas kamaniņu braucēji izcīna bronzu stafetē. kasjauns.lv, 2014-02-13. [dostęp 2014-06-06]. (łot.).
  11. ↑ Luge at the 2014 Sochi Winter Games: Mixed Team Relay. sports-reference.com. [dostęp 2014-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-06)]. (ang.).
  12. ↑ Elīza Tīruma - pirmā Latvijas sieviete, Ziemas OS medaļniece pēc neatkarības atjaunošanas!. sportacentrs.com, 2014-02-13. [dostęp 2014-06-06]. (łot.).
  13. ↑ Latvijas kamaniņu braucēji izcīna bronzas medaļas Eiropas čempionātā komandu stafetē. focus.lv, 2015-03-01. [dostęp 2015-03-15]. (łot.).
  14. ↑ Jānis Rubulis: Kamaniņu stafetes komanda izcīna Eiropas čempionāta bronzu. sportacentrs.com, 2015-03-01. [dostęp 2015-03-15]. (łot.).
  15. ↑ Elīza Tīruma izcīna 9.vietu 46.FIL Eiropas čempionātā. kamanas.lv, 2015-02-28. [dostęp 2015-03-15]. (łot.).
  16. ↑ Gatis Druvietis: Tīrumai 9. vieta Eiropas čempionātā, Zirne četrpadsmitā. sportacentrs.com, 2015-02-28. [dostęp 2015-03-15]. (łot.).
  17. ↑ Jānis Freimanis: Latvijai sudrabs stafetē pasaules čempionātā kamaniņu sportā. sportacentrs.com, 2016-01-31. [dostęp 2018-02-04]. (łot.).
  18. ↑ Kamaniņu braucēja Cauce gūst piekto vietu pasaules čempionātā. delfi.lv, 2016-01-30. [dostęp 2018-02-04]. (łot.).
  19. ↑ Tatjana Hüfner completes title collection with European Championship gold. fil-luge.org, 2016-02-14. [dostęp 2018-02-04]. (ang.).
  20. ↑ Kamaniņu braucēja Cauce izcīna Eiropas sudrabu. tvnet.lv, 2016-02-14. [dostęp 2018-02-04]. (łot.).
  21. ↑ German quartet wins in Altenberg to secure overall victory. fil-luge.org, 2016-02-14. [dostęp 2018-02-04]. (ang.).
  22. ↑ 47th FIL European Championships – Altenberg (GER), ECH Relay Result. fil-luge.org, 2016-02-14. [dostęp 2018-02-04]. (ang.).
  23. ↑ Jānis Bendziks: Latvijas kamaniņu braucēju izlase Eiropas čempionāta stafetē izcīna bronzas medaļas. delfi.lv, 2017-01-06. [dostęp 2018-02-04]. (łot.).
  24. ↑ Jānis Bendziks: Cauce Eiropas čempionātā izcīna sesto vietu; otro braucienu atceļ. delfi.lv, 2017-01-05. [dostęp 2018-02-04]. (łot.).
  25. ↑ Saneczkarstwo: najwyższy czas na rozpoczęcie nowego sezonu!. sport.poinformowani.pl. [dostęp 2022-12-06]. (pol.).
  26. ↑ Māsas Tīrumas. latvijassports.lv. [dostęp 2016-01-05]. (łot.).
  27. ↑ Apprecējusies olimpiskā medaļniece kamaniņu sportā Elīza Tīruma. delfi.lv, 2015-05-25. [dostęp 2016-01-05]. (łot.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elīza_Tīruma&oldid=68939473”