Przejdź do zawartości

Erwin Mehlem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erwin Kazimierz de Mehlem
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1878
Lwów

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1938
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Obóz Szkolny Artylerii

Stanowiska

komendant obozu szkolnego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Erwin Kazimierz de Mehlem[a] (ur. 18 stycznia 1878 we Lwowie, zm. 21 listopada 1938 tamże) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1895 ukończył szkołę realną we Lwowie, a cztery lata później Techniczną Akademię Wojskową (Oddział Artylerii) w Wiedniu[3]. Od 1899 podporucznik i oficer zawodowy artylerii cesarskiej i królewskiej Armii. W 1914 awansował na kapitana. W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim, rumuńskim i włoskim, jako dowódca baterii, dywizjonu i Pułku Artylerii Konnej Nr 6 K. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1918[3][1].

Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora i przydzielony do Dowództwa Artylerii WP w Krakowie[4]. 25 stycznia 1919 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy 1 pułku artylerii ciężkiej[5]. Do maja 1920 był kolejno dowódcą Stacji Zbornej i Uzupełnień Formacji Artylerii w Krakowie, szefem Wydziału Artylerii Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków”, sztabowym oficerem inspekcyjnym artylerii Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”[3]. Na froncie bolszewickim: maj 1920 - październik 1921 dowódca 14 pułku artylerii polowej wielkopolskiej i w zastępstwie dowódca XIV Brygady Artylerii[6]. 12 marca 1921 został mianowany dowódcą XV Brygady Artylerii[7]. Wyróżnił się w walkach nad Berezyną i podczas ofensywy znad Wieprza. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[8].

W październiku 1921, po likwidacji XV Brygady Artylerii, objął dowództwo 7 pułku artylerii ciężkiej[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 15. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. W lipcu 1922 został szefem Artylerii i Służby Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[6]. Pełniąc służbę w garnizonie Przemyśl pozostawał oficerem nadetatowym 7 pułku artylerii ciężkiej, a następnie 10 dywizjonu artylerii konnej[10].

Z dniem 20 listopada 1924 został mianowany komendantem Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu[11]. Na tym stanowisku 1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 24. lokatą w korpusie generałów[12][13].

W sierpniu 1926 został przeniesiony na stanowisko szefa 3 Okręgowego Szefostwa Artylerii w Grodnie[14]. Z dniem 31 maja 1927 został przeniesiony w stan spoczynku[15]. Osiadł we Lwowie, gdzie zmarł. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Łyczakowskim.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako „Erwin Ritter von Mehlem”[1]. Nie należy mylić go z innym oficerem artylerii c. i k. Armii noszącym to samo imię, nazwisko i tytuł, a mianowicie kapitanem przydzielonym do Sztabu Artylerii Erwinem Ritter von Mehlem, którego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 128[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1032, 1245.
  2. Ranglisten 1918 ↓, s. 94, 1037, 1222.
  3. a b c Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 444.
  4. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 9 z 28 stycznia 1919 roku, poz. 329 i 348.
  5. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 11 z 1 lutego 1919 roku, poz. 403.
  6. a b c d e Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 445.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 538.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920 roku, s. 552.
  9. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 185.
  10. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 113, 791, 813.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 21 listopada 1924 roku, s. 686.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
  13. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 119, 1384.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 246.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.
  16. Ranglisten 1918 ↓, s. 1245.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]