Fincke (herb szlachecki)
Fincke (Finke) – herb szlachecki z nobilitacji galicyjskiej. Według odosobnionej opinii Uruskiego jest to odmiana herbu szlacheckiego Ostoja[1]. Nie należy mylić go z herbem Finckensteinów (Ostoja Pruska), który również bywa nazywany Fink (Finck).
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
W polu czerwonym dwa półksiężyce złote barkami ku sobie w słup, nad nimi takaż gwiazda sześciopromienna. W klejnocie pięć piór strusich, na których kotwica złota na opak. Labry czerwone podbite złotem[2].
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany 26 IV 1805 przez cesarza Franciszka II z przydomkiem von Finckenthal, Beniaminowi Fincke, bankierowi z Lublina
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Fink (Fincke, Finke) von Finkenthal.
Podobnego herbu, lecz w błękitnym polu używa pruski ród szlachecki Finck von Finckenstein, którego główna gałąź otrzymała tytuł hrabiów cesarstwa w 1710.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 4. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1907, s. 33.
- ↑ Sławomir Górzyński: Nobilitacje Polaków w Galicji 1772-1918. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 1999, s. 101. ISBN 83-7181-110-1.
| Odmiany hrabiowskie | |
|---|---|
| Odmiany baronowskie | |
| Odmiany | |
| Odmiany niepewne |
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
