Fiodor Pietrow (bolszewik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fiodor Pietrow
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1876
Moskwa

Data i miejsce śmierci

28 maja 1973
Moskwa

Zawód, zajęcie

rewolucjonista, działacz państwowy i partyjny

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Fiodor Nikołajewicz Pietrow (ros. Фёдор Николаевич Петров, ur. 10 lipca?/22 lipca 1876 w Moskwie, zm. 28 maja 1973 tamże) – rosyjski rewolucjonista, radziecki działacz państwowy i partyjny, dwukrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1961 i 1971).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Kijowskiego, w 1894 związał się z ruchem rewolucyjnym. Brał udział w działalności kijowskiego Związku Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej, spotykał się z Leninem. Działał w SDPRR od momentu jej powstania, a w 1902 ukończył studia na Uniwersytecie Kijowskim, pracował jako ordynator w Kijowie, w 1905 brał udział w rewolucji – w powstaniu saperów kijowskiego garnizonu, podczas którego został ranny. Później udał się do Warszawy, gdzie w 1906 został aresztowany i skazany przez sąd wojskowy na katorgę, w latach 1907–1914 był więziony w Twierdzy Szlisselburskiej. W 1915 został zesłany do guberni irkuckiej, gdzie pracował jako lekarz, po rewolucji lutowej został bolszewickim deputowanym do Miejskiej Dumy Irkucka. W listopadzie 1917 uczestniczył w ustanowieniu władzy bolszewickiej w Irkucku, a w grudniu 1917 w stłumieniu powstania junkrów w Irkucku, po obaleniu władzy bolszewików na Syberii latem 1918 podjął działalność partyzancką. W sierpniu 1920 został członkiem Dalbiura (Dalekowschodniego Biura) KC RKP(b), od października do grudnia 1920 był członkiem Zabajkalskiego Obwodowego Biura KC RKP(b), od listopada 1920 ministrem ochrony zdrowia Republiki Dalekowschodniej i jednocześnie szefem Głównego Zarządu Wojskowo-Sanitarnego Armii Ludowo-Rewolucyjnej Republiki Dalekowschodniej, a od kwietnia 1920 zastępcą przewodniczącego Rady Ministrów tej republiki. W latach 1922–1928 pracował w Ludowym Komisariacie Oświaty RFSRR/ZSRR, następnie w latach 1927–1941 był zastępcą redaktora naczelnego pierwszego wydania "Wielkiej Encyklopedii Radzieckiej", w latach 1941–1949 dyrektorem Państwowego Instytutu "Radziecka Encyklopedia", a w latach 1959–1973 członkiem Rady Naukowo-Redakcyjnej Wydawnictwa "Radziecka Encyklopedia", poza tym był członkiem kolegium redakcyjnego "Historii KPZR". Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]