Frederic Forrest

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frederic Forrest
Ilustracja
Frederic Forrest (1993)
Imię i nazwisko

Frederic Fenimore Forrest

Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1936
Waxahachie

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 2023
Santa Monica

Zawód

aktor

Współmałżonek

Nancy Ann Whittaker
(1960–1963; rozwód)
Marilu Henner
(1980–1983; rozwód)
Nina Dean
(1985–; rozwód)

Lata aktywności

1966–2006

Frederic Fenimore Forrest Jr., bardziej znany jako Frederic Forrest (ur. 23 grudnia 1936 w Waxahachie, zm. 23 czerwca 2023 w Santa Monica[1]) – amerykański aktor.

Laureat Złotego Globu dla najbardziej obiecującego nowicjusza za rolę Toma Blacka Bulla w westernie Kiedy legendy umierają (1963)[2], nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego i Złotego Globu za rolę Hustona Dyera w dramacie muzycznym Róża (1979)[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i wychowywał w Waxahachie w Teksasie jako syn Virginii Allie (z domu McSpadden), nauczycielki, Frederica Fenimore’a Forresta[4], który prowadził firmę szklarniową[5]. Miał młodszą siostrę Ginger[5]. Wakacje w dzieciństwie spędzał na zbieraniu bawełny i prasowaniu siana. Uczęszczał do Waxahachie High School, gdzie uprawiał cztery dyscypliny sportowe i został wybrany najprzystojniejszym chłopcem w klasie maturalnej[5]. Naukę kontynuował na University of Oklahoma. Służył w United States Army[5]. Zaczął pracować w lokalnej grupie teatralnej w Teksasie[6]. W 1960 ukończył Texas Christian University[7] na wydziale radiowym, telewizyjnym i teatralnym[5]. Zainspirowany rolami Jamesa Deana w Buntowniku bez powodu Nicholasa Raya, Na Wschodzie Edenu Elii Kazana i Olbrzymie George’a Stevensa, Forrest wyjechał do Nowego Jorku, gdzie uczył się aktorstwa w Actors Studio Stanforda Meisnera i u Lee Strasberga[8].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1966 zadebiutował na scenie off-Broadwayu w antywojennym musicalu Viet Rock[5] z eksperymentalnym zespołem teatralnym La MaMa Experimental Theatre Club, z którym grał potem jeszcze w spektaklach: Futz (1968) o rolniku, który zakochuje się w swojej świni, Massachusetts Trust (1968) i Tom Paine (1968)[9]. Po gościnnym udziale w jednym z odcinków opery mydlanej ABC Cienie o zmroku (Dark Shadows, 1967), zagrał postać młodego boksera Johnny’ego Longo, rozdartego między dwiema kobietami, w dramacie Brudna piątka (The Filthy Five, 1968). Pojawił się potem w komedii Futz! (1969) z Sally Kirkland. Kiedy off-broadwayowska produkcja Sylwetka (Silhouettes) w 1970 została przeniesiona do Los Angeles[9], Forrest zdecydował się skorzystać z okazji i poszukać pracy w filmie i telewizji. Musiał jednak utrzymywać się z pieczenia pizzy i prowadzenia ciężarówki z browarem. Zdeterminowany doskonalił swoje rzemiosło na zajęciach w Actors Studio West, gdzie zauważył go producent i reżyser Stuart Millar, który obsadził go w roli młodego Indianina Toma Blacka Bulla w hollywoodzkim westernie Kiedy legendy umierają (When the Legends Die, 1972) u boku Richarda Widmarka, za którą otrzymał nominację do Złotego Globu.

Drugoplanowa rola szofera limuzyny/kochanka głównej bohaterki (granej przez Bette Midler) w melodramacie muzycznym Marka Rydella Róża (The Rose, 1979) przyniosła mu nominację do Oscara, Złotego Globu i Nagrody Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych. Za tę postać i kreację Jaya „Szefa” Hicksa w dramacie wojennym Czas apokalipsy (Apocalypse Now, 1979) w reżyserii Francisa Forda Coppoli zdobył nagrodę National Society of Film Critics.

Był jednym z pierwszych aktorów, którzy podpisali umowę z Zoetrope Studios Francisa Forda Coppoli[10]. U reżysera tego zagrał Marka w filmie kryminalnym Rozmowa (The Conversation, 1974), Hanka w romansie Ten od serca (One from the Heart, 1981) oraz Eddiego Deana w filmie biograficznym Tucker. Konstruktor marzeń (Tucker: The Man and His Dream, 1988) o Prestonie Tuckerze.

Wcielił się potem w rolę powieściopisarza oficera śledczego Dashiella Hammetta w filmie Hammett (1982). Grywał również dużo w telewizji, m.in. jako Gajusz Petroniusz w miniserialu włoskim Rai 1 Quo vadis? (1985), jako detektyw Bob Keppel dramacie biograficznym NBC Rozważny nieznajomy (The Deliberate Stranger, 1986) z Markiem Harmonem, jako kapitan Richard Jenko w serialu Fox Network 21 Jump Street (1987), jako Blue Duck w miniserialu CBS/Hallmark Na południe od Brazos (Lonesome Dove, 1989), Erskine Caldwell w telefilmie TNT Margaret Bourke-White (The Margaret Bourke-White Story, 1989) z Farrah Fawcett, serialu ABC Młodzi jeźdźcy (The Young Riders, 1992) czy filmie Sajgon: Rok Kota (Saigon, Year of the Cat, 1994). Grał role drugoplanowe w filmach: Dwóch Jake’ów (The Two Jakes, 1990), Upadek (Falling Down, 1993) i Odważny (The Brave, 1996).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był trzykrotnie żonaty. 27 marca 1960 zawarł związek małżeński z Nancy Ann Whittaker. 28 września 1963 doszło do rozwodu. 28 września 1980 poślubił aktorkę Marilu Henner, małżeństwo przetrwało trzy lata do 1983[11][12]. W 1985 ożenił się z modelką Niną Dean, u której zdiagnozowano schizofrenię paranoidalną i w 2003 w wieku 41 lat popełniła samobójstwo[13]. Trzecie małżeństwo również zakończyło się rozwodem[14].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 23 czerwca 2023 w swoim domu w Santa Monica w Kalifornii w wieku 86 lat[15].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Filmy TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1974: Larry jako Larry Herman
  • 1975: Promise Him Anything jako Paul Hunter
  • 1978: Ruby i Oswald (Ruby and Oswald) jako Lee Harvey Oswald
  • 1979: Survival of Dana jako pan Davis
  • 1983: Kto pokocha moje dzieci? (Who Will Love My Children?) jako Ivan Fray
  • 1984: Sajgon: Rok Kota (Saigon: Year of the Cat) jako Bob Chesneau
  • 1984: Ściśle tajne (Top Secret!) jako Blaise Dietz
  • 1984: Parada (The Parade) jako Matt Kirby
  • 1984: Calamity Jane jako Wild Bill Hickok
  • 1985: Right to Kill? jako Richard Jahnke Sr.
  • 1988: Zaginiona córeczka (Little Girl Lost) jako Tim Brady
  • 1988: Pod niebem Afryki (Beryl Markham: A Shadow on the Sun) jako Raoul Schumacher
  • 1989: Margaret Bourke-White (The Margaret Bourke-White Story) jako Erskine Caldwell
  • 1992: Obywatel Cohn (Citizen Cohn) jako Dashiell Hammett
  • 1994: Bunt (Against the Wall) jako Weisbad
  • 2002: Na ścieżce wojennej (Path to War) jako Earle Wheeler

Seriale[edytuj | edytuj kod]

  • 1967: Cienie o zmroku (Dark Shadows) jako klient Blue Whale
  • 1979: $weepstake$
  • 1979: Pani Columbo (Mrs. Columbo) jako Martin
  • 1985: Quo vadis? jako Gajusz Petroniusz
  • 1986: American Playhouse jako Pap Finn
  • 1987: 21 Jump Street jako kpt. Richard Jenko
  • 1987: American Playhouse jako Buster McGuire
  • 1989: Na południe od Brazos (Lonesome Dove) jako Blue Duck
  • 1990: Die Kinder jako Lomax
  • 1998: Murphy Brown jako Kenny
  • 1992: Młodzi jeźdźcy (The Young Riders)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bette Midler Mourns 'The Rose' Co-Star Frederic Forrest: 'Lucky to Have Him'. ExtraTV.com. (ang.).
  2. ↑ Frederic Forrest Awards. AllMovie. (ang.).
  3. ↑ Frederic Forrest Biography. „TV Guide”. (ang.).
  4. ↑ Frederic Forrest Biography (1936–2023). Filmreference.com. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f David Parkinson: Remembering Julian Sands and Frederic Forrest. Cinema Paradiso, 2023-06-28. (ang.).
  6. ↑ Ryan Gilbey: Frederic Forrest obituary. „The Guardian”, 2023-06-28. (ang.).
  7. ↑ Harrison Smith: Frederic Forrest, character actor known for Coppola films, dies at 86. „The Washington Post”, 2023-06-26. (ang.).
  8. ↑ Frederic Forrest Biography. AllMovie. (ang.).
  9. ↑ a b Forrest, Frederic 1936–. Encyclopedia.com. (ang.).
  10. ↑ Frederic Forrest. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-06-04]. (ang.).
  11. ↑ Bob Brown: Sometimes Opportunity Knocks More Than Once. ABC News. (ang.).
  12. ↑ Owais Farooqi: Who were Frederic Forrest's wives? 'Apocalypse Now' star was once married to Marilu Henner. Media, Entertainment, Arts, WorldWide, 2023-06-24. (ang.).
  13. ↑ Melissa Jackson: Photo legacy helps mentally ill. BBC, 2004-05-18. (ang.).
  14. ↑ Neil Genzlinger: Frederic Forrest, 86, Dies; Actor Known for ‘Apocalypse Now’ and ‘The Rose’. „The New York Times”, 2023-06-27. (ang.).
  15. ↑ Chris Koseluk: Frederic Forrest, Standout Supporting Player in ‘Apocalypse Now’ and ‘The Rose,’ Dies at 86. „The Hollywood Reporter”, 2023-06-24. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frederic_Forrest&oldid=71125061”