Przejdź do zawartości

Fryderyka Hanowerska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fryderyka Hanowerska
Ilustracja
Fotografia z 1939
ilustracja herbu
podpis
Królowa Grecji
Okres

od 1947
do 1964

Jako żona

Paweł I Grecki

Poprzedniczka

Elżbieta Hohenzollern-Sigmaringen

Następczyni

Anna Maria Grecka

Dane biograficzne
Dynastia

hanowerska

Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1917
Blankenburg (Harz)

Data i miejsce śmierci

6 lutego 1981
Madryt

Ojciec

Ernest August III

Matka

Wiktoria Luiza Pruska

Mąż

Paweł I Grecki

Dzieci

Zofia Glücksburg
Konstantyn II Glücksburg
Irena Glücksburg

Odznaczenia
Order Świętych Olgi i Zofii I Klasy (Grecja) Krzyż Wielki II Klasy Orderu Zasługi RFN Order Królowej Saby (Etiopia)

Fryderyka Luiza Thyra Wiktoria Małgorzata Zofia Olga Cecylia Izabela Krystyna (ur. 18 kwietnia 1917 w Blankenburg (Harz), zm. 6 lutego 1981 w Madrycie) – księżniczka hanowerska, królowa Grecji.

Jej rodzicami byli tytularny król Hanoweru, Ernest August III (praprawnuk Jerzego III, Króla Wielkiej Brytanii i Hanoweru) i księżniczka pruska, Wiktoria Luiza. Dziadkiem Fryderyki był cesarz niemiecki i król Prus - Wilhelm II Hohenzollern.

Księżna Grecji

[edytuj | edytuj kod]

28 września 1937 oficjalnie zaręczyła się z przyszłym królem Grecji - księciem Pawłem. Ich ślub odbył się 9 stycznia 1938, w Atenach. Z tego związku przyszło na świat troje dzieci:

  1. księżniczka Zofia (ur. 2 listopada 1938), królowa hiszpańska, żona Jana Karola I Burbona,
  2. książę Konstantyn (ur. 2 czerwca 1940), król Grecji,
  3. księżniczka Irena (ur. 11 maja 1942).

II wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]
Grób królowej Fryderyki i jej męża Pawła

Po pokonaniu Grecji przez wojska niemieckie, włoskie i bułgarskie w 1941 roku, rodzina przeniosła się do Londynu, gdzie w roku 1942 przyszła na świat najmłodsza córka. Po wojnie, powrócili do Grecji. Po śmierci Jerzego II, oboje zostali koronowani.

Paweł umarł w 1964 roku na raka żołądka, Fryderyka zmarła na zawał serca. Jej ciało przewieziono do Grecji w parę dni po śmierci, niemniej władze nie wyraziły zgody na uroczystości w stołecznym kościele katedralnym, wskazując na duże prawdopodobieństwo zakłócenia uroczystości przez nieprzychylnych monarchii demonstrantów. Toteż całość ceremonii odbyła się w prywatnej nekropolii królewskiej, w dobrach Tatoi[1].

W pogrzebie wzięli udział królowie i książęta czołowych europejskich dworów oraz kilka tysięcy osób, wśród nich 200 Ateńczyków, zaproszonych imiennie. Rząd reprezentował późniejszy demokratyczny Prezydent Republiki Grecji, Konstantinos Stefanopulos.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]