Granatnik Mk 153 SMAW

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żołnierze amerykańscy z Mk 153 Mod 0

Mk 153 SMAW – amerykański granatnik przeciwpancerny.

Historia konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

W 1982 roku amerykańska firma McDonell Douglas Astronautics Company zakupiła w Izraelu licencje na granatnik IMI B-300. W tym samym czasie w brytyjskiej firmie Royal Small Arms Factory Enfield zakupiono licencję na karabinek kalibru 9 mm przeznaczony do wstrzeliwania się w cel (stosowany w granatniku LAW 80). Po zintegrowaniu B-300 i karabinka, oraz opracowaniu nowych rodzajów pocisków nowy granatnik przyjęty do uzbrojenia US Marine Corps jako Mk 153 Mod 0. Granatnik jest produkowany przez Talley Defense Systems

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Granatnik Mk 153 jest granatnikiem dwuczęściowym, o konstrukcji zbliżonej do francuskiego LRAC F1. Składa się z dwóch głównych elementów. Pierwszym jest krótka, gładkoprzewodowa wyrzutnia z włókna szklanego i żywicy epoksydowej do której przymocowane jest mechanizm odpalający, karabinek, przyrządy celownicze, dwa chwyty pistoletowe, dwójnóg oraz pas nośny. Drugim elementem jest pocisk rakietowy w hermetycznym pojemniku przyłączany do wyrzutni przed strzałem.

Mk 153 jest wyposażony w karabinek służący do wstrzeliwania się w cel, mechaniczne przyrządy celownicze składające się z muszki i szczerbiny, dodatkowo może być wyposażony w celownik optyczny Mk 42 Mod 0 i nocny AN/PVS-4. Po wycelowaniu broni strzelec oddaje strzał z karabinka. Wystrzeliwane z niego pociski (nabój ma oznaczenie Mk 217 Mod 0) mają trajektorię zbliżoną do pocisku rakietowego. Po uzyskaniu trafienia z karabinka odpala się pocisk rakietowy. Pocisk jest odpalany elektrycznie, impuls elektryczny jest wytwarzany przy pomocy induktora.

Z granatnika Mk 153 można odpalić dwa rodzaje pocisków:

  • MK 6 Mod 0 HEAA - pocisk kumulacyjny o przebijalności 500 mm.
  • MK 3 Mod 0 HEDP - pocisk odłamkowo-burzący przeznaczony do zwalczania fortyfikacji. Pocisk tego typu jest wyposażony w zapalnik automatycznie dobierający opóźnienie wybuchu zależnie od rodzaju celu. Może przebić ściany betonowe o grubości do 20 cm, ceglane o grubości 30 cm, oraz osłony z worków z piaskiem wzmocnione drewnianymi belkami o grubości do 210 cm.

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • Kaliber: 82 mm
  • Masa: 13,4 kg
  • Masa pocisku: 5,8 kg
  • Długość: 828/1375 mm
  • Prędkość początkowa pocisku: 220 m/s
  • Donośność: 500 m
  • Przebijalność: 500 mm

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]