Przejdź do zawartości

Grigorij Godin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grigorij Godin
Григорий Васильевич Годин
generał porucznik artylerii generał porucznik artylerii
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1902
Wozniesienskoje, gubernia stawropolska[potrzebny przypis]

Data i miejsce śmierci

17 grudnia 1974
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1920–1953

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

d-a: 5 Dywizji Artylerii Przełamania, 1 Gwardyjskiej Dywizji Artylerii Przełamania, artylerii 47 Armii

Główne wojny i bitwy

radziecki podbój Azerbejdżanu,
agresja ZSRR na Polskę,
wojna zimowa,
front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina”

Grigorij Wasiljewicz Godin (ros. Григорий Васильевич Годин, ur. 17 stycznia?/30 stycznia 1902 we wsi Wozniesienskowskoje w guberni stawropolskiej[potrzebny przypis] (obecnie w Kraju Stawropolskim), zm. 17 grudnia 1974 w Moskwie) – radziecki wojskowy, generał porucznik artylerii, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1920 zdał eksternistycznie egzaminy na tytuł nauczyciela ludowego, w maju 1920 wstąpił ochotniczo do Armii Czerwonej, uczestniczył w działaniach bojowych w Azerbejdżanie, Armenii i północnego Iranu, w 1921 był żołnierzem ochrony wicekonsula RFSRR w Iranie. W 1925 ukończył wydział artyleryjski szkoły piechoty w Riazaniu i został dowódcą plutonu i szefem łączności dywizjonu w pułku artylerii w Woroneżu, w 1927 skończył kursy artyleryjskie w Kursku, 1932-1934 dowodził dywizjonem artylerii, później był komendantem szkoły pułkowej młodszej kadry dowódczej i dowódcą dywizjonu.

Od czerwca do września 1939 dowodził pułkiem, później został zastępcą szefa sztabu artylerii 10 Korpusu Piechoty i pełniąc tę funkcję brał udział w zajmowaniu przez ZSRR Zachodniej Białorusi, czyli agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939, następnie w wojnie z Finlandią 1939-1940, podczas której w lutym 1940 został dowódcą 74 pułku artylerii 84 Dywizji Piechoty.

W lipcu 1941 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego i na początku sierpnia 1941 został szefem artylerii i zastępcą dowódcy 283 Dywizji Piechoty, od września 1941 walczył w wojnie z Niemcami, od maja do grudnia 1942 był szefem artylerii 48 Armii Frontu Briańskiego. Następnie dowodził brygadą artylerii, od lutego do maja 1943 5 Dywizją Artylerii Przełamania Rezerwy Naczelnego Dowództwa, brał udział m.in. w operacji charkowskiej, w maju 1943 został dowódcą 1 Gwardyjskiej Dywizji Artylerii Przełamania Rezerwy Naczelnego Dowództwa na Froncie Centralnym, uczestniczył w bitwie pod Kurskiem, operacji orłowskiej i czernihowsko-prypeckiej, we wrześniu 1943 został ciężko ranny. Od maja 1944 dowodził artylerią 47 Armii na 1 Froncie Białoruskim, brał udział w operacji białoruskiej, wiślańsko-odrzańskiej (m.in. zajęciu Warszawy, Piły i Wałcza), wschodniopruskiej i berlińskiej. 2 listopada 1944 otrzymał stopień generała porucznika artylerii.

Po wojnie dowodził artylerią 8 Gwardyjskiej Armii w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, od maja 1946 do marca 1947 był dowódcą artylerii i zastępcą dowódcy Południowej Grupy Wojsk w Austrii, w 1948 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa i został dowódcą artylerii Samodzielnej Armii Zmechanizowanej, od sierpnia 1950 do czerwca 1953 kierował Zarządem Artyleryjskich Wyższych Instytucji Edukacyjnych, następnie zakończył służbę z powodu choroby.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I inne medale ZSRR oraz zagraniczne ordery i medale.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]