Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Solca Wielka siedzibą GRN w Solcy Wielkiej utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie łęczyckim w woj. łódzkim, na mocy uchwały nr 32/54 WRN w Łodzi z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Borszyn, Solca Wielka i Solca Mała ze zniesionej gminy Tkaczew, obszary dotychczasowych gromad Cedrowice i Gębice ze zniesionej gminy Leśmierz oraz wieś Śliwniki i wieś Biedaszków z dotychczasowej gromady Śliwniki Nowe ze zniesionej gminy Parzęczew w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 18 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[8].
↑Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
↑Uchwała Nr 32/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 4 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu łęczyckiego; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-167/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 39)
↑Uchwała Nr XLVIII/258/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Łęczycy z dnia 1 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 9 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 36)
↑Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
PRL
Polska
