HAARP

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

HAARP (ang. High Frequency Active Auroral Research Program) – program wojskowych badań naukowych prowadzonych wspólnie przez US Air Force, US Navy i DARPA oraz budowany przez BAE Systems. Celem projektu jest, według słów jego twórców:

„Zrozumienie, symulowanie i kontrola procesów zachodzących w jonosferze, które mogą mieć wpływ na działanie systemów komunikacji i nadzoru elektronicznego”.

Opis projektu[edytuj | edytuj kod]

Urządzenia badawcze projektu HAARP
Anteny badawcze projektu HAARP pracujące z częstotliwością 30 MHz

W ramach projektu bada się wpływ działania rozmaitych urządzeń elektronicznych na dynamiczne procesy zachodzące w jonosferze. Używany jest duży zestaw różnych urządzeń diagnostycznych i nadawczych, przy pomocy których można symulować oddziaływanie różnych źródeł promieniowania na jonosferę. Przedsięwzięcie jest popularnym tematem rozmaitych teorii, mimo że znaczna część prowadzonych badań jest całkowicie jawna i prowadzona przez cywilny, interdyscyplinarny zespół specjalistów publikujący rezultaty badań w ogólnodostępnych czasopismach naukowych.

Główne centrum badawcze HAARP znajduje się niedaleko miejscowości Gakona na Alasce. W projekcie bierze udział kilka mniejszych ośrodków w Platteville, w stanie Kolorado, Fairbanks na Alasce oraz Obserwatorium Arecibo w Portoryko.

Budowa stacji rozpoczęła się w 1993. Pierwszy obiekt funkcjonalny został ukończony zimą 1994.

Zestaw nadawczy składa się z 180 elementów antenowych (ustawionych w układzie prostokątnym w 12 rzędach po 15 kolumn) o mocy netto emitowanego promieniowania 3,6 MW i efektywnej mocy ERP około 575 MW[1]. Częstotliwość nadawania jest wybierana w zakresie od 2,7 do 10 MHz.

W 2005 naukowcy pracujący w HAARP opublikowali informację o wytworzeniu sztucznej zorzy polarnej za pomocą silnych, zogniskowanych fal radiowych wysokiej częstotliwości.

11 sierpnia 2015 eksploatacja ośrodka badawczego została przeniesiona z Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych na Uniwersytet Alaski w Fairbanks.

Podobne instalacje[edytuj | edytuj kod]

Istnieją także podobne instalacje do HAARP (bada się tam różne zjawiska związane z użyciem fal elektromagnetycznych i ich wpływem na atmosferę ziemską), np.:

Teorie spiskowe[edytuj | edytuj kod]

HAARP jest przedmiotem wielu teorii spiskowych[2]:

  • broń elektromagnetyczna, która potrafi skumulować energię elektromagnetyczną w niewielkim obszarze, znane wyłączenie prądu w Nowym Jorku było następstwem testów tej broni (oparta na pracach dotyczących bezprzewodowego przesyłu energii Nikoli Tesli).
  • broń geofizyczna, która może powodować: trzęsienia ziemi, cyklony, tsunami itp.
  • urządzenie potrafiące sterować nastrojem ludzi (tzn. zmiana nastrojów, wywołanie zdenerwowania).
  • urządzenie mające wyżej wymienione cechy oraz dodatkowo posiadające możliwość: zniszczenia wszystkich satelitów na orbicie i międzykontynentalnych pocisków balistycznych, podziemnej tomografii, łączności z okrętami podwodnymi, sprowadzania na wybrany dowolny cel fali promieniowania o sile 20 megaton.

Część tych teorii spiskowych budowanych jest przez analogię do systemu Echelon, który ostatecznie okazał się instalacją podsłuchową.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mark Gołkowski. Magnetospheric amplification and emission triggering by ELF/VLF waves injected by the 3.6 MW HAARP ionospheric heater. „Journal of Geophysical Research”. 113, 2008. DOI: 10.1029/2008JA013157. (ang.). 
  2. Jerry E. Smith: Haarp. Broń ostateczna. Warszawa: Amber, 2004, seria: Księgi tajemnic. ISBN 83-241-1645-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]